توسل به اولیای الهی، شرک یا آموزه ای وحیانی؟!

خبرگزاری شبستان: یکی از جنجالى‏ترین مسائل میان وهّابیان و سایر مسلمین جهان موضوع توسّل به اولیاء الله است.
وهّابیان تصریح مى‏کنند توسّل إلى الله با اعمال صالحه اشکالى ندارد، ولى توسّل به اولیاء الله جایز نیست و آن را نوعى شرک مى‏دانند این در حالی است که سایر مسلمین جهان توسّل به اولیاء الله را مجاز مى‏شمرند.
از این رو پیش از آنکه معنای مورد نظر سایر مسلمین که توسل را جایز می شمارند به بررسی گذاشته شود، شایسته است دلایل وهابیان در خصوص شرک پنداری توسل به اولیاء الله بازگو شود. 

وهّابیان برای زیر سوال بردن این اعتقاد شیعه و ایجاد مانع در توسل جویی به ساحت ائمه اطهار (ع) آیات قرآن را دستمایه قرار می دهند، از جمله:
أَلَا لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِیَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فِی مَا هُمْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ کَاذِبٌ کَفَّارٌ آگاه باشید که دین خالص از آن خداست، و آنها که غیر خدا را اولیای خود قرار دادند و دلیلشان این بود که: «اینها را نمی‌پرستیم مگر به خاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند»، خداوند روز قیامت میان آنان در آنچه اختلاف داشتند داوری می‌کند؛ خداوند آن کس را که دروغگو و کفران‌کننده است هرگز هدایت نمی‌کند!
باید توجه داشت که این آیه شریفه که درباره معبودهای دروغین همچون فرشتگان است چراکه مشرکان جاهلیّت مى‏گفتند «اگر ما آنها را پرستش مى‏کنیم براى این است که ما را به خدا نزدیک کند» و قرآن این سخن آنها را شرک مى‏شمارد.

خداوند در آیه ای دیگر مى‏ فرماید:
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا؛ و اینکه مساجد از آن خداست، پس هیچ کس را با خدا نخوانید!

در آیه دیگرى مى‏فرماید:
لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ ۖ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا یَسْتَجِیبُونَ لَهُم بِشَیْءٍ إِلَّا کَبَاسِطِ کَفَّیْهِ إِلَى الْمَاءِ لِیَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ ۚ وَمَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ؛ دعوت حق از آن اوست! و کسانی را که (مشرکان) غیر از خدا می‌خوانند، (هرگز) به دعوت آنها پاسخ نمی‌گویند! آنها همچون کسی هستند که کفهای (دست) خود را به سوی آب می‌گشاید تا آب به دهانش برسد، و هرگز نخواهد رسید! و دعای کافران، جز در ضلال (و گمراهی) نیست!

پندار خام وهّابیان این است که این آیات نفى توسّل به اولیاء الله مى‏کند. علاوه بر این بحث دیگرى هم دارند، آنها مى‏گویند به فرض که توسّل به پیغمبر اکرم (صلى الله علیه و آله) در حال حیاتشان طبق بعضى از روایات جایز باشد، در حال وفات و بعد از مرگ دلیلى بر جواز توسّل به آن حضرت نداریم...
گویا وهابیون آیات دیگری از قرآن را نخوانده اند یا آنکه به جهالت دوران جهالیت خود بازگشته اند. چرا که آیات متعددی داریم مبنی بر اینکه که در آن موضوع شفاعت و توسل مطرح شده است، از جمله:

وَلَا یَمْلِکُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ؛ کسانی را که غیر از او می‌خوانند قادر بر شفاعت نیستند؛ مگر آنها که شهادت به حق داده‌اند و بخوبی آگاهند!

لَّا یَمْلِکُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا؛ آنان هرگز مالک شفاعت نیستند؛ مگر کسی که نزد خداوند رحمان، عهد و پیمانی دارد.

وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّکُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ؛ هیچ شفاعتی نزد او، جز برای کسانی که اذن داده، سودی ندارد! (در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانی که اضطراب از دلهای آنان زایل گردد (و فرمان از ناحیه او صادر شود؛ در این هنگام مجرمان به شفیعان) می‌گویند: «پروردگارتان چه دستوری داده؟» می‌گویند: «حقّ را (بیان کرد و اجازه شفاعت درباره مستحقّان داد)؛ و اوست بلندمقام و بزرگ‌مرتبه!»

یَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِیَ لَهُ قَوْلًا؛ در آن روز، شفاعت هیچ کس سودی نمی‌بخشد، جز کسی که خداوند رحمان به او اجازه داده، و به گفتار او راضی است.

چنانچه در این آیات آمده است به اذن خداوند بندگانی اجازه شفاعت دارند و با توسل به آنها می توان از رحمت واسعه الهی برخوردار شد.
متأسّفانه وهّابیان به خاطر بی توجهی به آیات و مفهوم و معنای آنها، بسیارى از مسلمانان را متّهم به شرک و کفر کرده، خون آنها را مباح دانسته و اموالشان را نیز مباح شمرده‏اند. خون‏هاى زیادى به این بهانه ریخته شد و اموال زیادى نیز به غارت رفت.
همانگونه که در این مطلب ادعای ناصواب وهابیت و ادله ناصحیح آنها در رد توسل به ائمه معصوم (ع) بیان شد در مطلب آتی ادله برحق شیعیان برای این توسل بیان می شود.

پایان پیام /