خبرگزاری شبستان؛ گروه قرآن و معارف: تبیین صحیح مفهوم صوت لهوی و حکم شرعی آن، رابطه وثیقی با مبحث غنا دارد. در این گزارش، صوت ملازم و ممهد معاصی به عنوان موضوع حرمت شرعی در صوت لهوی، معرفی شده است.
تحقق اصوات لهوی در برخی معانی مطرح، مثل الحان برآمده از آلات موسیقی، آواهای طربانگیز و آواز ملازم با معاصی، به دلایل متعدد، در تلاوت قرآن کریم چندان متصور نیست. از سوی دیگر، به نظر می رسد صوت لهوی به مفهوم «الحان متناسب با مجالس لهوی» منحصراً در تلاوت قرآن، متصف به عنوان حرمت باشد.
این نوع اصوات لهوی، آسیب زاترین نوع آواها در تلاوت حرفه ای قرآن کریم هستند. فقهای اهل سنت، صوت لهوی را موضوع حرمت شرعی قرار نداده و تنها از عنوان غناء استفاده کرده اند. این مسأله می تواند تأثیر بسزایی در نحوه تعامل قاریان شیعه مذهب با شیوه های معمول قاریان سنی مذهب در ایجاد سبک ها و نغمات قرآنی، داشته باشد.فقهای شیعه چندان که در تبیین حکم و موضوع شرعی غنا کوشیده اند، در تعریف مفهوم صوت لهوی، توجه نشان نداده اند «حال آنکه تبیین صحیح این مفهوم و تحدید موضوع و حکم شرعی آن، رابطه وثیقی با مبحث غنا دارد.
در این گزارش، بر آنیم که موضوع و حکم شرعی صوت لهوی را تبیین کرده و جایگاه این مسأله را در حجیت شرعی جنبه موسیقایی تلاوت، تشریح کنیم. شایان ذکر است که محققان، حکم شرعی موسیقی تلاوت حرفه ای را عموماً با معیار تحقق غنا در آن سنجیده اند، و از تنقیح مفاهیم لهو و صوت لهوی در این زمینه، غافل بوه اند» اما در ادامه این گزارش روشن خواهد شد که مفهوم صوت لهوی، بیش از مفهوم غنا در بررسی حکم شرعی موسیقی تلاوت حرفه ای، تأثیرگذار است.
بیشتر فقهایی که معتقد به حرمت نفسی غنا نبوده اند یا تنها غنای لهوی را حرام می دانسته اند مانند بیشتر فقهای معاصر، بیش از آنکه تلاش کنند همانند شیخ انصاری، حرمت مطلق لهو را اثبات کنند که شاید از ابتدا امیدی به نتیجه بخش بودن آن نداشته اند. حرمت صوت لهوی را مبنای رای خود قرار داده اند. با تفحص در کلام فقها، درمی یابیم که اجمال در هر دو بخش موضوع و حکم صوت لهوی، اگر بیش از اجمال در حکم و موضوع غنا، نباشد، کمتر نیست. به علاوه، فقر روایات و منابع معرف صوت لهوی نسبت به غنا، باعث شده بیشتر فقها بدون موضوع شناسی دقیق صوت لهوی، از حکم آن سخن برانند «حال آنکه در تبیین موضوع و حکم صوت لهوی، دلیل قانع کنندهای ذکر نکرده اند.
نظر شما