کامران پارسی‌نژاد، داستان‌نویس و منتقد در مورد امکان عملی‌شدن ممیزی بعد از نشر به خبرنگار حوزه نشر خبرگزاری شبستان گفت: برای تصمیم‌گیری در مورد ممیزی و تغییر روند آن در مرحله نخست باید به تاریخچه آن پرداخته شود، چه در زمان پهلوی و چه در دوران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی. به هر حال نظر دادن در این خصوص منوط به تحقیق و پژوهش‌های اولیه است.
پارسی‌نژاد ادامه داد: متأسفانه خیلی‌ها آنچه به ذهن‌شان می‌رسد را در مورد ممیزی مطرح می‌کنند. این نظر، نظر شخصی است نه کارشناسی. می‌تواند طرح مقدماتی باشد نه به عنوان طرح کارشناسی‌شده برای گسترش فرهنگ و باورهای ملی و مذهبی.
وی با اشاره به اینکه یکی از دغدغه‌های مسئولان و فرهیختگان ممیزی بوده است، اظهار داشت: ممیزی چند بعد و شاخصه دارد. یک بخش آن سیاسی و بخش‌های دیگر مربوط به فرهنگ، اخلاق، اصول و مبانی منطبق بر دین است. یکی از وظایف اصلی وزارت ارشاد این است که مروج فرهنگ و باورهای دینی و مذهبی باشد و همچنین مانع از گسترش برخی از جریانات انحرافی باشد.
این نویسنده تصریح کرد: در دنیای غرب ادبیاتی وجود دارد تحت عنوان ادبیات استعمار نو که در کشورهای غربی بسیار گسترده است و روی آن سرمایه‌گذاری کلان شده است. با این ادبیات هم به اهداف و مقاصد سیاسی می‌رسند و هم فرهنگ خود را به کشورهای جهان سوم القا می‌کنند. آنها برای نفوذ سیاسی و فرهنگی در جهان اسلام از دو راه عمده اینترنت و کتاب استفاده می‌کنند.
مدیر بخش پژوهش بنیاد ادبیات داستانی خاطرنشان کرد: یکی از دغدغه‌های مطرح در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تهاجم فرهنگی است که کارشناسان باید در حوزه آسیب‌شناسی، استعمار نو و جریانات نو که از سوی کشورهای غربی وارد می‌شود را رصد کنند.
پارسی‌نژاد معتقد است، وزارت ارشاد نباید بر نظارت بر کتاب کفایت کند بلکه باید با انجام کارهای پژوهشی و تحقیقاتی جریان‌های سیاسی و فرهنگی را بررسی کند.
به گفته وی، صحبت‌کردن صریح و نسنجیده در حوزه ممیزی جایز نیست بلکه برای اظهارنظر باید از ابتدا این حوزه و مسایل پیرامو‌ن‌اش مورد بررسی قرار گیرد.
این داستان‌نویس خاطرنشان کرد: ممکن است در ممیزی هم اشتباهاتی صورت گرفته باشد و کتبی به ناحق چاپ نشده و برعکس کتب دیگری به ناحق چاپ شده باشد. به هر حال این حوزه یک‌سری دغدغه دارد که نیازمند آسیب‌شناسی است.
پارسی‌نژاد تصریح کرد: وزیر ارشاد پیش از اینکه مسئله و ممیزی بعد از نشر را مطرح کنند باید خبر از تشکیل کارگروه‌ها، مرکز یا واحدی برای تحقق در مورد ممیزی را می‌دادند تا این مرکز یا کارگروه از ابتدای پیدایش ممیزی در ایران آن را مورد بررسی قرار دهد و سپس به آسیب‌شناسی این جریان بپردازد.
وی معتقد است، باید کارگروهی تشکیل شود که کار اصلی آن آسیب‌شناسی ممیزی باشد و ایرادها و نواقص موجود در این حوزه را بررسی و راهکارهای رفع آن را ارایه دهد.
این منتقد ادبی اظهار داشت: زمانی ممیزی برداشته شد و آن را به ناشران محول کردند که به سرانجام نرسید. به هر حال تنها راهی که باعث می‌شود تکلیف ممیزی روشن شود، تشکیل کارگروهی در این زمینه است.
پایان پیام/
نظر شما