به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، شیوع کرونا بسیاری از فعالیت های فرهنگی و هنری را در پنج ماه گذشته به تعطیل کشاند و در این شرایط خانه نشینی بسیاری از فعالان فرهنگ و هنر خلاء برنامه های واقعی را در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی با برگزاری برنامه ها به صورت آنلاین پر کردند اما نمی شود مقایسه ای بین یک نمایش آنلاین و نمایش واقعی صحنه ای انجام داد چرا که برنامه واقعی در فضای حضوری و چهره به چهره بین تمامی عواملی که در یک نمایش به صورت زنجیر وار دخالت دارند رخ می دهد و حال از دریچه کامپیوتر و گوشی موبایل بیشتر به پخش یک فیلم و تله تئاتر شباهت دارد و یا همینطور در نمایشگاه هنری هم وضعیت به همین شکل است چرا که دیدن نمایشگاه نقاشی در فضای رئال با نمایشگاه به صورت آنلاین تفاوت دارد در نمایشگاه واقعی بیننده یک اثر را با بافت واقعی و اتمسفر نمایشگاه می بیند اما به صورت آنلاین عکس هایی را در گوشی و یا لپ تاپ خود می بیند، نمی توان نقش تسهیل گر و تاثیر گذار رسانه های اجتماعی و فضای مجازی را در محدودیت های شیوع کووید -19 نادیده گرفت، چرا که بسیاری از مردم از طریق همین رسانه های اجتماعی فضای اجتماعی بیرون از خانه را به نظاره نشستند و حتی بسیاری از ملاقات ها و ارتباطات خود را از طریق این دنیای مجازی انجام دادند، نقش واسطه بودن و تسهیل گری شبکه های اجتماعی و پر کردن خلاء برنامه های فرهنگی و هنری را با «عبدالحسین بنافیان» هنرمند نقاش و عضو انجمن هنرمندان نقاش ایران به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:
با توجه به شیوع کرونا و تعطیلی برنامه های فرهنگی و هنری شبکه های اجتماعی و فضای مجازی چه نقشی در پر کردن خلا موجود دارند؟
اعلام و پرداختن به برنامه ها و فعالیت های فرهنگی و هنری حتی پیش از پاندمی کرونا در ابتدا از شبکه اجتماعی مثل فیس بوک آغاز شد و این خیلی در جامعه هنری اثر گذار بود و توانست تاثیر خاص خود را بگذارد چرا که مباحث فرهنگی و هنری در اولویت قرار گرفتتند. در این رسانه اجنماعی رصد کردن مسایل گالری ها و نمایشگاه ها و تمام کنسرت ها و برنامه هایی که در حوزه های مختلف چه هنرهای تجسمی و چه هنرهای نمایشی و سینما مورد توجه قرار گرفتند و فیس بوک توانست در بخش تبلیغ و اثر گذاری حرف اول را بزند. حالا پس از فیس بوک شبکه هایی اجتماعی مثل اینستاگرام و تلگرام هم آمدند و این رسانه های اجتماعی که تحت کنترل دولت نبود و در اختیار عامه هنرمدان بود توانست نقش بسیار بالایی را از جهت اثر گذاری بر روی مخاطبان مختلف از عوام تا خواص در بحث هنر تاثیر خودش را بگذارد.
تاثیر گذاری شبکه های اجتماعی در پاندمی کرونا بر فعالیت های هنری چگونه بود؟
در دوره شیوع کرونا تاثیر شبکه های اجتماعی تاثیر بسیار بالایی بود، درست است که خلاء برنامه های فرهنگی و هنری به خاطرشیوع بیماری کرونا بود اما باعث شد که هنرمندان به این فکر بیفتند که این خلاء را با پر کنند؛ اما من احساس می کنم بسیاری از نویسندگان و شعرا از ابتدا هم دنبال فضا و جای خلوتی بودند که در تنهایی و خلوت خودشان بهترین اثرها را خلق کنند کرونا هم عاملی بر این داستان شد.
چگونه کرونا توانست شبکه های اجتماعی را از تهدید به یک فرصت تبدیل کند؟
شما ببینید شرایط به گونه ای شده است که نمایشگاه آنلاین برگزار می شوند، نمایشگاه های نقاشی، خط و... در حوزه های مختلف تجسمی از طریق همین شبکه های اجتماعی برگزار می شود، حتی گروه های موسیقی هر کدام در خانه و یا دفتر کار خود نشسته اند و با هم کنسرت های مجازی موسیقی برگزار می کنند، در واقع می توان گفت شبکه های اجتماعی در این شرایط به فرصت تبدیل شده اند.
با توجه به مشکلات اقتصادی ناشی از کرونا فضای مجازی چه نقشی می تواند در اقتصاد فرهنگ و هنری ایفا کند؟
اقتصاد هنر در واقع مسیر پیشرفت خود را در این فضا بدست آورده است، درست است که برخی از مخاطبان دوست دارند اثر هنری را از نزدیک ببینند و آن اثر نقاشی یا خط را از نزدیک لمس کنند و بخرند اما همین فضای مجازی و نمایشگاه های آنلاین کمک کرده که اقتصاد هنر برای خودش یک چرخه ای داشته باشد.
نظر شما