خبرگزاری شبستان: فرا رسیدن هشتاد و نهمین سالروز تخریب قبور ائمه بقیع فرصتی است برای شناخت هرچه بهتر جایگاه رفیع پیامبر و اهل بیت (ع) و ناتوانی دشمنان آنها در خاموشی نور حقیقت و این وعده برحق الهی است در قرآن وقتی می فرماید: "یریدون لیطفئوا نور الله بافواههم و لکن الله متم نوره و لو کره الکافرون.".
روشن تر از روز است که وهابیت را اصلا نمی توان به عنوان یک مذهب دینی دانست، بلکه وهابیت یک حزب است که تنها وظیفه اش این است که در پازلی که دنیای غرب برای مقابله با پیشرفت شیعه چیده است، بخشی از خشونتِ بازی را به عهده بگیرد. به عبارت دیگر بر خلاف تصور ابتدایی، فلسفه وجودی وهابیت اصلا شبهاتی نیست که آن ها می پراکنند، بلکه قرار است آن ها با در اختیار داشتن کلید مرکز تجمع سالانه مسلمانان نگذارند شیعه – که تنها مذهبی است که به اعتراف خود غربی ها هنوز زنده است و غرب از آن می ترسد- یگانه سکاندار عرشه مسلمین در جنگ علیه استکبار باشد. شبهه های وهابیت آن قدر پیش پا افتاده است که هر کسی که اندکی با منابع دینی آشنایی داشته باشد به خوبی از پس آنها بر می آید. جدای از این که تمام فرق شیعه و سنی با اکثر عقاید این حزب مخافند. اگر به حج مشرف شده باشید حتما دیده اید که اصلا فضای شبهه افکنی و پاسخ گویی مطرح نیست، بلکه فضا کاملا فضای خشونت است.
مهمترین مطلب در پازلی که استکبار تدارک دیده همین است که عربستان و ایران به عنوان دو کشور بزرگ دنیای اسلام همیشه با هم سر جنگ داشته باشند تا حتی تز اتحاد شیعه و سنی هم نتواند بین این دو آشتی ایجاد کند.
خشونت وهابیت یادآور هیاهوگری مشرکان در صدر اسلام
در تاریخ اسلام آمده است زمانی که پیامبر (ص) می خواست در مکه با مردم حرف بزند و برایشان آیات قرآن را بخواند، مشرکان شروع می کردند به کف زدن و هلهله کشیدن و دست در گوش خود گذاشتن. خشونت وهابیان و جلوگیری از این که کسی از شیعیان به زیارت قبور ائمه (ع) برود و اشکی بریزد بلافاصله انسان را یاد این حرکت مذبوحانه مشرکان می اندازد که البته در درازمدت به ضررشان است و باعث بیشتر مطرح شدن شیعه در میان مردم می شود.
مهمترین شبهات وهابیون درباره زیارت ائمه به این نکته بر می گردد که آن ها این زیارت و توسل به ائمه و بوسیدن قبور و مضجع شریف آن ها را شرک می دانند. و سرکردگان این حزب نظیر ابن تیمیه معتقدند «تمام احادیثی که از پیامبر (ص) درباره زیارت قبر شریف ایشان وارد شده، ضعیف و بلکه جعلی است». وهابیان زیارت پیامبر (ص) و ائمه (ع) و کلا زیارت قبور را بدعت در دین می دانند و با این بهانه خشونت در حق شیعیان زائر بیت الله را واجب دینی خود می دانند.
زیارت پیامبر (ص) و ائمه (ع) آنقدر در روایات به انحاء مختلف وارد شده است که تواتر معنوی دارد. به عبارت دیگر آن قدر درباره مسائل مختلف زیارت صحبت شده و خود مسئله زیارت مفروغٌ عنه واقع شده که می توان به جرأت ادعا کرد که استحباب زیارت پیامبر (ص) و ائمه (ع) متواتر است. در مورد شخص پیامبر هم که قضیه کاملا فرق می کند و فریقین در این مورد متفقند که زیارت قبر پیامبر از مستحبات موکد است. کما این که علامه امینی در الغدیر حدیث «من زار قبری وجبت له شفاعتی» را از 41 منبع شیعه و سنی نقل می کند. یا حدیث « مَنْ حجَّ مزار قبری بعد وفاتی کان کمنْ‌زارنی فی حیاتی» را از 25 منبع شیعه و سنی نقل می کند.
