به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از شیراز، انجمن هنرهای نمایشی فارس با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس و همراهی شهرداری شیراز در راستای توانمندسازی بیش از پیش نمایش‌نامه‌نویسان فارسی، در حاشیه جشنواره نمایش‌نامه‌نویسی فارس، کارگاه‌های نمایش‌نامه‌نویسی را برگزار کرد.
این کارگاه‌ها در دوره چهار روزه با مدیریت موسسه فرهنگی و هنری «بهونه» و تدریس «رضا گشتاسب» در روزهای 8 تا 11 مهر جاری و «پیام لاریان» در روزهای 22 تا 25 مهر جاری برگزار می شوند.
«رضا گشتاسب» که تدریس دوره نخست را با عنوان «نمایش‌نامه‌نویسی، قدم زدن در دنیای ناشناخته‌ها، روایت‌شناسی و شناخت مواد» بر دوش داشت در این دوره چهار روزه به بیان شیوه‌های داستان‌سازی پرداخت و تاکید کرد: تم، موضوع، پلات، متن و پایان، بخش‌های داستان هستند و گمان نکنید که یک سری قواعد مقدس و جزمی وجود دارند که نمی‌توان از آن عبور کرد.
مدرس کارگاه نمایشنامه نویسی افزود: باید تجربه شخصی خود را با توجه به دانسته‌هایی که دارید به کار ببندید.
وی مخاطابان نمایشنامه را سه دسته عامه مردم، روشنفکران و خویشتنی دانست و بیان کرد: هر سه مخاطب ارزش ویژه خود را دارند و نباید تنها از یک زاویه و برای یک دسته به آفرینش اثر دست زد بلکه دسته اول تضمین درآمدزایی، دسته دوم تضمین قالب و دسته سوم آفرینش هنری را به دنبال خواهد داشت.
این نمایش‌نامه‌نویس ادامه داد: 2 دسته مخاطب داریم که یکی می‌خواهد از ظاهر داستان به پایان آن پی ببرد و دسته دیگر کنجکاوانه در پی کشف نیت نویسنده و کارگردان است.
گشتاسب اضافه کرد: دراماتورژی حلقه رابط بین مبدا و مقصد است و درام بر پایه وحدت و یکپارچگی همه عناصر از آغاز تا پایان شکل می‌گیرد که همه عناصر و رویدادهای آن به هم مربوط هستند و چیزی اضافی در آن دیده نمی‌شود بلکه همه با هم و در ارتباط علت و معلولی با یکدیگر داستان را روایت می‌کنند.
وی تاکید کرد: نویسنده کسی است که باید مطالعات بسیار داشته باشد تا بتواند نوشتاری پرمایه بیافریند و در سینما این کارگردان است که زاویه دید را مشخص می‌کند اما در نمایش این مخاطب است که در زاویه دیدگاهی خود می‌نشیند پس در هنگام نوشتن نمایشنامه باید دقت بیشتری داشته باشیم تا تماشاچی بتواند رویداد اصلی خود را به درستی گزینش کند و این چیزی مگر تجربه نیست.
گشتاسب، تفاوت نمایش‌نامه‌نویسی کهن و نوین را در جابجایی پلات با بازیگر دانست و گفت: برای رسیدن به داستان باید وضعیت اولیه را از تعادل خارج کنیم تا به وضعیت ثانویه و با بهم‌ریختگی و عدم تعادل در هر وضعیت، وضعیت دیگری را آفرید.
وی افزود: ریتم داستان هم باید مناسب باشد و اگر ریتم کند را به کار می‌بریم برای آن است که مخاطب را به دقت بیشتر وادار کنیم و اگر ریتم تند باشد، مخاطب تنها به عبور موقعیت خواهد پرداخت.
گشتاسب تصریح کرد: اگر جامعه‌ای داستان خوب نداشته باشد، نشان دهنده این است که آن جامعه رو به اضمحلال می‌رود و باید نویسندگان را به خوب شنیدن، خوب دیدن و خوب خواندن دعوت کرد، تیپ‌شناسی افراد و گونه‌های روایت‌شناسی ما را در نوشتن یک داستان و نمایشنامه خوب، کمک بسیاری خواهد کرد.
در پایان این دوره که روز جمعه 11 مهر در تالار «حافظ اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس» برگزار شد، از «رضا گشتاسب» نیز تقدیر شد و «پیام لاریان»، دومین مدرس این کارگاه از روز 22 تا 25 مهر جاری در تالار «حافظ» اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس با عنوان «تنهایی پر هیاهو، آموزش گام به گام نمایش‌نامه‌نویسی» به تدریس برای نمایش‌نامه‌نویسان گروه‌های نمایشی فارس خواهد پرداخت.
نظر شما