به گزارش خبرگزاری شبستان: قرآن کریم در سوره مبارکه اسراء آیه 71 می فرماید: «يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَٰئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا؛ (به یاد آر) روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان (به پیشگاه حقیقت) می‌خوانیم، پس هر کس نامه عملش را به دست راست دهند آنها نامه خود را قرائت کنند و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد.»
در قرآن از دو گونه پیشوا نام برده است؛ یکی امام نور و هدایت: «أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا» (1) و دیگری امام نار و ضلالت «أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ»(2) گروه اول از سوی خدا به امامت منصوب شده اند؛ اما گروه دوم با زور و تهدید، تطمیع و تحقیر، مردم را به اطاعت خود وامی دارند.
ابوبصیر به امام صادق علیه السلام گفت: «أشهد أنک امامی؛ گواهی می دهم که تو امام من هستی. آنگاه امام(ع) فرمودند: «در قیامت هر گروهی با امامشان محشور می شوند. خورشید پرستان با خورشید و ماه پرستان با ماه.»(3)
از امام رضا علیه السلام روایت شده که رسول خدا صل الله علیه وآله درباره این آیه فرمودند: «در روز قیامت هر گروهی به نام امام زمانش و نیز به کتاب خدا و سنت پیامبرشان فرا خوانده می شوند.»(4)
فضیل بن یسار گوید: از امام صادق علیه السلام درباره قول خدای تعالی «يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ» پرسیدم. فرمودند: «ای فضیل! امام خود را بشناس، زیرا هر گاه امامت را شناختی، تقدم یا تأخر این امر به تو زیان نمی رساند. کسی که امامش را بشناسد و پیش از قیام صاحب الامر بمیرد، مانند کسی است که در لشکر آن حضرت(ع) بوده، بلکه مانند کسی است که زیر پرچم آن حضرت(ع) نشسته است.» (5)
از این آیات مبارک می توان چنین نتیجه گرفت که انسان ناگزیر الگو و رهبری را برای خود انتخاب می کند. مسلمان نباید در مسایل رهبری، منزوی و بی تفاوت باشد؛ زیرا در قیامت به همراه او محشور می شود و آثار مسأله انتخاب رهبری و اطاعت از او، تا قیامت ادامه دارد چرا که بر اساس آیات قرآن تقسیم بندی مردم در قیامت، بر اساس رهبران شان خواهد بود.
همچنین، می توان دریافت قیامت، نه تنها دادگاه افراد، بلکه محکمه بزرگ امت ها، ملت ها، احزاب، مکتب ها و حکومت ها نیز هست.
علاوه بر این، باید توجه داشت جایگاه امامت و ولایت، در متن زندگی است؛ نه آن که صرفاً موضوعی اعتقادی و در حاشیه باشد. رهبر، زمینه ساز سعادت یا شقاوت مردم است.
پی نوشت ها:
1.سوره انبیاء آیه 73
2.سوره قصص آیه 41
3. تفسیرعیاشی، ج2، ص 303
4. صحیفة الامام الرضا علیه السلام ص 49 5
5. الکافی، ج1، ص371
*منبع: پرتوی از آیه های مهدوی؛ حجت الاسلام محسن قرائتی
نظر شما