به گزارش خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، این روزها (11 تا 15 ژوئن) سالروز جنایت گروهک تروریستی داعش در پایگاه هوایی اسپایکر در تکریت عراق است که طی آن 2000 دانشجوی شیعه غیرمسلح این پایگاه هوایی به‌طور جمعی قتل‌عام شدند.
به مناسبت فرا رسیدن ایام وقوع این جنایت هولناک و بازخوانی این واقعه از منظری دیگر، با حجت الاسلام «محمدرضا حدادپور جهرمی»، پژوهشگر مسائل استراتژیک گفتگویی ترتیب داده ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می‌شود:
آنچه در پایگاه هوایی اسپایکر در تکریت عراق رخ داد چه بعدی از جنایات گروهک تروریستی داعش را برملا کرد؟
تصویری که داعش از ابتدا علاقمند بود از خود به دنیا نشان دهد و با آن خود را معرفی کند دارای دو ضلع و دو رنگ بود که هر دوی اینها را در همه جای دنیا به یک میزان و شدت دنبال می کرد، یکی رنگ قرمز یعنی خون هایی که می ریخت و دیگر ضلع تعبیر نادرست و خشن از اسلام به ویژه قرآن و سیره نبوی(ص).
به عنوان مثال در حادثه اسپایکر حدود دو هزار نفر از دانشجویان و جوانان بی‌گناه عراقی در پایگاه آموزشی را برای آنکه زهره‌چشم بگیرد، سر برید و در فرات ریخت و بیش از ده‌ها ساعت از این جنایات فیلم گرفت در حالی که هیچ گونه شورشی در بین آنها دانشجویان مظلوم نبود و بی‌گناه در معرض این جنایت قرار گرفتند!
متاسفانه، این واقعه در سانسور بسیار شدید رسانه ای قرار داشت و اخبار مربوط به آن بعد از مدتی به گوش مردم رسید؛ داعش در اطلاع رسانی این جنایت نقشی مهم داشت و می کوشید خود را با این تصویر خشن نشان دهد. آنها با برداشت ناصحیح از روایات، می خواستند با وحشت بر دل ها موردتایید قرار بگیرند و در دنیا خود را نشان دهند.
در بازخوانی این جنایت با چه ابعادی مواجه می شویم که کمتر مورد توجه قرار گرفته اند یا اساساً به حاشیه رفته اند؟
در این بازخوانی با سه مسئله مواجه هستیم؛ نخست آنکه چرا راوی نخست این واقعه باید داعش باشد؟ چرا مردم باید با تفسیر و خبر داعش از این جنایات مطلع شوند، چرا اصحاب و اربابان رسانه این کار را نکردند چرا باید به دشمن این اجازه را داد که تفسیر و خبر اول از جنایات خود را بدهد، چرا تا مدت ها فقط به عنوان یک جنایت تاریخی از این واقعه تعبیر شد؟ و ... این یک اشتباه تاریخی در منطقه است.
دوم آنکه آنها دو هزار نفر بودند و عاملان جنایت حدود 100 نفر، چرا آن قربانیان واکنش نشاندن ندادند در حالی که دانشجوی رشته های نظامی بودند؟
متاسفانه، با مشاهده فیلم های منتشرشده داعش از این جنایت هولناک اینطور درمی یابی که گویی در وجود آنها ظرفیتی به نام شورش، انقلاب، تسلیم نشدن و زانو نزدن در برابر دشمن وجود نداشته و اگر بود و شورش می کردند، حتی با دست خالی و بدون سلاح موفق می شدند.
این در حالی است که شبیه این موقعیت را بارها در دفاع مقدس و در طول این 40 سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در مواجهه با گروه های تروریستی داشته ایم اما جوانان ما با دست خالی هم عرصه را به دست گرفته اند.
متاسفانه، منهای همه موضوعات جانبی، تربیت و نمک ذاتیِ تسلیم ناپذیری، در قربانیان جنایت اسپایکر دیده نمی شود گویی به مرگ به دست داعش باور داشتند.
این ضعف روحیه، ضرورت وجود چه عنصری را در نسل جوان و نیروی نظامی و انتظامی کشورها نشان می دهد؟
این نشان می دهد که باید بیشتر از سامانه و تجهیزات به آرایه یعنی نیروهای نظامی توجه و روی آنها کار کنیم تا حتی با دست خالی مقاومت کنند. چنان که وقتی تصویر و فیلم شهید حججی بین مردم پخش شد دیدیم چطور با صلابت و بدون خودباختگی، ایستاده بود و به دوربین می نگریست و زیباترین تصویر از شجاعت را به دنیا مخابره کرد.
این رفتار شهید حججی ها برای آن است که ما به جای سامانه بیشتر بر فکر و آرایه کار کرده ایم.
