خبرگزاری شبستان-سرویس فرهنگی؛ لیلا ضامنی: شاید بتوان گفت نقاشی برای کودکان نقش زبان را ایفا می کند و می تواند وسیله ای برای انتقال پیام به محیط پیرامون و والدین خود باشد اغلب کودکان با نقاشی دنیای درونی خویش را آشکار می کنند و از طریق تصاویری که می کشند می توان به دنیای درونی آنها راه یافت؛ برای همین کشف استعداد کودک در به تصویر کشیدن خود و دنیای اطرافش نمی تواند تنها به صورت بداهه باشد باید کودک آموزش ببینید و این آموزش به کشف خلاقیت در وی کمک خواهد کرد اینکه چه آموزشی ببیند و این آموزش در کجا و توسط چه کسانی به وی داده شود امر مهمی است، سیستم آموزش ما کمتر برای پرورش استعداد های هنری کودکان برنامه ریزی کرده است؛ در برنامه های درسی آموزشی تنها یک ساعت در هفته به زنگ هنر اختصاص داده شده است و این ساعت را هم مربیانی پر می کنند که در هنر تخصصصی ندارند و شاید معلم درس دیگری باشند که در ساعت بیکاری به کلاس هنر می آید آیا در این وضعیت کودک می تواند آموزش لازم را ببیند و مهارت هایی را یاد بگیرد؟ خیر فارغ از نظام رسمی اموزشی کلاس های هنری وضعیت متفاوتی دارند بسته به دسترسی مالی خانواده ها و سطح اقتصادی آنها کودکان خود را در کنار آموزش های رسمی که در مدارس می بینند به کلاس های هنری می فرستند که همین کلاس ها درسرنوشت هنری آنها و کشف استعدادهایشان تاثیر دارند البته نباید این را از نظر دور داشت که در مدارس غیر انتفاعی به هنر بیش از آنچه در مدارس دولتی است توجه می شود؛آموزش هنر به کودکان و کشف خلاقیت آنها را با «محسن جمالی نیک» هنرمند نقاش به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:
با توجه به اینکه در کشورهای غربی ابزار را به کودک می دهند و کودک شروع به طراحی یا... می کند در حالیکه در کشورهایی مثل چین ساختار به گونه ای است که معلم دست کودک را می گیرد و آموزش می دهد؛ سیستم آموزش هنر به کودکان در کشور چگونه است؟
در مورد آموزش نقاشی به کودکان یک نکته بسیار مهم وجود دارد و آن نکته به آثار دوره غار نشینی بر میگردد؛ اصولا در طول تاریخ هنر به اشتباه به تصاویر روی غارها نقاشی گفتند، در واقع آنها زبان تصویری بود که به علت عدم داشتن زبانی گفتاری به صورت کدهای تصویری با هم ارتباط میگرفتند؛ نقاشی کودکان نیز مستثنی از این جریان نیست، برای کودک در دوران اول نقاشی بیشتر ارتباط زبانی و نوعی بیان است؛ در واقع گونه ای از گفتن آرزوها و ایده ال های کودک است.همانطور که در دوران معاصر میبینیم که هر اثر هنری که بکر تر است قابل تامل تر است؛ پس باید کودک را رها گذاشت تا تمام این بیان‌ها به زبان تصویر و خارج از هر آگاهی آکادمیک پیاده شود.
آیا نظام آموزشی ما می تواند منجر به خلاقیت هنری در کودکان شود؟
کودک با نقاشی خود را ابراز می‌کند و بیشتر دنبال فضای انگیزشی و تشویق است؛ نقاشی برای کودک فقط ابزار بیان و دیده شدن است نه صرفا تولید امر زیبا؛ چون واقعا در سنین کودکی دیده شدن مهمتر از خلق صرف است.
در آموزش بویژه هنر نقاشی در کودکان پرسپکتیو مسئله مهمی است،آیا باید به کودک پرسپکتیو یاد داد یا نه؟
آموزش پرسپکتیو آموزش طراحی آموزش مبانی ها همه در وقت خود بعد از اینکه واقعا علاقه کودک به نقاشی پدیدار شد برای بهتر پیاده کردن نقاشی لازم است، اما بازهم الزامی نیست و شناساندن ساختارها بیشتر باید بعد از کشف علاقه آموزش داده شود؛ در دوران کودکی ما با کمبودها و عقده ها روبروهستیم پس آموزش بی دلیل می تواند چوب لای چرخ گذاشتن آزادی فکر کودک باشد.پس آموزش دادن بصورت آکادمی در کودکی نوعی بسته بندی کردن و مهار آزادی است و مهم‌ترین نکته آموزش سنتی غلط است.
سن خاص آموزش پرسپکتیو به کودک چه سنی است؟
آموزش پرسپکتیو به نظرم در دوران نوجوانی بهتر است چون اگر سختی یادگیری بالا برود کودک دچار فرسایش و خستگی می شود و از یادگیری و کلاس گریزان می‌شود، باید برای یادگیری کودک را آزاد گذاشت.
آشنایی کودکان با محیط های هنری چقدر می تواند در پرورش هنری آنها تاثیر گذار باشد؟
بردن کودکان به فضاهای هنری بسیار بسیار موثر است؛ چون با تغییر محیط و دیدن آثار در گالری ها و موزه ها فضای انگیزشی در کودک بسیار بالا می‌رود.
نظر شما