به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، رهبر انقلاب در جلسه تفسیر قرآن خود با اشاره به ترجمه آیاتی از سوره توبه فرمودند: دو گروه با خروج مشرکان از مکّه مخالف بودند: اوّل، خود مشرکان که به مکّه علاقه‌مند بودند و بتهایشان آنجا بود و طواف میکردند. دوّم، مسلمانانِ کاسب و بازاری و ساکن در مکّه بودند که زندگی‌شان از معامله با مشرکان و دریافت حقّ دلّالی میگذشت. در چنین وضعی اگر ورود مشرکان به مکّه ممنوع میشد این بازارها بسته میشد.
ازطرف دیگر زندگی قریش و دیگر عربهای مکّه همان «رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَالصَّیْفِ» بود که با ممانعت از ورود مشرکان به مکّه، ممکن بود آنها هم متقابلاً راه تجارت مسلمانان را ببندند. اینها همه برای مسلمانانی که مصلحت‌اندیش بودند، موجب مخالفت با این حکم میشد.
در ادامه برای زمینه‌سازی اجرای این حکم و آسان نمودن پذیرش آن میفرماید: «وَإِنْ خِفْتُمْ عَیْلَةً فَسَوْفَ یُغْنیکُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شاءَ إِنَّ اللهَ عَلیمٌ حَکیمٌ»؛ اگر شما بترسید که با نیامدن مشرکان فرصت تجارت را از دست بدهید و به این خاطر فقیر شوید، چنانچه خدا بخواهد از فیض خود شما را بی‌نیاز خواهد کرد. اگر می‌بینید که اجرای یک حکم الهی به‌حسب ظاهر موجب آن است که راهی از راه‌های روزی شما بسته شود، بدانید که اگر این تکلیف را عمل کردید، خدا راه شما را باز خواهد گذاشت، پس به‌این‌خاطر، حکم الهی را نادیده نگیرید، همانا خدا دانا است و مصالح جامعه‌ی اسلامی را میداند. اگر میگوید با فلان جامعه قطع رابطه کنید، میداند که این به سود شما است. او ازرویِ آگاهی و دانایی، شما را به ترک معاشرت با آنان حکم میکند، و حکیم است که کارها را با حکمت و حساب انجام میدهد.
گاهی انسان برای ورود در کاری، آمادگی‌های روحی و جسمی و مالی را دارد و گاهی نه. عذرهایی مثلِ نداشتن نشاط و شوق لازم برای انجام کار، تهی‌دستی و عائله‌مندی، گرفتاری کسبی و شغلی، پیری و از دست رفتن نیروی جوانی، که این‌همه سبب میشود انسان خود را برای انجام کارهای مهمّی چون جهاد، حاضر و آماده نبیند، باعث سنگینی و کُند شدن او در قیام به انجام وظیفه میشود، تا جایی که واقعاً خود را معذور میداند و میگوید: «من سنگین هستم، سبُکها بروند.»؛ ممکن است کودکان من بی‌سرپرست شوند، ولی فلانی عائله ندارد و سبُک است و میتواند در جنگ شرکت کند؛ یا من صبح تا شب گرفتار تجارتم، پس نمیتوانم در جنگ حاضر شوم.
در این دستور همگانی، آیه میفرماید: «در جهاد که آینده‌ی شما و حیات اجتماعی‌تان و نیز پیشرفت فکر و هدف شما و ادامه‌ی راهتان بسته به آن است، چنین بهانه‌های جزئی و کوچک را موردِ نظر قرار ندهید و سبُک و سنگین در این راه قدم بردارید، که این برای شما بهتر است.»اینجا آیه‌ی قرآن روی همین نکته‌ی حسّاس که معمولاً پای همه آنجا لنگ است، دست میگذارد؛ یعنی شما با همین گرفتاری‌هایی که دارید، باید حرکت کنید.
نظر شما