به گزارش خبرگزاری شبستان از بیرجند، شهرستان طبس؛ نخستین شهر خراسان بزرگ بود که با آغوش باز از سربازان اسلام استقبال کرد به همین دلیل طبس یکی از پناهگاه های امامزادگان محسوب می شود.
به همین دلیل است که طبس؛ گلشنی است به گل ولایت آراسته و مزین به وجود بارگاه حضرت حسین بن موسی الکاظم، برادر بزرگوار امام رضا(ع).
بارگاه منور این امامزاده واجب التعظیم؛ اولین منزلگاه و دروازه ورود به مشهد الرضا (ع) و حرم شریف رضوی است به همین دلیل "میقات الرضا (ع)" نام گرفته است.
میقات الرضا(ع) با قدمتی کهن، اوراقی زرین در تاریخ ایران زمین، مردمانی صبور و با ایمان، مهمانپذیر و مهمان نواز، سخت کوش و ساعی، گشاده رو و خوش سیرت، با صفا و صمیمی به صافیِ کویر زیبا و بی ریا، ولایت مدار و ولایت پذیر، متنعم به نعمات خوب خدا، طبیعتی بکر و زیبا، هوایی پاک و دلپذیر با جاذبه های گردشگری، مفتخر به 10 قرن میزبانی از سلاله رسوالله حضرت حسین بن موسی الکاظم (ع) است که پس از ویرانی کامل در زلزله سال 57 به یمن و برکت انقلاب شکوهمند اسلامی، تولدی دوباره یافت.
همه ساله با نو شدن سال و آغاز فصل بهار؛ گنبد فیروزه ای، گلدسته های زیبا، سقاخانه های با صفا و صحن و سرای دلگشای حضرت، مسافران و گردشگران نوروزی را به سوی خویش فرا می خواند تا لبیک گویان به سوی مشهدالرضا (ع) رهسپار شوند.
حسین بن موسى الکاظم، برادر امام رضا(ع)
حسین بن موسى الکاظم (ع) از جمله امامزادگانى است که مورخّان او را از فرزندانِ بلافصل امام کاظم (ع) دانسته اند و به گفته ایشان، از مقام بلندى برخوردار بوده است.
از امام جواد (ع) سئوال شد، کدام یک از عموهایتان نسبت به شما بهتر رفتار کردند؟ فرمود: حسین. حضرت امام رضا (ع) فرمود: به خدا سوگند، فرزندم جواد درست گفته است؛ زیرا حسین نسبت به او خوش رفتارترین افراد بود.
ویرانى بقعه متبرکه در زلزله سال 1357 و نوسازى آن
با توجه به سوابق یاد شده، مقبره امامزاده حسین بن موسى الکاظم (ع) در طبس از قدیم موردِ توجّه و استقبالِ مردم بوده و به سعى و کوششِ ارادتمندانِ به امامتِ و ولایت توسعه یافته و تأسیساتِ جانبى به فضاى سبز در آنجا ایجاد شده بود، اما متأسفانه در زلزله ویرانگرِ طبس به سال 1357 شمسى این بنا بکلّى ویران شد.
در این تخریب، قسمتِ اعظمِ منابعِ درآمد آستانه امامزاده نیز از بین رفته بود و بازسازى بقعه و اماکن جوارِ آن نیاز به هزینه اى سنگین داشت، پس از آن آستان قدس رضوى با مساعدتِ کامل، اقدام به بازسازى آن بقعه مبارکه و رواق هاى اطراف نمود و به سبکى بسیار عالى ، بنایى کاملاً مطلوب و درخور شأنِ این امامزاده لازم التعظیم و در جهتِ رفاه حال زائران با به کارگیرى طرحى جامع ، احداث کرد.
بر اساسِ این طرح، توسعه و ایجاد اماکنِ فرهنگى مذهبى و اقامتى در نظر گرفته شده، گرداگرد بقعه، ایوان ها و حجره ها و تأسیساتِ زیادى براى رفاهِ زائران و دیگر هدف هاى مذهبى و فرهنگى ایجاد گردیده و مساحتِ زیادى به فضاى سبز در اطرافِ بقعه اختصاص داده شده است.
ویژگی هاى بناى کنونى بقعه امامزاده
در این بناى جدید نیز مانند همه بناهاى آرامگاهى، مرقد امامزاده، هسته اصلى است که مرکب از اتاقى مربّع با پوششى گنبدى شکل است. مراقد امامزاده در وسط این اتاق، زیر گنبد قرار گرفته و بر روى آن ضریحى نصب شده است. در دروه ضریح، سنگ قبرى از سنگ مرمر اعلا و بسیار ممتاز به ابعاد 267 در 116 سانتیمتر و حدود یک متر ارتفاع دیده مى شود.
در پیرامون این ضریح، رواق هایى چند قرار دارد که ایوان هایى با سردرهاى بلند آنها را از صحن مزار جدا مى سازد. گنبد مزار نیز بسیار زیبا و آراسته به کاشى معرّق است. چهار گلدسته کوچک به عنوان برج ساعت، هر کدام به ارتفاع 6 متر در چهار گوشه پشت بام حرم، زیبایى خاصى به مجموعه حرم داده است.
هشت رواق مربّع شکل به ابعاد 9 در 9 نیز در گردادگرد حرم قرار دارد و چهار رواق به صورت هشتى به مساحت 78 متر مربّع در فاصله میان رواق ها ساخته شده است.
در کنار در ورودى حرم، اشعارى به خط زیباى حبیب الله فضائلى نوشته شده که چنین آغاز مى شود:
بیا که تربت فـرزند حیدر است اینجا سلیل حضرت موسى بن جعفر است اینجا
گـل ریـاض جـهان نور دیده زهرا عزیز جان نـبى پـور حیدر است اینجا
گرفت دامن او را زجان و دل سروى که حـاجتش به بر حق میسر است اینجا
صحن گسترده و باشکوه مزار نیز با غرفه ها و سردرهاى بزرگ پیرامون 44 هزار و 322 متر مربع مساحت دارد. این صحن داراى 6 سردر ورودى است که کاملاً قرینه سازى شده اند.
در بالاى هر ضلع صحن، چهار گلدسته بلند و زیبا برافراشته شده است. یکى از سنگ هاى تاریخى به دست آمده از حوزه بناى باستانى امامزاده، سنگ قبر نسبتاً بزرگى است که بر مزار خواجه شمس الدین حسین شاه بوده است و حدود 2 متر طول و 30 سانتیمتر عرض و بیش از 15 سانتیمترقطر دارد .
بر سطح این سنگ، نوشته ها و شعرهایى به صورت کنده کارى مشهود است و تاریخ 800 هجرى قمرى بر آن حک شده است. این سنگ تاریخى اکنون در صحن مطهر، نزدیک در ورودى به حرم، در قابى شیشه اى مورد بازدید زائران قرار دارد.
پایان پیام/
نظر شما