عاشورا عیدی است که به شکرانه‌اش باید روزه گرفت!!!

خبرگزاری شبستان: "هنوز هم در برخی کشورها با فرا رسیدن محرم مراسم جشن و پایکوبی آغاز می شود. این رسمِ جاهلیت و یهودیت است. زیرا در اسلام آغاز سال از ابتدای محرم نبوده است، بلکه از ابتدای ربیع الاول بوده است. زیرا هجرت پیامبر (ص) به عنوان مبدأ تاریخ، در ربیع الاول اتفاق افتاد".اینها بخش هایی از سخنان محمدعلی موحدی، محقق و پژوهشگر علوم اسلامی است که در گفتگو با ما درباره شبهات عاشورایی مطر کرده است و مشروح آن در ذیل می آید: 

برای ورود به بحث در خصوص دلایل تعظیم شعائر حسینی و عزادرای های این ایام توضیح دهید.

واقعا شگفت آور و تأمل آفرین است که تا این حد نسبت به تعظیم شعائر حسینی سفارش و تاکید شده است. دلیل این امر غیر از مصیبت های ظاهری و باطنی ای که در جریان عاشورا وجود دارد، وجود جریان سنگین و ظلمت آفرینی است که می خواهد نام حسین (ع) برای همیشه در کوچه پس کوچه های تاریخ فراموش شود. دشمنان اهل بیت (ع) که همان دشمنان خدا هستند، و رهبران حزب شیطان اند، از همان روز عاشورا، سعی در وارونه جلوه دادن وقایع بودند. لذا به همین جهت سعی داشتند برابر صلاه جماعت سیدالشهداء (ع) در روز عاشورا بایستند و آن امام (ع) را مجبور به نخواندن نماز کنند تا بگویند حسین (ع) تارک صلاه بود و از همین جهت کافر بود و ما با افتخار او کشتیم. چیزی شبیه به آن چه در شام درباره شهادت حضرت امیرالمومنین (ع) گفته شد. لذا بعد از این که عمر بن سعد پذیرفت که حضرت (ع) نماز بخوانند، فرزند او مانع از این کار شد و ان چه که می دانید اتفاق افتاد. استدلال فرزند عمر بن سعد جالب توجه است. او می گفت اگر معلوم شود که حسین (ع) به خواندن نماز اهتمام دارد تا این حد که در حال جنگ هم آن را لحظه ای به تاخیر نمی اندازد، پس ما به خلق الله چه بگوییم که او را کشتیم؟
این سخن یعنی آن که آنان سعی داشتند، در مورد عاشورا همه چیز را وارونه نشان دهند. بگویند حسین (ع) خارجی است و تمام. آنها برای این کار چه کارها که نکردند. می دانید که در روز عاشورا پس از شهادت سید الشهداء (ع)، با شعار الله اکبر به خیام حسینی حمله برده شد. این شعار، شعار پیامبر (ص) بود و هست. مصیبتی بالاتر از این هم هست؟ آیا کسی می تواند مصیبتی بالاتر از این را هم متصور شود؟ اولین گروه زنان که در اسلام به اسارت گرفته شدند، نوامیس پیامبر (ص) بودند! فاجعه عظما هم همین است که نوامیس پیامبر (ص) با شعار الله اکبر هتک حرمت شدند و اموالشان و زیور الاتشان به یغما برده شد. بگذریم از اخبار مصیب واری که در این راستا نقل شده و امکان نقلش نیست. به هر حال آنها از هیچ تلاشی فرو گذار نکردند، لذا در صحرای عاشورا، بعد از شهادت سید الشهداء (ع)، نماز شکر خواندند. این هم مصیبت دیگری است. به نام پیامبر (ص) و به نام اسلام و به دستور یزیدی که امیرالمؤمنین و خلیفه رسول خدا (ص) خوانده می شود، عزیز پیامبر (ص) و نوه رسول خدا (ص) و فرزند امیرالمؤمنین (ع) را که سرور جوانان بهشت و تمام روح و حقیقت دین است، سر می برند و نماز شکر هم می خوانند. در کربلا کسی را داریم که نذر کرد برای خدا که اگر موفق به قتال با حسین (ع) شود و حسین (ع) را بتواند که بکشد، هفت مسجد بسازد. همین اتفاق افتاد و بعد از شهادت حسین (ع) هفت مسجدی را هم که نذر کرده بود ساخت! ببینید چه هجمه های عظیمی در برابر جریان عاشورا وجود دارد! ببینید دشمن چگونه می خواهد وقایع را واورنه نشان دهد! بعد از شهادت حضرت حسین (ع) هم، روز عاشورا مثل دوران جاهلیت و تفکر یهودیت، نه تنها متبرک دانسته شد، بلکه روز شادی و جشن و پایکوبی هم بود و بهترین لباس ها و غذا­ها را در این روز استفاده می کردند و به بچه هایشان هدیه می دادند.
همین ها آمدند تا برای به فراموشی سپردن جریان کربلا، همه چیز را محو کنند. لذا در تاریخ داریم که زمین کربلا را شخم زدند. تا اثری از وقایع جنگ باقی نماند. دو بار یا بیشتر تمام صحرای کربلا را آب بستند تا اساساً و برای همیشه محو شود. تا انگار نه انگار که مصائبی بر اهل بیت در این روز رفته است. بله تعجبی ندارد. اینها همان هایی هستند که یکبار کعبه را به آتش کشیدند و یکبار هم ساختمان کعبه را منهدم کردند.

