به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، رهبر انقلاب در جلسه تفسیر قرآن خود با اشاره به آیات ۱ تا ۶ سوره مبارکه توبه فرمودند: آیه،پیامی برای ما دارد که چهره‌ی اسلام فقط یک چهره‌ی باز و خنده‌رو نیست. اسلامی که در برابر ملّتها به این میزان رئوف و رحیم است که سربازِ بی‌سوادِ میدانِ جنگش هم میفهمد که باید با مردمِ مغلوب، رئوف و مهربان باشد، همین اسلام وقتی با کافران روبرو میشود، میگوید: «اَنَّ اللهَ مُخْزِی الْکافِرین»؛ یعنی خداوند خوارکننده‌ی کافران است. این به آن خاطر است که حساب، حسابِ اسلامِ غالب است. اگر نیامدید و سرنسپردید و قصد دارید در برابر خدا اظهار وجود کنید، بدانید که خداوند شما را خوار خواهد کرد.
بعد از اعلان برائت، این آیه خطاب به مشرکان میگوید: چهار ماه در زمین بگردید؛ چهار ماه مهلت دارید. این لحن با کلام معمولی تفاوت دارد. نخستین سخن این است که چهار ماه در زمین بگردید؛ نه اینکه اوّل جنگ باشد.
«وَاعْلَمُوا أَنَّکُمْ غَیْرُ مُعْجِزِی اللهِ»؛ بدانید که شما عاجز‌کننده‌ی خدا نیستید؛ کسی نیستید که از چنگ خدا فرار کنید یا در این چهار ماه نیرو آماده نمایید و با اسلام بجنگید.
هرچه خلاف اسلام باشد، خلاف فطرت و طبیعت آفرینش جهان است. آنچه به‌وسیله‌ی دین خدا در طول تاریخ انجام شده است با فطرت عالَم و فطرت انسان منطبق است و چون اصل، انسان است، هرچه مطابق با فطرت او است، باقی است و هرچه مخالف با آن باشد، از‌بین‌رفتنی. پس مهلتِ چهار ماهه، نَه بدان معنا است که کفر میتواند بماند، بلکه کفر از‌بین‌رفتنی است؛ چراکه مخالف با فطرت انسان است.
به خاطر ترس از فقیر شدن نباید حکم الهی را نادیده گرفت
این گزارش می افزاید: دو گروه با خروج مشرکان از مکّه مخالف بودند: اوّل، خود مشرکان که به مکّه علاقه‌مند بودند و بتهایشان آنجا بود و طواف میکردند. دوّم، مسلمانانِ کاسب و بازاری و ساکن در مکّه بودند که زندگی‌شان از معامله با مشرکان و دریافت حقّ دلّالی میگذشت. در چنین وضعی اگر ورود مشرکان به مکّه ممنوع میشد این بازارها بسته میشد.
ازطرف دیگر زندگی قریش و دیگر عربهای مکّه همان «رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَالصَّیْفِ» بود که با ممانعت از ورود مشرکان به مکّه، ممکن بود آنها هم متقابلاً راه تجارت مسلمانان را ببندند. اینها همه برای مسلمانانی که مصلحت‌اندیش بودند، موجب مخالفت با این حکم میشد.
در ادامه برای زمینه‌سازی اجرای این حکم و آسان نمودن پذیرش آن میفرماید: «وَإِنْ خِفْتُمْ عَیْلَةً فَسَوْفَ یُغْنیکُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شاءَ إِنَّ اللهَ عَلیمٌ حَکیمٌ»؛ اگر شما بترسید که با نیامدن مشرکان فرصت تجارت را از دست بدهید و به این خاطر فقیر شوید، چنانچه خدا بخواهد از فیض خود شما را بی‌نیاز خواهد کرد. اگر می‌بینید که اجرای یک حکم الهی به‌حسب ظاهر موجب آن است که راهی از راه‌های روزی شما بسته شود، بدانید که اگر این تکلیف را عمل کردید، خدا راه شما را باز خواهد گذاشت، پس به‌این‌خاطر، حکم الهی را نادیده نگیرید، همانا خدا دانا است و مصالح جامعه‌ی اسلامی را میداند. اگر میگوید با فلان جامعه قطع رابطه کنید، میداند که این به سود شما است. او ازرویِ آگاهی و دانایی، شما را به ترک معاشرت با آنان حکم میکند، و حکیم است که کارها را با حکمت و حساب انجام میدهد.
نظر شما