به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان در تبریز، روز تاسوعای سال 1357 در تاریخ سیاسی و مبارزات ملت ایران روزی مثال‌زدنی و کم‌نظیر است. چراکه نشانگر همبستگی کامل مردم ایران در راه رسیدن به آرمانهای مذهبی و ملی آنان می‌باشد.
روزی که رژیم را چند گام دیگر به لبه‌ی پرتگاه سقوط نزدیک‌تر کرد. مردم انقلابی آذربایجان با برگزاری تظاهرات طومار رژیم پهلوی را برای همیشه پیچیدند. در این زمینه در کتاب «نهضت عاشورا» که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است می‌خوانیم:
در تبریز برای انجام راهپیمایی عظیم و باشکوه در روزهای تاسوعا و عاشورا، اقداماتی از سوی آیت‌الله قاضی طباطبایی و حجت‌الاسلام عبدالمجید معادیخواه صورت گرفت. در این راستا آیت‌الله قاضی با همراهی آیت‌الله سیدحسن انگجی، با انتشار اعلامیه‌ای، مردم تبریز را برای حضور در راهپیمایی‌های این دو روز دعوت کرد.
در تبریز تظاهرات بزرگی با حدود پانصد هزار نفر از مردم آن شهر علیه رژیم برگزار شد. هدایت این حرکت بزرگ توسط آیت‌الله قاضی صورت می‌گرفت و شعارهای آن روز را آیت‌الله سیدحسن موسوی تبریزی به گوش مردم می‌رساند. در پایانِ تظاهرات نیز قطعنامه‌ی پایانی راهپیمایی توسط حجت‌الاسلام معادیخواه خوانده شد. پس از قرائت قطعنامه، مردم در خیابانِ کمربندی به نماز جماعت ایستادند، این بزرگ‌ترین نماز جماعتی بود که شهر تاکنون به خود دیده بود. تظاهرات مردم تبریز تا غروب ادامه داشت. این تظاهرات برخلاف تلقینات ساواک، با نظم و ترتیب و هماهنگی خاصی برگزار شد و شمار زیادی از مردم تبریز در این تظاهرات کفن‌پوش بودند.
در شهر میانه هم در روز تاسوعای حسینی راهپیمایی برگزار شد. حجت‌الاسلام والمسلمين حججی در خاطرات خود درباره‌ی رخدادهای ماه محرم و راهپیمایی تاسوعا چنین نقل می‌کند:
«روز تاسوعا از طرف جامعه‌ی روحانیتِ تهران در سراسرِ ایران اعلام راهپیمایی شده بود. ما هم از چند روز پیش اعلام آمادگی کرده و به همه‌ی روستاهای اطراف پیام فرستادیم و از آنها دعوت کردیم که به شهر بیایند و در این راهپیمایی تاریخی شرکت کنند. مردم از همه‌ی روستاها، دسته‌جمعی، به صورت دسته‌‌های عزاداری به شهر سرازیر شدند. البته وقتی خبر دستگیری ما را شنیدند، شور و احساسات مذهبی‌شان شدت یافت و باجمعیت انبوهی وارد میانه شدند. محل تجمع و آغاز راهپیمایی، مدرسه‌ی علمیه‌ی جعفریه اعلام شده بود. بنده صبح اول وقت که به آنجا رفتم، شمار جمعیت به قدری زیاد بود که با زحمت خودم را به مدرسه رساندم.
تمام کوچه‌ها و خیابانهای اطراف از ازدحامِ جمعیت موج می‌زد. همه‌ی علما و بزرگان شهر نیز حاضر بودند. این راهپیماییِ تاریخی در شهرستانِ میانه کم‌نظیر بود. از خیابانهای اصلیِ شهر با سر دادن شعارهای حماسی گذشتیم و به انتهایِ آن میدان بزرگ پارک، روبه‌روی هتل سلماز رسیدیم... جمعیت می‌آمدند و تمام زمین‌‌های منطقه و اطراف مملو از مردم شد. وقت آن بود که یکی از روحانیون صحبت کنند و قطعنامه‌ی راهپیمایی قرائت شود. با اصرار دوستان و مردم بر روی مینی‌بوس رفتم و در آنجا برای حاضران سخنرانی کردم. این سخنرانی حدود یک ساعت طول کشید و لحن آن هم به مراتب از صحبت‌‌های روزهای گذشته‌ام رساتر و کوبنده‌تر بود و در مواقع لازم هم با تکبیر حاضران مورد تأیید و تأکید قرار می‌گرفت... همچنین قرار شد روز عاشورا هم به همین ترتیب باشد.»
به جز تبریز و اردبیل و میانه در سایر شهرهای آذربایجان مانند نقده و ماکو نیز از سوی مردم تظاهرات باشکوهی علیه رژیم برپا شد، به این صورت که مردم ابتدا در مسجد جامع شهر اجتماع کرده، سپس در سطح خیابانهای اصلی شهر دست به تظاهرات زده و به مسجد بازمی‌گشتند.
نظر شما