عکس العمل شیعه در برابر این جریان چگونه بود و برای مبارزه از چه راهبردی استفاده کردند؟
در مقابل این جریان، شیعیان هرگز نگذاشتند که چنین هدف شومی محقق شود. لذا با چنگ و دندان و با خون دادن های بسیار، در برابر این جریان ظلمانی ایستادند و با آن مبارزه کردند. همان وقت ها که کربلا را به شکل زمین زراعتی در آورده بودند شیعیان در لباس رعیت وارد می شدند و به عنوان رعیت در آنجا کار می کردند و از همین رهگذر روش­ها و اعمال زیارت و جای قبرها را به فرزندانشان می آموختند تا این سنت فراموش نشود. حتی وقتی که حضور در سرزمین کربلا ممنوع بود و خطر جانی داشت، شیعیان از زیارت رفتن های مداوم دست بر نمی­داشتند. حضرات ائمه معصومین (ع) هم واقعا تأکیدات فراوانی دارند که بروید زیارت سید الشهداء  (ع) و این خیلی مهم است.
می فرمودند: اگر کسی تمام عمر خود را حج برود ولی زیارت حسین (ع) نرود، حق پیامبر (ص) را ادا نکرده است.
و حتی می فرمودند: از شیعیان ما کسی که به زیارت حسین (ع) نمی رود، ناقص الایمان است و این را دو بار تکرار می فرمودند.
و جالب است که وقتی درباره کسی که بی جهت زیارت سید الشهداء (ع) را ترک می کند، سؤال می شود، می فرمایند: چنین فردی جهنمی است.
و این بسیار مهم است که امام صادق علیه السلام فرمودند: «لَوْ أَنَّ أَحَدَکُمْ حَجَّ دَهْرَهُ ثُمَّ لَمْ یَزُرِ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ لَکَانَ تَارِکاً حَقّاً مِنْ حُقُوقِ اللَّهِ وَ حُقُوقِ رَسُولِ اللَّهِ لِأَنَّ حَقَّ الْحُسَیْنِ فَرِیضَةٌ مِنَ اللَّهِ وَاجِبَةٌ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ.» یعنی حق سید الشهداء (ع) بر هر مسلمانی واجب است و هر کس زیارت او را ترک کند، حق خدا و رسول خدا (ص) را ترک کرده است. لذا این فرمایش های مکرر از سوی حضرات معصومین (ع) سبب شد تا شیعیان با بصیرتی که داشتند اجازه ندهند، سیدالشهداء علیه السلام در کوچه پی کوچه های تاریخ فراموش شود و الی الابد چنین ظلمی را فریاد می زنند و در معادله همیشگیِ نبرد حق و باطل را با اقتدا به سرور جوانان بهشت، در جناح حق حضور یابند. همین الان ما برای چه به خیابان ها می ریزیم و تمام سطح شهر را دسته های زنجیر زنی و عزاداری فرا می گیرد؟ برای چه فضای شهر ما مشکی پوش می­شود؟ برای اینکه به همه نشان دهیم در محرم سال 61 چه اتفاقی افتاده است. دشمنان سیدالشهداء (ع) بدانند که خون حسین (ع) فراموش نشدنی است و حرارتی که از قتل او در دل مومنان است هرگز سرد نمی شود و شیعیان تا نفس می کشند روز عاشورا و ماه محرم ماه مصیبت و حزن و اندوه آنان است.