جدای از این که زیارت قبور مسلمانان نیز در صحاح اهل سنت از زبان پیامبر مستحب شمرده شده است. کما این که فرمود: « زوروا القبور فإنها تذکرکم الآخره ...: قبرها را زیارت کنید که شما را یاد قیامت می اندازد» (صحیح ابن ماجه، جلد 1، صفحه 113، باب ماجاء فی زیاره القبور)
ما به ائمه (ع) توسل می کنیم نه توکل
فلسفه زیارت و توسل تنها برای کسی قابل درک است که خود را در راهی بی پایان ببیند که باید با پاهایی که در دنیا آماده می کند در آخرت آن را طی کند. «توسل» یعنی وسیله قرار دادن و ما به ائمه (ع) توسل می کنیم نه توکل. «توکل» ما تنها به خداست و او را تنها تکیه گاه می دانیم اما در راهی که به او ختم می شود با اتکای به علم و عمل ناچیز خود نمی توانیم حتی قدمی برداریم؛ که این پاها برای این راه طولانی ناچیز است. به عبارت بهتر ما اهل بیت را به عنوان وسیله رسیدن به هدف خلفت یعنی الله نگاه می کنیم نه به عنوان هدف. هدف قرار دادن ائمه (ع) شرک است اما وسیله قرار دادن آن ها عین توحید است. ما که برای رسیدن به مقاصدی کوتاه در دنیا وسایلی را به کار می گیریم، چگونه می خواهیم راهی بی نهایت را با این پاهای ناتوانِ علم و عمل خود برداریم. این است که به «وسائل النجاه» یعنی پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) متوسل می شویم. ضرورت زیارت ائمه و توسل به آن ها را تنها کسی درک می کند که راه طولانی خود به سوی حق را درک کرده باشد.
اهل بیت (ع) محال معرفه الله اند...
نگاهی به زیارت جامعه کبیره و صفاتی که برای اهل بیت (ع) آورده شده است می تواند ما را در اثبات این ادعا یاری سازد که آن ها «مصابیح الدجی» یعنی هستند یعنی در تاریکی دنیا چراغ هایی هستند که راه را بهتر نمایش می دهند. اهل بیت «محال معرفه الله» هستند یعنی جایگاه های شناخت خدا. آن ها «مَسَاکِنِ بَرَکَةِ اللَّهِ»، «مَعَادِنِ حِکْمَةِ اللَّهِ»، «حَفَظَةِ سِرِّ اللَّهِ» و «حَمَلَةِ کِتَابِ اللَّهِ» هستند و اگر ما مامور به پیروی از آن ها و توسل و زیارت آن ها شده ایم تنها به خاطر این انتساب آن ها به خدا و مهدی و هادی بودن آن هاست نه این که بخواهیم به آن ها به طور مستقل بپردازیم. به علاوه این که آن ها «ادلاء الی صراطه: راهنمایان به صراط خداوند» هستند، بلکه اصلا خود آن ها صراط مستقیم به سوی خداوند هستند: «انتم الصراط الاقوم»؛ یعنی راه بودن آن ها ملاک است. خدا ائمه (ع) را نور قرار داده است: «خلقکم الله انوارا» و نور خاصیتش روشنی بخشی است در این راه ظلمانی دنیا. از آن طرف به استناد همین زیارت خدا درود ما بر آن ها و ولایت آن ها را باعث پاکی خلقت ما و طهارت نفس ما قرار داده است. یعنی خاصیت زیارت آن ها پاکی و پاک کنندگی و تزکیه و کفاره ذنوب بودن است.
ما باید با زبان زیارت جامعه کبیره به وهابیون پاسخ دهیم. آن جا که خطاب به ائمه (ع) می گوییم: «خدا شما را به شریف ترین جایگاه گرامیان و بلندترین منازل مقربین و بالاترین درجات پیامبران رساند به گونه ای که هیچ کس پس از شما به آن جا نمی رسد و هیچ کس فوق شما قرار نمی تواند بگیرد و هیچ کس بر شما سبقت نمی گیرد و هیچ طمع ورزی جایگاه شما را درک نمی کند؛ تا جایی که هیچ ملک مقرب و نبی مرسل و هیچ صدیق و شهید و عالم و جاهل و پست و فاضل و هیچ مومن صالح و فاجر بدکار و گردنکش لجوج و شیطان نافرمان و هیچ خلق دیگری در این میان نمی تواند شاهد و گواه بر جایگاه شما باشد مگر این که خدواند شکوه امر شما و بزرگی شأن شما... را به آن ها بفهماند». شیاطین وهابی را به جایگاه رفیع ائمه (ع) راهی نیست و بگذار در حسادت خود از این جایگاه اهل بیت (ع) بسوزند که این خود بزرگترین عذاب برای آن هاست.
پایان پیام/
نظر شما