به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، تاریخ سازی و اثرگذاری پُردامنه واقعه عاشورای حسینی در حیات بشریت صرفاً به رشادت ها، اخلاص و حماسه سازی‌های مردانه محدود نبوده است بلکه بانوان نیز در این نقش زنده و پویای عاشورا تاثیری بی بدیل داشته اند. چنان که سیره کلامی و رفتاری حضرت زینب کبری(س) در منزل به منزل این واقعه به ویژه بعد از به شهادت رسیدن حضرت سیدالشهداء(ع) و یاران باوفایشان این حقیقت را به زیبایی تمام نشان می دهد.
از این رو، به مناسبت فرا رسیدن عاشورای حسینی که به نوعی آغاز قافله سالاری و مصائب حضرت زینب کبری(س) نیز است و در بررسی آموزه های عبارت «ما رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلا» ایشان در مواجهه با آن همه مصیبت برای منتظران امام زمان(عج)، با حجت الاسلام «مهدی راستی‌فر»، کارشناس مرکز تخصصی مهدویت گفتگویی ترتیب داده ایم که در ادامه مشروح بخش نخست آن تقدیم حضورتان می شود:
بنابر نقل تاریخ، حضرت زینب کبری(س) در پاسخ به سوال آنکه عاشورا و مصائب آن را چگونه دیده اند، فرمودند: «ما رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلا»، چنین تعبیری از آن همه مصیبت از چه نگاه و اعتقادی ریشه می گیرد و آیا می توان آن را مکتبی آموزشی برای منتظران امام مهدی(عج) برای مواجهه با مصائب عصر غیبت دانست؟
درباره این جمله حضرت زینب سلام الله علیها باید توجه داشت در عین اینکه جمله ای کوتاه است اما دریایی از معرفت را در خود جای داده و از زوایای مختلف این جمله در مواجهه با دوران غیبت امام عصر(عج) و شرح حال مومنان در این زمانه همخوانی دارد و می توان این را از ویژگی های عام شباهت یاران امام حسین(ع) و امام مهدی(عج) دانست.
این جمله و تعبیر، از تحمل مصائب و شدائد زندگی سخن می گوید اینکه انسانِ پرورشَ‌یافته مکتب اهل بیت(ع) در زندگی خود از چه زاویه ای قضایا و بلایا را می بیند و به آنها نمره می دهد.
یکی از نکات آن است که باید در مقابل اموری که دیگران آن را سختی و مصیبت می دانند، صبر کرد چنان که ما صبر را در منش و روش حضرت زینب(س) در دوران بعد از شهادت امام حسین(ع) می بینیم و این صفتی است که منتظران امام مهدی(عج) باید به آن آراسته باشند.
این صبر و برکات ناشی از آن، چگونه در حیات و سبک زندگی منتظران وارد و نهادینه می شود؟
آنچه این صبر را ممکن و آسان می کند آن است که به انسان مومن در تحمل مصائب و شدائد توان می دهد تا بداند همه این اتفاقات به ظاهر ناخوشایند، حکمت الهی است و در باطن به دلیل آنکه خدا آنها را بر اساس روش و عمل انسان رقم می زند و مشیت می کند، برای او خیر به همراه دارد و کوچکترین خطایی در آنها راه ندارد.
باید توجه داشت پروردگار عالم زیبا است و فعل او هم زیبایی دارد « إِنَّ اللَّهَ جَمِیلٌ یُحِبُّ الْجَمَال» و در آن کوچکترین نقصی دیده نمی شود، اگر انسان این را بداند و به آن باور داشته باشد، حتی در درگیری با مصائب صبوری و تحمل می کند.
صبر بر مصائب چه ویژگی های اخلاقی‌ای را برای انسان به ارمغان می آورد و سبب آراستگی حیات انسان به چه فضایلی می شود؟
روی دیگر صبر، راضی بودن به مقدرات الهی است حضرت زینب(س) در این باره معلم بشریت هستند و در عمل ثابت کردند اگر خدا چیزی را بخواهد انسان مومن از خود خواسته ای ندارد و خود را مستقل نمی بیند که بخواهد بپسندد یا نپسندد بلکه انسان مومن راضی می شود به رضای خدا. مومنان و منتظران ظهور امام مهدی(عج) نیز راضی به مقدرات الهی هستند حتی اگر در ظاهر مطلوب آنها نباشد.