این تبرک ها و جشن ها به روز عاشورا هنوز هم ادامه دارد یا مخصوص آن روزها بوده است؟
متاسفانه و با کمال تألم باید بگویم این روزها بدتر شده است. دشمنان سیدالشهداء (ع) و رسول خدا (ص) و دشمنانِ خداوندِ متعال این روزها بدتر می کنند. هنوز هم در برخی کشورها با فرا رسیدن محرم مراسم جشن و پایکوبی آغاز می شود. این رسمِ جاهلیت و یهودیت است. زیرا در اسلام آغاز سال از ابتدای محرم نبوده است، بلکه از ابتدای ربیع الاول بوده است. زیرا هجرت پیامبر (ص) به عنوان مبدأ تاریخ، در ربیع الاول اتفاق افتاد. اما اینها به رسم جاهلیت و یهودیت، از ابتدای محرم جشن می گیرند و متاسفانه اوج این جشن ها روز عاشورا است. آن را به جهت تبرک و عید دانستن روزه می دارند. افطاری ها رایگان در اختیار تبرک کنندگان روز عاشورا قرار می گیرد. بله اینان همان آل زیاد و آل مروان هستند که در زیارت عاشورا آمده است، یوم تبرکت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین صلوات الله علیه. دو سال گذشته در یکی از کشورهای غربی، وهابی ها شعارِ «مرگ بر شهادت حسین، درود بر یزید» را سر دادند. سال گذشته بزرگترین مفتی حال حاضر عربستان، به نامِ عبدالعزیز آل الشیخ مراسم عروسی پسرش را در روز عاشورا برگزار کرد. و روز یازدهم محرم روزنامه های این شکور با افتخار آن را رسانه ای کردند. آیا روز دیگری در سال وجود ندارد برای عروسی گرفتن؟ این سال ها در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس تابلوهایی در سطح شهر نصب می شود با این مضمون که: «عاشورا یوم الفرح و السرور». تصوریر یکی از این تابلوها در کویت الان در فضای نت موجود است و می توانید ببینید.

در خصوص عزاداری سیدالشهداء (ع) از ابتدای محرم، که هنوز اتفاقی نیافتاده است، چه توضیح وجود دارد. چرا از ابتدای این ماه عزاداری می شود؟
مصیبت سید الشهدا علیه السلام، بزرگترینِ مصائب خوانده شده است. عجیب نیست که تمام محرم اقامه عزا شود. شیوه اهل بیت این بوده است که از ابتدای محرم، روح عزای حسینی بر آنان مستولی می شده و در حدیثِ صحیح السندی که مرحوم صدوق از امام رضا علیه السلام نقل کرده است، حضرت امام رضا علیه السلام می­فرمایند: «وقتی که محرم فرار می رسید، دیگر پدر من - یعنی امام کاظم (ع) - خندان دیده نمی شد و غصه و ناراحتی و حزن بر او غلبه می­کرد، تا روز دهم.» این حدیث در مجلس بیت و هفتم امالی شیخ صدوق و با سند صحیح آمده است. این مطلب نشان از عظمت مصیبتی است که در روز عاشورا بر اهل بیت (ع) رفته است. امامان ما به دو شکل به اقامه عزای سید الشهداء (ع) امر فرمودند. یکی اقامه عزا از ابتدای محرم تا روز عاشورا، و دیگری امتداد عزای سید الشهداء (ع) تا اربعین آن امام.

پایان پیام/