به گزارش خبرگزاری شبستان، دعا وسیله ای است برای تغییر سرنوشت و سعادت انسان، از این رو کارکرد و مفهوم این واژه را از کتاب "دعا" نوشته آیت الله سیدعلی خامنه ای، رهبر معظم انقلاب مرور می کنیم:
بهترین اعمال در شب قدر، دعا است. احیاء هم برای دعا و توسل و ذکر است. دو عامل، عامل اصلی این گمراهی و انحراف عمومی است: یکی دور شدن از ذکر خدا که مظهر آن نماز است. فراموش کردن خدا و معنویت؛ حساب معنویت را از زندگی جدا کردن و توجه و ذکر و دعا و توسل و طلب از خدای متعال و توکل به خدا و محاسبات خدایی را از زندگی کنار گذاشتن است.
اگر کسی توفیق دعا پیدا کند، دعای با توجه و با حال، باید بداند مورد لطف پروردگار قرار گرفته است و اجابت در مرحله بعد است.
همین که انسان با خدای متعال انس پیدا می کند با خدا حرف می زند، این لطف الهی است و توفیقی است که خدا به انسان داده است. خود این "یا الله" متضمن اجابت دعای پروردگار است.
اگر می خواهید در مقابل دشمن استوار باشید باید باب دعا را به روی خودتان باز کنید. اگر می خواهید از کسی و چیزی نترسید، باید رابطه خود را با خدا قوی کنید. اگر می خواهید در مقابل جلوه های مادی تکان نخورید، باید خود را با دعا و تضرع بیمه کنید.
در باب دعا خلاصه عرض ما این است که دعا مظهر بندگی در مقابل خداوند و برای تقویت روح عبودیت در انسان است و این روح عبودیت و احساس بندگی در مقابل خداوند، همان چیزی است که انبیای الهی از اول تا اخر تربیت و تلاششان متوجه این نقطه بوده است که روح عبودیت را در انسان زنده می کند.
دعا خواندن خداست؛ حالا می تواند به زبان فارسی یا به زبان خودتان باشد؛ هر چه که می خواهید با خدا حرف بزنید؛ این دعاست. هر چه می خواهید با او در میان بگذارد. البته دعاهای مأثور از ائمه(ع)بهترین مضامین در زیباترین الفاظ و سرشار از معارف الهی است که قدر آنها را باید دانست و بایستی به آنها متوسل شد.
این انس با خدای متعال و ذکر خدای متعال و استغفار و دعا خیلی تاثیرات معجزه آسایی بر روی دل انسان دارد، دل های مرده را زنده می کند.
دعا به انسان توانایی و قدرت می دهد و انسان را در مقابل حوادث مستحکم می کند، لذا در روایات از دعا تعبیر شده است به سلاح. از نبی مکرم نقل شده است که فرمود:" الّا أدلُّکم عَلی سلاحٍ یُنجیکُم مِن اعدائِکم... الحه ای را به شما معرفی کنم که مایه نجات شماست"(الکافی، ج 2، ص 468)"تدعون ربّکم با للیل و النهار فإنّ سلاح المؤمن الدّعاء"(بحارالانوار، ج 74، ص 205")
در مواجهه با حوادث، توجه به خدای متعال مثل سلاح برنده ای در دست انسان مومن است. لذا در میدان جنگ، پیغمبر مکرم اسلام همه کارهای لازم را انجام می داد، سپاه را می آراست، سربازان را به صف می کرد، اشراف فرماندهی خودش را اعمال می کرد؛ اما در همان وقت هم به وسط میدان زانو می زد، دست به دعا بلند می کرد، تضرع می کرد، با خدای متعال حرف می زد و از او می خواست. این ارتباط با خدا دل انسان را مستحکم می کند.
پایان پیام/
نظر شما