برای مثال امروزه یکی از آرزوهای همه مومنان که دایره شان بیش از شیعیان اهل بیت(ع) است، این است که جای بهشت مخفی مزار حضرت زهرا(س) را بدانند، همه مومنان دلشان پَر می کشد که این راز مکشوف شود.
در محضر یکی از علما بودیم که فرمود: خدایا ما مشتاق هستیم که مزار حضرت زهرا(س) را زیارت کنیم اما اگر تو چنین خواسته ای و می دانی در سایه این مخفی بودن اتفاقاتی شگرف مثل تشخیص حق و باطل و تنبه اشتباه کنندگان رخ می دهد، ما به تقدیر و رضای تو راضی هستیم.
امروز در عصر غیبت امام عصر(ع) هم باید این مطلب را دائم به خود یادآوری کنیم.
عبارت «ما رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلا» و سلوک رفتاری حضرت زینب(س) در دوران اسارت چقدر این رضایت به مشیت حضرت حق را عینیت بخشیده است؟
حضرت زینب کبری(س) محبوب ترین فرد حیات شان را به فجیع ترین شکل ممکن در مقابل چشمان خود از دست دادند، اما چون آن را مقدر خدای متعال دیدند و می دانستند این برای بقای دین اصیل اسلام بوده و این واقعه رسواکننده باطل است و سبب هدایت انسان های بسیار در تاریخ می شود شکوه ای نکردند و در هیچ گله ای خدا را خطاب قرار ندادند.
انسان مومن زمان غیبت امام مهدی(عج) نیز که مشتاق به دیدار حضرت حجت(عج) است، باید چنین باشد مومنان یعنی محبان اهل بیت(ع) و آنها که نبودِ ظاهری حجت خدا در جامعه غمگین‌شان کرده است.
با توجه به سختی هایی که در غیبت امام مهدی(عج) بر شیعه و بشریت رفته و می رود سیره حضرت زینب(س) به ویژه معرفتی که در عبارت «ما رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلا» جای داده اند چه آموزه هایی برای منتظران و تجهیز آنها به سلاح صبر دارد؟
منتظران باید همچون حضرت زینب(س) توجه کنند اگر خدای متعال این غیبت را خواسته و این غیبت سبب حفظ اسلام ناب و زمینه ساز حکومت موعود همه ادیان می شود، باید به چنین غیبتی راضی شوند.
در روایات می بینیم اگر کسی به سمت استعجال برود، هلاک می شود و آنها که اهل تسلیم و رضا هستند، نجات می یابند؛ استعجال یعنی کسی در عصر غیبت و منتظر امام زمان(عج) باشد اما عجله و به درگاه خدا شکوه کند، گاهی در حزن و بیان احساس ادبیات ما منطبق با آموزه اهل بیتی نیست و گویا راضی به غیبت امام مهدی(عج) نیستیم ... امام صادق(ع) فرمودند: استعجال کنندگان نابود می شوند.
در مقابل استعجال، تعجیل قرار دارد که ائمه(ع) ما را نسبت به آن توصیه کرده اند، در تعجیل دیگر گله و شکوه به درگاه خدا مطرح نیست یعنی انسان منتظر، ظهور را می خواهد و در عین حال عرضه می دارد غیبت حکمتی دارد و این تقدیر اشتباه نیست و این غیبت با همه سختی ها و شدائد، زیبایی های خود را دارد.
انسان مومنی که در پی تعجیل حجت خدا است شرایط غیبت را جز زیبایی نمی بیند و می گوید: «ما رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلا»... این از مهمترین درس هایی است که از رفتار و منش حضرت زینب(س) می گیریم.
ادامه دارد ...
نظر شما