«علی اصغر حیدری» در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در شهرکرد اظهار داشت: شهید حسین علم الهدی در سال ۱۳۳۸ در خانواده مذهبی در شهر اهواز دیده به جهان گشود و در تاریخ ۱۶ دی ۱۳۵۹ در کربلای هویزه به شهادت رسید.
مدیر کانون فرهنگی هنری شهید علم الهدی مسجد حضرت ابوالفضل (ع) شهر بن ادامه داد: در سن شش سالگی آموزش قرآن را فرا گرفت و در سن ۱۱ سالگی شروع به تشکیل کتابخانه، جلسات سخنرانی و تدریس قرآن در مساجد اهواز پرداخت.
وی ابراز کرد: شهید علم الهدی در تاریخ ۱۳۵۶ وارد دانشگاه شد و در عملیات زیادی شرکت کرد و در زمینه نظامی از تیز بینی و بصیرت زیادی برخوردار بود.
دست‌نوشته‌ای از شهید علم الهدی:
من در سنگر هستم، در این خانه محقر. در این خانه فریاد و سکوت، فریاد عشق و سکوت، در این سرد و گرم، سردی زمستان و گرمای خون، در این خانهٔ ساکن پر جوش و خروش، سکون در کنار رودخانه و هیجان قلب و شور شهادت، خانه نمناک و شیرین. کوچکی قبر و عظمت آسمان. امشب پاس دارم. ساعت یک و ۳۹ دقیقه، چه شب با شکوهی است. من به یاد انس علی ابن ابیطالب با تاریکی شب و تنهایی او می‌افتم. او با آسمان پر ستاره سخن می‌گفت، سر، در چاه نخلستان می‌کرد و می‌گریست. در همین تاریکی شب علی بر می‌خواست و به نخلستان می‌رفت. فاطمه وضو می‌گرفت، پیامبر به سجده می‌رفت و حسن و حسین به عبادت می‌پرداختند.
این خانه کوچک است، این سنگر، این گودی در دل زمین، این گونی‌های بر هم تکیه داده شده، پر از حرف است. فریاد است، غوغاست، صدای پر محبت اصغر و حرف زدن آرام رضا و خوش زبانی منصور؛ بغض گلویم را گرفته، قطرات اشکم هدیه‌تان باد. تنهایی عمیق‌ترین لحظات زندگی یک انسان است. خدایا! این خانه کوچک را برای من مبارک گردان. در این چند روز با خاک انس گرفته‌ام. بوی خاک گرفته‌ام. حال می‌فهمم که علی ابن ابیطالب چگونه می‌فرماید: سجده‌ای نماز، حرکت اول، خم شدن روی مهر، این معنا را می‌دهد که خاک بوده‌ایم، حرکت دوم این معنا را دارد که از خاک بر خواسته‌ایم، متولد شده‌ایم، حرکت سوم، رفتن دوباره به خاک، به این معناست که دوباره به خاک بر می‌گردیم، مرگ؛ و حرکت چهارم، به این معناست که دوباره زنده می‌شویم، حیات قیامت.
خاطرنشان می شود: بازروایی زندگی نامه و وصیت نامه شهید «حسین علم الهدی» در راستای طرح بین المللی «روح مقاومت» صورت گرفته است.
نظر شما