شخصاً وقتی فیلم های تلخ آن واقعه را بازخوانی می کنم، اولین سوالم این است که چرا این تعداد دانشجو تسلیم هستند و اعتراض نمی کنند؟
چه بعد دیگری از این فاجعه و جنایت مغفول است که باید در بازخوانی ها مورد توجه قرار بگیرد؟
مسئله سوم اینکه چرا در خود عراق این قتل عام گسترده هیچ سالگرد و گرامیداشتی به عنوان یک فاجعه ملی ندارد؟ چرا حتی از تاریخ آن اطلاعی ندارند، یعنی آنقدر ناچیز بوده است؟! در حالی که اتفاقاتی به مراتب کوچک تر، بیشتر بُلد شده اند.
در این جنایت داعش، حدود دو هزار خانواده در سراسر عراق عزادار شدند، پس چرا اینها گرامیداشتی ندارند؟
شاید دشمنی جدید در راه است که باید به مقابله با آن پرداخت.
نوع مواجهه ما در ایران با فجایع تروریستی چگونه است؟
همین سه بعد را می توان در فجایع تروریستی رخ داده در ایران اسلامی بررسی کرد. ما بیش از 17 هزار شهید ترور داریم اما هرگز اجازه ندادیم روایتگر اول از این جنایات، تروریست ها باشند بلکه همیشه راوی نخست خودمان بوده ایم.
ما تعابیری مثل مدافعان حرم و دفاع از حرم را خلق کردیم که موج ایجاد کرد و به روایت ها خط داد چیزی که درباره وقایعی مثل اسپایکر با آن مواجه نیستیم!
مهمتر آنکه هیچ یک از شهدای ما تسلیم نبودند و به راحتی صحنه را خالی نمی کردند، چنان که مدافعان حرم با رشادت های بسیار مقابل داعش ایستادگی کردند و حتی جسد بسیاری از آنها به وطن بازنگشت. روح دلاوری و آرایه های نظامی نقطه اتکای ما و بسیار امیدبخش است. این نشان می دهد تراز رزمندگان ایرانی بسیار متفاوت است.
علاوه بر این ما برای هر شهیدی بزرگداشت و گرامیداشت داریم که در گرامیداشت سید شهدای مقاومت یعنی حاج قاسم سلیمانی که به تنهایی یک مکتب بود، این تکریم به اوج خود رسید.
گریه هایی که مردم برای شهدا می کنند از جلوه های این تکریم است، اساساً ما معتقدیم خون شهدا بعد از شهادت نسبت به دوران حیات‌شان بیشتر منشا اثر می شود. کاش چنین نگاهی درباره شهدای مظلوم فاجعه اسپایکر نیز وجود داشت.
برای آنکه آرایه های نظامی ما همچنان منشا تحولات منطقه ای و جهانی باشد چه باید کرد؟
اگر قرار باشد انقلاب و نظام را بیمه کنیم و جمیع حرکات داخلی و خارجی را زنده نگاه داریم و آنها را در بستر تاریخ و زمان جریان دهیم، باید روی سیاست هایی که رهبری معظم انقلاب به نیروهای مسلح و متولیان امور شهدا ابلاغ کرده اند، بیشتر کار کنیم.
ما با نسل هایی مواجهیم که حیات انقلاب را بیمه و آن را شکوفا می کنند و مقابل دشمن زانو نمی زنند و تسلیم مرگ نمی شوند. اگر نگاه دقیق داشته باشیم، درمی یابیم درباره رزمندگان ایرانی قبل از آموزش های نظامی، بیشتر روی مسائل فردی مثل ایجاد شجاعت، باورمندی و بصیرت آنها کار شده است.
جنایاتی همچون آنچه در پایگاه اسپایکر رخ داد چقدر در تبیین اهمیت کار مدافعان حرم موثر است؟
باید توجه داشت موضوع داعش موضوع مردم، مظلومیت و خدمت به دین نبود بلکه ساخته و پرداخته شده بود که نخست اسلام هراسی کند و نیز پیاده نظامی ورشکسته علیه جبهه مقاومت باشد.
مفتیان داعشی بعضاً حتی نمی توانستند قرآن بخوانند اما قرآن را تفسیر می کردند!، این نشان می دهد این گروهک تروریستی ساخته و پرداخته یهودیت و ... است و مفتیان آن تفاوت ماهوی و از آسمان تا زمین دارند با عالمانی که در جبهه مقاومت خدمت کرده و قرائت صحیح از دین را عرضه می کنند.
بزرگترین عقوبت قرائت فاشیستی و تکفیری از قرآن و روایات و سیره نبوی(ص)، تعطیلی عقل و در معرض زوال قرار دادن جان و مال و ناموس یک فرد و یک جریان و یک ملت است.
در مقابل قرائت شیعه و جهان اسلام به صورت مرسوم از قرآن و سیره نبوی(ص) و ائمه(ع)، جذاب، دوستانه و اهل تعامل و در جای خود سلحشورانه و شجاعانه است. این قرائت اسلام ناب است نه قرائتی که شیعه لندنی و مسلمان آمریکایی از اسلام عرضه می کنند.
نظر شما