به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، «مهدی باقری» امسال با مستند «زخم قند» که درباره‌ی بیماران دیابتی شهر یزد است، متقاضی حضور در چهاردهمین جشنواره سینماحقیقت شده است. این مستندساز درباره‌ی برگزاری آنلاین این دوره‌ی جشنواره تحت تاثیر پاندمی کرونا گفت: من به هیچ وجه مخالف برگزاری آنلاین جشنواره نیستم و امسال با یک فیلم اجتماعی در جشنواره شرکت کردم و انتظار دارم در زمینه‌ی اکران مستندهای اجتماعی در جشنواره آنلاین شاهد تاثیرگذاری بیشتری هم باشیم.
وی افزود: مسلماً فیلم‌هایی که به جشنواره ارسال می‌شوند، کپی خواهند شد و با هیچ ترفندی نمی‌توان جلوی این کپی شدن را گرفت. همان‌طور که نت‌فلیکس تاکنون موفق به این کار نشده است؛ اما این فیلم‌ها توسط مردم عادی کپی نخواهند شد چرا که مخاطب فیلم مستند عامه‌ی مردم نیستند. از سوی دیگر فیلم‌ها زمانی که به هیات انتخاب و داوران داده می‌شوند، پیش از جشنواره و پس از آن میان فیلمسازان دست به دست می‌شوند و چه درست یا غلط، به هر حال فیلمسازان فیلم‌های یکدیگر را اگر در جشنواره نبینند در کامپیوتر شخصی خود خواهند دید!
باقری با تاکید بر این که بیشترین نگرانی او در مورد کپی شدن فیلم‌های تاریخی است، تصریح کرد: برای فردی چون من که در 98 درصد موارد مالک فیلم‌هایم نبوده‌ام، سرمایه‌گذار یا مالک فیلمم حق دارد هر گونه که صلاح می‌داند با فیلم رفتار کند، اما از نظر معنوی در مورد فیلم‌هایی مانند مستندهای تاریخی که برای ساخت از منابع آرشیوی بهره گرفته‌اند، با توجه به این که ممکن است این منابع دیده نشده باشند و برای خریداری آنها هزینه‌های بالایی پرداخت شده باشد، اکران مجازی کمی نگران‌کننده است.
وی ادامه داد: گاه برای استفاده از یک عکس یا بخشی از یک فیلم کوتاه در یک مستند هزینه‌ای چندین یورویی پرداخت می‌شود که منطقی با بودجه فیلم‌های تاریخی ندارد و همین باعث می‌شود فیلمساز یک اثر تاریخی نسبت به نمایش فیلمش حساس‌تر باشد و بخواهد این فیلم در ابتدا پرده‌ی سینما را تجربه کند و پس از آن راهی نمایش‌های مجازی شود.
باقری پیرامون بخش مسابقه ملی جشنواره هم گفت: کاش از این فرصت کرونا بهره می‌بردیم و جشنواره را بصورت غیررقابتی برگزار می‌کردیم تا پی می‌بردیم که ما برای رقابت با یکدیگر فیلم می‌سازیم یا برای نشان دادن وضعیت اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی‌مان. متاسفانه در هشت سال گذشته به قدری شدت رقابت بر نقش مستندساز در جامعه ارجحیت داشته که این باعث شده مستندسازان در خلائی دور هم جمع شوند و احساس تاثیرگذاری داشته باشند؛ در حالی که واقعیت‌ها نشان می‌دهد مستندسازان در حوزه‌های مختلف تاثیرگذار نیستند.
وی تاکید کرد: باید ترمز رقابت از سینمای مستند کشیده شود تا مستندسازان کمی به خود بیایند. رنگ و لعاب سینماحقیقت برای مستندسازان بسیار زیاد است و ممکن است نمایی به آنها ارائه دهد که واقعی نباشد.
این مستندساز در پاسخ به این سوال که با غیررقابتی شدن جشنواره، رسالت اصلی آن که استعدادیابی است زیرسوال خواهد رفت، گفت: جشنواره برای جوانان بسیار اهمیت دارد و من ده سال پیش که فیلمسازی مستند را شروع کردم، آرزو داشتم در جشنواره سینماحقیقت فیلم داشته باشم و پس از آن آرزو می‌کردم از این جشنواره جایزه بگیرم؛ اما حالا 30 فیلم ساخته‌ام در حالی که هنوز هم از هیچ‌یک از بخش‌های اصلی این جشنواره جایزه‌ای دریافت نکرده‌ام. البته همین که حضور دارم برای من کافی است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: براستی در ده سال گذشته و به واسطه برگزاری جشنواره‌ها، چند استعداد جوان در حوزه مستندسازی معرفی شده‌اند که پس از ساخت یک فیلم موفق همچنان در این حوزه باقی مانده باشند؟ شاید تعداد آنها به عدد پنج برسد و شاید این جایزه دادن به استعدادهای جوان منطق پدرانه نداشته و زندگی آنها را تغییر داده باشد.
*مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی سازمان امور سینمایی، چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» را به دبیری محمد حمیدی مقدم، در آذرمـاه 1399 و با توجه به شیوع جهانی بیماری کووید 19 بصورت مجازی و نمایش برخط (آنلاین) برگزار خواهد کرد.
نظر شما