حجت الاسلام والمسلمین محمدجواد رودگر، رییس پژوهشکده دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با بیان این مطلب که روز عرفه از چندین جهت دارای اهمیت است، به خبرنگار شبستان گفت: این روز از یک سو با مبداء آفرینش، از دیگر سو با شیخ الانبیاء و اسوه حسنه تمامی موحدان و در نهایت با قیام تاریخی سیدالشهداء (ع) پیوند خورده است.
وی اظهار کرد: عرفه روزی است که حضرت ابراهیم (ع) توانسته حقیقت وجودی خود را بشناسد، در ارتباط با خدا به عالی ترین درجات انسانی دست بیابد و دشمن وجودی خود را شناسایی کند و در داستان ذبح حضرت اسماعیل (ع) با شناخت وسوسه های شیطانی سربلند از آزمون بندگی بیرون بیاید.
دعای عرفه، دائره المعارف انسان شناسی، معادشناسی و خداشناسی
حجت الاسلام رودگر عرفه را روز عرفان به فلسفه حیات و پیوند خوردن با جریان نبوت، رسالت و امامت معرفی کرد و افزود: دعای روز عرفه که از سالار شهیدان (ع) است در مباحث مختلف انسان شناسی در دو بعد فیوزیولوژیکی و متافیزیکی عالی ترین مضامین عرفانی و توحیدی را ارائه می کند، در حقیقت این دعا دائره المعارف انسان شناسی، معاد شناسی و در راس آن خداشناسی است که چاشنی جامعه شناسی عملی را هم با خود دارد.
رییس پژوهشکده دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با بیان این مطلب که این دعا در نگاهی دقیق تر، عمیق ترین و جذاب ترین معارف عرفانی را دربر دارد، عنوان کرد: نباید به این دعا به دیده معنویت صرف نگریسته شود بلکه باید توجه داشت این دعا که سالی یک بار با تضرع و اظهار بندگی در محضر الهی قرائت می شود در واقع تفسیر انفسی و معارف شهودی را نیز در خود نهفته دارد.
وی با تاکید بر لزوم تفکر در فرازها و معارف ناب و معنوی دعای عرفه سیدالشهداء (ع) بیان کرد: نام گرفتن این روز با عنوان نیایش به دلیل بیان نیایش های امام حسین (ع) در آن شرایط خاص تاریخی است، که در سرزمین قدسی و ملکوتی وحی انشاء می شود، این روز نیایش نام گرفته تا ما بتوانیم با دعا ارتباط بیشتر و عمیق تری برقرار کنیم.
نیایش حلقه مفقوده فرهنگ عمومی جامعه
حجت الاسلام رودگر دعا و نیایش را حلقه مفقوده فرهنگ عمومی جامعه خواند و ابراز کرد: البته دعا در فرهنگ فردی افراد جایگاه والایی دارد اما متاسفانه در فرهنگ عمومی آن طور که باید نهادینه نشده است از این رو نانیدن روز عرفه با عنوان نیایش در کنار پیوند با امام حسین (ع) جهت گیری خاص و معناداری را به ما می دهد تا بتوانیم با فهم فلسفه نیایش، دعا را همراه با ملزومات و ضروریات آن در زندگی فردی و اجتماعی افراد وارد کنیم.
وی تاکید کرد: باید بدانیم دعا تنها بر جنبه معرفتی و معنویتی زندگی ما اثرگذار نیست بلکه در تمامی ابعاد و اوقات آن تاثیر می گذارد از این رو اگر با چاشنی عقلانیت و معرفت آمیخته شود و با زمینه های روحی و معنوی خاص آن ارتباط برقرار شود آینده آدمی در سایه آن تضمین می شود.
حجت الاسلام رودگر با بیان این مطلب که نیایش در کنار سوق آدمی به مسیر معنویت عدالت خواهی را نیز با خود به همراه دارد، گفت: پیوند دعای عرفه با قیام حسین ابن علی (ع) خود بهترین نمونه تاریخی برای ترغیب نیایش به عدالت خواهی است و اگر جز این باشد و ما تنها با دعا به خلسه فرو رفته و آن را در ابعاد جمعی و اجتماعی زندگی پیاده نکنیم آن اثری را که درپی آن هستیم بدست می آوریم.
نیایش عدالت خواهانه رشد متوازن نه کاریکاتوری را رقم می زند
وی تصریح کرد: نیایش های اینچنینی انسان را از خلوت گزینی و معرفت خواهی فردی جدا کرده و او را با سرنوشت عمومی و سیاست های ملی فراملی گره می زند و این روشی است که رشد و اعتلای معنوی و وجودی آدمی را نیز محقق می کند یعنی رشدی متوازن نه کاریکاتوری.
حجت الاسلام درباره ویژگی های نهفته در دعای عرفه گفت: رازگویی و نیازخواهی دو ویژگی نهفته در این دعای عظیم الشان است یعنی اعلام اشتیاق و احتیاج توامان تا به خداوند نشان دهیم که در کنار اشتیاق وافر در پیشگاه او احتیاج محض هستیم، در حقیقت دعای عرفه فقر مطلق انسان در برابر کمال محض الهی را اثبات می کند.
وی با اشاره به برخی فرازهای دعای عرفه سالار شهیدان بیان کرد: هنگامی که امام حسین (ع) در این دعا می فرمایند که خدایا! آن کس که تو را دارد چی چیز ندارد و آن کس که تو را ندارد چه چیز دارد؟ انسان هر چیزی را منهای خدا داشته باشد در بهتی بی پایان فرو می رود و در کویر زندگی می کند.
رییس پژوهشکده دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ادامه داد: امام (ع) در یکی دیگر از فرازها می فرمایند: خدایا! تو کی پنهان بودی که من از طریق کوه و درخت و طبیعت بیابم تو را؟، آیت الله جوادی آملی در تفسیر این فراز را نفرین نمی داند بلکه می گوید کور است چشمی که خدا را نمی بیند، اگر ما این معنا را حس کنیم و معرفت را در وجود خود بار بیاوریم جمال و جلال الهی را می بینیم و می توانیم آینه دار محبوب شویم.
وی با بیان این مطلب که انسان در دعا اسرار وجودی و دردهای نهان خود را در محضر الهی بازگو می کند، اظهار کرد: فرازهای دعای عرفه به ما معرفت و درک خداوند را به عنوان آیت الهی می دهد و به ما می فهماند که برای ورود به دعا خالق ارض و سماء بودن خداوند مطرح است، باید توجه داشت که خداوند در همه جا حضور دارد و امام حسین (ع) هم با اتکاء به این امر می کوشد میان اعضاء و جوارح انسان با قوای ادراکی و شهودی او پل ارتباطی ایجاد کند.
پایان پیام/
نظر شما