شهیده مدافع سلامت اندیمشکی که یک خانه قرآنی برپا کرد

خبرگزاری شبستان _ اندیمشک، با شیوع گسترده و جهانی ویروس کرونا از اواخر سال ۱۳۹۸ تاکنون، بسیاری از اقشار و مشاغل درگیر این ویروس شده‌اند اما پرستاری و کادر بهداشت و درمان از مشاغلی به حساب می‌آيند که در خط مقدم مبارزه با کرونا قرار دارند و در خطر جدی‌تری هستند.

با توجه به این موضوع و تلاش‌ها و زحمات پزشکان، پرستاران و کادر بهداشت و درمان سراسر کشور، تاکنون شاهد شهادت تعدادی از مردان و زنان این قشر زحمتکش و سختکوش بوده‌ایم.

در همین راستا و همزمان با فرارسیدن اولین سالگرد شهادت شهیده «مهین خسروی‌تبار» اولین شهید مدافع سلامت شهرستان اندیمشک، اقدام به گفت‌وگویی با خواهر این شهیده کردیم.

خواهر اولین شهیده مدافع سلامت شهرستان اندیمشک با اشاره به اینکه شهیده مدافع سلامت «مهین خسروی‌تبار» در ۲۵ آذرماه سال ۱۳۵۸ چشم به جهان گشود اظهار کرد: وی با کلاس نهضت شروع به درس خواندن کرد و دوران راهنمایی و دبیرستان را به صورت غیرحضوری گذراند که بعد از آن موفق به قبولی در دانشگاه پیام نور اندیمشک و گرفتن مدرک لیسانس شد و بلافاصله پس از آن ارشد خود را در دانشگاه اهواز گرفت و سال گذشته هم پیش از شهادت برای دکترا قبول شد.

«طیبه خسروی‌تبار» افرود: شهیده خسروی‌تبار فرزند ارشد خانواده و دارای سه خواهر و ۲ برادر بود که خانواده وی از نظر اقتصادی زندگی معمولی داشتند، کاملا مذهبی بودند و از همان کودکی نیز اهمیت و ارزش لقمه حلال و کمک به دیگران را به خوبی یاد گرفتند.

وی با بیان اینکه پدر و مادر خانواده افرادی مهربان، دلسوز، مذهبی و فرزندانی چون این شهیده تربیت کردند که در کمال آرامش دنبال کسب علم و دانش بودند اذعان کرد: برادر بزرگ وی پزشک اورژانس و برادر دوم هم بهیار نیروی انتظامی است.

خواهر شهیده مدافع سلامت با اشاره به اینکه شهیده خسروی‌تبار بعد از اتمام درس، مدتی در کمیته امداد شهر بیدروبه کار می‌کرد تا اینکه در آزمون شبکه بهداشت و درمان قبول و به عنوان نیروی بیمارستان امام علی (ع) اندیمشک معرفی شد تصریح کرد: با توجه به اینکه درمانگاه روستای جااردو با کمبود نیرو مواجه شده بود، در آنجا مشغول به کار شد که قرار بود اواخر بهار به بیمارستان انتقال داده شود و در بیمارستان شهر به ادامه فعالیت خود بپردازد اما متاسفانه درگیر بیماری منحوس کرونا شد و پس از یک هفته بستری در بیمارستان، به درجه شهادت نائل آمد.

وی عنوان کرد: وقتی سردار سلیمانی شهید شد، این شهیده آرزو کرد که کاش من مثل سردار دلها به شهادت برسم و دقیقا ۶ ماه پس از این آرزو، با خدمت خالصانه در کادر درمان به آرزوی خود رسید.

خسروی‌تبار با بیان اینکه اولین شهید مدافع سلامت اندیمشک فردی مهربان، آرام، صبور و دلسوز بود که همیشه به دیگران کمک می‌کرد و اگر کسی مشکل و نیازی داشت تا آن را برطرف نمی‌کرد آرام نمی‌گرفت ابراز کرد: این شهیده علاقه زیادی برای کمک به نیازمندان داشت و هنگامی که شاغل شد خوشحال بود که با درآمدش می‌تواند به دیگران بهتر کمک کند و همین‌طور هم شد.

وی ادامه داد: شهیده خسروی‌تبار اهل نماز و روزه مستحبی و واجب بود و عادت داشت وقتی تلویزیون روضه و دعایی پخش می‌کرد، در آن لحظه درگیر هر کاری بود، کار را رها و با احترام به روضه یا دعا گوش می‌کرد و هنگامی که تمام می‌شد، به سراغ کارش می‌رفت.

خواهر شهیده مدافع سلامت اضافه کرد: این شهیده به کمک خواهرش یک خانه قرآنی کوچک به نام خانه قرآنی حضرت معصومه (س) در روستای کلگدره ۲ برپا کرد که در این محل به آموزش قرآن به افراد بی‌سواد و کم‌سواد پرداخت و همچنین برای راحتی قرآن‌آموزان با مدیر مدرسه روستا صحبت کرد تا در شیفت مخالف، کلاس برگزار کند.

وی خاطر نشان کرد: شهیده خسروی‌تبار یک دفترچه یادداشت برای ثبت تمام نمازهای قضا داشت که تمام نمازهای قضا را یادداشت و در ماه‌های رجب و شعبان و دیگر ماه‌ها قضای آنها را به‌جا می‌آورد و همیشه در حد توانش روزه می‌گرفت.

خواهر شهیده مدافع سلامت بیان کرد: این شهیده زکات و خمس برایش اهمیت فراوانی داشت و سال خمسی برای خودش انتخاب کرده بود که سال خمسی‌اش آخر خردادماه سال گذشته بود، یعنی وی آخرین خمس سال را پرداخت کرد و خمس تمام اموالش را داد و رفت.

وی تاکید کرد: این شهیده مدافع سلامت در زمان حیاتش در محل کار و جاهای دیگر در حال کمک به بچه‌های یتیم بود و ما متوجه شدیم که چند یتیم را به سرپرستی خود قبول کرده که ماهیانه برایشان کمک هزینه واریز می‌کرد که برادرم بعد از شهادت خواهرم مسئولیت این کار را بر عهده گرفت و هر ماه به نیابت از خواهرم این مبلغ را واریز می‌کند.

خسروی‌تبار گفت: همسر و دایی من پرستار هستند و هرساله در مراسم اربعین به عنوان پرستار در موکب‌های مرز خوزستان به زوار خدمت می‌کردند و با توجه به اینکه وی مراقب پدر و مادر بود، غذای نذری پخته و به موکب می‌فرستاد و می‌گفت زائر امام حسین (ع) نیستم ولی هر کاری که از دستم بر بیاید برای زوار انجام می‌دهم تا دلم آرام شود.

وی اظهار کرد: شهیده خسروی‌تبار آرزو داشت که یتیمی از مشهد مقدس به سرپرستی بگیرد و ما بعد از شهادت وی فهمیدیم که یک بچه از مشهد به سرپرستی قبول کرده و اول تیرماه سال گذشته هزینه آن ماه بچه‌ها را واریز کرده است، مثل اینکه خبر داشته که شاید نباشد.

خواهر شهیده مدافع سلامت یاد آور شد: شهیده خسروی‌تبار همیشه در حال کمک کردن به دیگران بود و برای اینکه شاید یک روز با مرگش بتواند جان چند نفر دیگر را نجات دهد، کارت اهدای عضو گرفته بود.