یک هنرمند با اشاره به اینکه خوشنویسی درکنار نگارگری در هنر ایرانی پس از اسلام نقش جدایی ناپذیر دارند،گفت: این شیوه از دوران صفوی به بعد کمرنگ می شود ودرهنر بعد از قاجار رنگ و بویی متفاوت به خود می گیرد.
سروی همپا، آشوب هندسی را نوعی بی قراری در عین نظم می داند و معتقد است: یک جور بی قراری و شور در این نقاشی خط ها جریان دارد که گریز از نظم و بازگشت ناگزیر به یک هستی مقرر و نظم یافته را به تصویر می کشد.
هنر ایرانی اسلامی تجلی جلوههای عرفانی، حکمی، الهی، دینی است و نمود زیبایی این هنر را می توان در معماری مساجد و خطوط نوشته شده بر کاشیکاری های رنگارنگ مشاهده کرد.
یاسر موحدفرد هنر ایرانی اسلامی را تجلی جلوههای عرفانی، حکمی، الهی، دینی و اخلاقی دانست که باتقارن معنادار و نقشهای هندسی، نمادهای ماندگاری را به یادگار گذاشته و رد پای آن در بسیاری هنرها آشکار شده است.
حجت امانی معتقد است پژوهشگران هنرهای اسلامی در بررسی های خود باید به رویکردی شخصی دست یابند تا بتوان به بهره مندی از گنجینه هنرهای سنتی اسلامی امیدوار بود.