خبرگزاری شبستان: شاید بارها شنیده باشیم که اگر امام حسین (ع) علم به شهادت خود داشتند، چرا به سمت کربلا حرکت کردند و اجازه دادند آن واقعه به وقوع پیوندد؛ آیا این موضوع علم امام (ع) را زیر سوال نمی برد؟ به منظور بررسی پاسخ این سوال با غلامحسین خدری، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی گفتگو کرده ایم که در ذیل می آید:
خدری در پاسخ به این سوال گفت: در این زمینه بحث های کلامی بسیار مطرح شده است؛ اصل مساله به این برمی گردد که علم امام (ع) به کلیات تعلق می گیرد یا جزییات یا هر دو. اگر قائل به این باشیم که علم امام (ع) تنها به کلیات تعلق می گیرد، پاسخ این مساله رفع می شود.
مدیر پژوهشکده حکمت معاصر افزود: اگر پاسخ به این مساله را با علم به کلیات امام (ع) بپذیریم، این با روایات و اعتقادات شیعه در تضاد است. چرا که بر اساس روایات علم امام (ع) لدنی بوده و ایشان بر همه امور جزئی و کلی آگاه هستند.
وی عنوان کرد: اما گاه مطرح می شود اگر امام (ع) علم به کشته شدن خود داشته اند، آیا ادامه راه و رفتن به سوی کربلا به نوعی خودکشی محسوب نمی شود؟
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی تصریح کرد: پاسخی که به این مساله به صورت سنتی داده شده، این است که امام معصوم گرچه در مقام علم و آگاهی به همه امور اعم از کلیات و جزییات عالم است اما در مقام فعل، عمل و اجرا مجاز به استفاده از علم خود نسبت به وقایع نیست و باید مانند افراد عادی رفتار کند و مشی و روال انسان های معمولی را در مواجهه با علم به امور در پیش گیرد.
خدری عنوان کرد: البته به نظر این دلیل اگر چه قابل رد نیست اما آنچنان که باید و شاید هم روشن نیست. اگر ما قائل باشیم که علم امام لدنی و در واقع فراانسانی است و انسان عادی چنین علمی ندارد که امام دارد، - با توجه به جریان حرکت امام (ع) از مدینه به مکه و نیمه گذاشتن حج و حرکت به سوی کربلا و صحبت های فیمابین با مردم و اصحاب خود، همه نشان از علم امام (ع) نسبت به همه امور جزئی و کلی از جمله شهادت و عدم بازگشت ظاهری خود دارد- عمل امام نه تنها خودکشی محسوب نمی شود، بلکه ایثار و فداکاری و دستیابی به مقامی است که در قالب انسان های عادی قابل تبیین و تفسیر و تاویل نیست.
وی تاکید کرد: در آن زمان که سردمداران ظلم و فساد اسلام را ملعبه و بازیچه خود قرار داده بودند و به نام اسلام و پیامبر (ص) دست به هر فساد و جنایتی می زدند، امام (ع) مقابل این پدیده نامیمون ایستادند و تا پای جان رفتند؛ این درسی است برای تاریخ که هیهات من الذلة سرلوحه انسان ها قرار گرفته و به سمت کرامت انسانی علو درجات پیدا کنند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی خاطرنشان کرد: بنابراین علم امام لدنی و فراانسانی و از جانب خداست و روایات و نصوص شیعه نیز این مهم را تایید می کند.
پایان پیام/
نظر شما