نظر پزشک درباره منع روزه داری حجت است؟

خبرگزاری شبستان: یکی از شروطی که باعث می شود تکلیف روزه داری از گردن کسی ساقط شود بیماری است. همچنان که از متن مقدس قرآن برمی آید و فقها نیز متأثر از متن وحیانی قرآن دست به استنباط زده اند روزه بر بیماران نه تنها واجب نیست بلکه یک گناه محسوب می شود چرا که فرد با روزه داری عملا جسم خود را در مخاطره قرار داده است و ممکن است آثار کوتاه مدت یا میان مدتی ناشی از روزه داری بر او تحمیل شود.

البته بسیاری از روزه داران حتی آن هایی که از سلامت کامل برخوردار نیستند به خاطر علاقه و اشتیاقی که به روزه داری دارند می خواهند همراه با اعضای خانواده شان در انجام این فریضه کوشا باشند بنابراین ممکن است حتی این احساسات پاک و خالصانه آن ها را در معرض تصمیمی قرار دهد که عملا با شرایط جسمی آن ها همخوانی ندارد.

در دیگر سو ممکن است کسانی از آن سوی بام بیفتند و خدای نکرده به خاطر ضعف ایمان و باورهای اعتقادی از کوچک ترین بهانه ای برای شکستن روزه و به جا نیاوردن روزه ماه مبارک رمضان استفاده کنند. فرضا کمی بیحالی و افت طبیعی قند خون در روزهای ماه مبارک یا سردردهای خفیفی که ناشی از همین افت قند خون است را تعبیر به این کنند که روزه داری برای آن ها خوب نیست بنابراین اقدام به شکستن روزه کنند.

در واقع اینجا کاملا بحث بر سر باورهای آدم هاست. اگر یک مسلمان نگاه عاشقانه و عارفانه ای به روزه داری داشته باشد مسلما تشنگی و گرسنگی این ضیافت الهی را هم به جان خواهد خرید و خم به ابرو نخواهد آورد اما اگر حظ معنوی از روزه داری به حاشیه رفته باشد و ضعف ایمان حادث شود در آن صورت فقط دشواری های روزه داری در برابر چشمان او مجسم خواهد شد.

اما خلاصه دیدگاه فقها درباره رابطه سلامت و روزه داری این است: کسی که می داند روزه برای او ضرر ندارد ، اگر چه دکتر بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد و کسی که یقین یا گمان دارد که روزه برایش ضرر دارد اگر چه دکتر بگوید ضرر ندارد ، باید روزه نگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست.

نکته جالب اینجاست که فقها و مراجع تقلید گفته اند کسی که ‌می‌داند روزه گرفتن برای او ضرر دارد، نباید روزه بگیرد و اگر بگیرد نیز قبول نیست و به وقت بهبود باید قضا کند و کفاره هم بدهد.
 

از فتاوای مقام معظم رهبری
اگر از گفته پزشک متدیّن و امین اطمینان حاصل کنید که روزه براى شما ضرر دارد و یا خوف ضرر داشته باشید، روزه گرفتن براى شما واجب نبوده و بلکه جایز هم نیست، و با خوف ضرر نیت روزه صحیح نیست و در صورت عدم خوف ضرر نیت روزه اشکال ندارد، ولى صحّت‏ روزه متوقف بر این است که براى شما واقعاً ضرر نداشته باشد.

اگر روزه براى چشمان شما ضرر دارد، واجب نیست روزه بگیرید، بلکه واجب است افطار کنید و اگر بیمارى شما تا ماه رمضان آینده استمرار پیدا کرد، قضاى روزه بر شما واجب نیست، ولى واجب است که عوض هر روز یک مدّ طعام به فقیر بدهید.

آیت الله خامنه ای همچنین در پاسخ به این سوال که اگر پزشک شخصى را از روزه گرفتن منع کند آیا با توجه به اینکه بعضى از پزشکان اطلاعى از مسائل شرعى ندارند، عمل به گفته او واجب است؟ فرموده اند: اگر مکلّف از گفته پزشک یقین پیدا کند که روزه براى او ضرر دارد و یا از گفته وى یا منشأ عقلایى دیگرى براى او خوف از ضرر حاصل شود، روزه گرفتن براى او واجب نیست، بلکه جایز هم نیست.
پایان پیام/