نذر کردم صد تصویر امام خمینی را نقاشی کنم

به گزارش خبرگزاری شبستان از تبریز به نقل از روابط عمومی حوزه هنری آذربایجان شرقی، جعفر کهنمویی، تصویرگر برجسته آذربایجان، اظهار داشت: رادر کوچک من در بازار ایپکچی کار می کرد و با شهید آیت الله قاضی نسبتی داشتند. من به منزل آنها رفت و آمد می کردم. وقتی آقای قاضی دیدند که من عکس امام را کشیده ام، مرا تشویق به کشیدن تصاویر اما کرد. تصویری کوچک به ابعاد شش در چهار از امام بود که از سال 41 آنجا مانده بود. من آن را نیمه های شب به ابعاد یک متر و نیم کشیدم و گذاشتم تا صبح خشک شد. صبح آن را به خیابان بردند، بعد از آنکه حسن آقا انگجی نماز را خواند، ساواک گاز اشک آور زد و تابلو را برداشت و درهم شکست.

وی ادامه داد: به این صورت آقای قاضی از تابلوهای نقاشی من را پسندید. طوری که وقتی امام در پاریس حضور داشتنت عکس های امام را برای آقای قاضی می فرستادند و او عکس ها را به من می داد و من هم آن ها را نقاشی می کردم و به بیت آقای قاضی می دادم.

وی در خصوص نحوه کارش افزود: نقاشی های خود را روی برزنت می پارچه های برزنت را از شیرپزها و پنیر فروش ها می خریدم. من آنها را با عسل و ژلاتین و سریش زیرسازی می کردم و تصویر را سفید می کردم. آن کار را می کردم تا نقاشی ترک نخورد و نشکند. 

کهنمویی در خصوص جنب و جوش انقلاب آن زمان گفت: ارتباط من و آقای قاضی به واسطه نقاشی هایم تنگاتنگ بود وقتی تظاهرات در تاسوعا، عاشورا و اربعین اوج گرفت من آن زمان درگرماگرم آغاز انقلاب در خانه دو کار انجام می دادم، هم پارچه نویسی می کردم و هم نقاشی می کشیدم.
دانش آموزان و دانشجویان به منزل ما می آمدند و پارچه هایی که در خانه داشتیم، حتی چلوارهای سفید پرده را پهن می کردیم و من قالب شعار را درمی آوردم و آنها داخل آنها شعار می نوشتند. همچنین نقاشی های رنگ روغن را روی بوم با تیوپ روغنی درجه یک کار می کردم. آنها تا صبح خشک می شد، نقاشی ها را خیابان می بردیم و در مردم شور و حال انقلابی ایجاد می کردیم.

وی در خصوص نذرش برای انقلاب گفت: نذر کرده بودم صد تصویر امام را در ابعاد یک متر و نیم طراحی کنم و تمام شهر تبریز را با تصاویر انباشته کنم. اما بعد از انقلاب به این همه عکس نیاز نبود لذا یکی از علما به من فرمود: حدود بیست یا پانزده تصویر کفایت می کند، لازم نیست همه اش را نقاشی کنی. حالا دیگر نمی دانم آن هشتاد تا تابلو را به خدا بدهکارم یا نه؟ 

ای تصویرگر برجسته آذربایجان اضافه کرد: آن زمان در هنر نقاشی به سیرت توجه می کردیم نه صورت. اگر کسی به من می گفت فلان قدر پول بدهم تا عکس فرزند یا پدرم را نقاشی کنی تا سرقبرش بگذارم،  قبول نمی کردم. اگر مبلغ آن چنانی می دادند که تصویر فلان کس را بکش، قبول نمی کردم اما اگر می خواستند که عکس شهید و امام را نقاشی بکنم، خودم استقبال می کردم تا عکس را طراحی کنم.

گفتنی است، جعفر کهنمویی متولد 1324 در محله اهراب تبریز به دنیا آمده است. در ششم ابتدایی احساس علاقه به نقاشی و رنگ در او ایجاد شده و بدون آموزش معلم با آبرنگ و سیاه قلم کار نقاشی را شروع کرده است. وی در سال 1341 وارد دبیرستان هنرهای زیبا  شد. وی از اساتید برجسته حوزه هنری در هنرهای تجسمی در رشته نقاشی می باشد.