صداقت و تعلیم خوب مهمترین ویژگی‌ مرحوم صباغیان بود

به گزارش خبرگزاری شبستان از مشهد، علیرضا صباغیان، فرزند استاد صباغیان عصر امروز(8اسفند) در مراسم بزرگداشت استاد قدیر صباغیان اظهار داشت: استاد تا توان و انرژی داشت شاگرد قبول می‌کرد و هیچ چارچوب خاصی برای پذیرش هنرجو نداشت و توان کاری ایشان تا اندازه‌ای بود که تا آخرین دقایق قلم را به زمین نگذاشت و همچنان در حال خلق آثار هنری بود.

وی با اشاره به اینکه نحوه و ورود به هنرستان استاد به طوری بود که در پانزده سالگی با جدیت و عشقی که به کار هنری خود داشت وارد این عرصه شد، افزود: خانواده این استاد بزرگ یک خانواده معمولی مشهدی بود که ارتباطی با امور اداری شهر نداشتند و درست در همین حال است که این استاد با وجود این که تنها 15 سال داشتند نامه‌ای به دولت می‌نویسند و می‌گوید من می‌خواهم هنر بخوانم.

فرزند استاد صباغیان با بیان این که استاد صباغیان چهار سال به تنهایی در تهران درس می‌‌خواند، افزود: صباغیان در راه خود استوار بود و در تصمیمی که گرفته بود راسخانه پیش می‌رفت و بعد از این که از تهران به مشهد برمی‌گردند تدریس را در مشهد آغاز می‌کنند و در کنار تدریس عصرها به خلق آثار هنری خود می‌پردازند.
 

صباغیان با اشاره به این که استاد در آموزش و پرورش مشغول به کار می‌شوند و در این کار نیز متواضعانه به خدمت می‌پردازند، تصریح کرد: صداقت و تعلیم خوب از جمله ویژگی‌های ایشان بود و ما از شاگردان این استاد بزرگ نیز انتظار داریم تا مانند استاد خود خالصانه داشته‌های خود را به شاگردان خود بیاموزند.

فرزند استاد صباغیان گفت: می‌خواهم بگویم یک انسان باید خطوط قرمزی را برای خودش بگذارد و چارچوبه مشخصی را برای خود مشخص کند که چه کارهایی را باید و چه کارهایی را نباید انجام دهد.

صباغیان افزود: پدرم همواره تأکید داشت که فردا یک کلک است و فردا همیشه فردایی دیگر را به همراه دارد، پس کار امروز باید کار را انجام داد زیرا کار انجام نشده مانند نمدی است که هر چه در آب می‌ماند سنگین‌تر می‌شود.

وی گفت: پدر عاشق هنر بودند و جدیت زیادی در یادگیری آن داشتند که با وجود مشکلات فراوان و دوری راه در تهران به تحصیل در این رشته پر داخته و به نوابغ هنری نقاشی مبدل شدند.

صباغیان افزود: من به عنوان پسر هیچگاه از پدر تندی و تنبیه ندیدم و ایشان در ارائه دانش و تجربه خود به شاگردان شان هیچوقت خساست به خرج نداده و با صداقت و مهربانی همه را در اختیار می گذاشتند.

وی گفت: پدر تا آخرین دقایق عمر خود کار را کنار نگذاشت و هیچگاه کار نیمه کاره ای نداشت و کار ایشان هم فقط بدون امضا ماند و می توان گفت ایشان از فراز بوم نقاشی پر کشیدند.

صباغیان تاکید کرد: من به عنوان فرزمد ایشان سرم را بالا می گیرم چرا که وظیفه خود را به نحو احسن انجام دادند، انسان بزرگی از بین ما رفت ضایعه بزرگی بود ولی راهش ادامه دارد.

در ادامه این مراسم رضا پرهیز، دوست و شاگرد مرحوم صباغیان گفت: 40 سال پیش شاگرد استاد بودم و آروز داشتم شاگردی ام ادامه پیدا می کرد ولی متاسفانه گرفتاری ها اجازه نداد.

وی با اشاره به اینکه ایشان مرد بزرگی بود که مانندش دیگر پیدا نمی شود و او همیشه حامی و مشوق دیگران بود، تصریح کرد: ایشان مکتب کمال الملک را داشتند و شاگردی حسین خان شیخ را کرده بودند که سخت ترین مکتب در نقاشی است .

شاگرد مرحوم صباغیان با بیان سخنی ازمرحوم صباغیان، گفت: خالق اصلی خداست و تمام اثرات را خدا می سازد و ما فقط کپی گران مخلوقات او هستیم.

پرهیز اظهار داشت: استاد انسان ارزشمندی بود و فقدان ایشان ضایعه بزرگی برای جامعه هنری ایجاد کرده است.

پایان پیام/