پسرم با شهادت عاقبت به خیر شد

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، شهید مدافع حرم «مسعود عسگری» تنها 25 سال داشت که شهد شهادت را نوشید نهضت سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) لبیک گفت. چتربازی کارکشته و کوهنوردی ماهر  بودکه سال 1394 در راه دفاع از حرم حضرت زینب(س) به شهادت رسیده است.

صبر و استقامت حضرت زینب (س) به عنوان نماد و الگو برای مادر، همسر و دختر شهیدان محسوب می شوند.  آن ها با توسل و تفکر به راه ائمه دلشان آرام می گیرد.

در این ارتباط با «زهرا نبی لو»مادر شهید «مسعود عسگری» به خبرنگار شبستان گفت: پس از شهادت پسرم خدا صبر را هم عطا کرد.

او افزود: شهادت پسرم در مقابل نهضت حسینی (ع) قطره ای از دریا است، حضرت زینب (س) با چشم شهادت عزیزان را دید بنده از نزدیک نحوه شهادت پسرم و بردارم را ندیده ام. هنگامی که با واقعه کربالا مقایسه می کنم تکسینی می شود.

این مادر شهید تصریح کرد: با تصاویر پسرم درد و دل می کنم و او نیز پاسخ می دهد. شهیدان زنده هستند و در همه جا حضور دارند.

او ادامه داد: بنده سه پسر داشتم که مسعود پسر دومم بود. اگر شرایط وجود داشته باشد دو پسرم برای دفاع از حرم اعزام می شوند.

این مادر شهید با بیان اینکه دل تنگ پسرم می شوم اما دلگیر نیستم گفت: دلگیری خود خواهی است. آخرت برای انسان های اهمیت بیشتری دارد و پسرم عاقبت به خیر شده است این ارزشمند تر است. دست پسرم اکنون بیشتر باز است و بیشتر و بهتر می تواند جواب ما را بدهد.

او با بیان اینکه انشاالله همه جوانان عاقبت بخیر شوند توصیه کرد: باید بصیرت داشته باشیم و پشتیبان ولایت فقیه باشیم و مبارزه با استکبار و دشمن در دستور کارمان باشد.

به گزارش خبرگزاری شبستان 21 آبان ماه سال 94 ، روز آخر محرم، شب اول صفر که مصادف با شب جمعه بوده ، به خاطر نبودن ماه در آسمان هوا بسیار تاریک بوده ، به طوری که فاصله کم را هم نمی توانستند مسعود و دوستانش ببینند. بعد از اذان مغرب به ورودی شهر العیس می رسند، جهت تثبیت شهر و اطمینان از عدم وجود مسلحین در شهر به دسته ای که شهیدان مسعود عسگری ، محمد رضا دهقان ، سید مصطفی موسوی و احمد اعطایی در آن حضور داشتند دستور ورود به شهر را می گیرند، دو نفر از مسئولین ابتدا وارد شهر می شوند و با دوربین حرارتی خیابانی را که از وسط شهر رد میشده را چک می کنند. و نیروها پشت سر آنها وارد شهر می شوند که بنا بر اطلاعات داده شده مبنی بر حضور نیروهای خودی در شهر و تحت کنترل بودن آن توسط جبهه مقاومت خیلی عادی به هم نزدیک می شوندو بعد از یک مکالمه خیلی کوتاه هر دو طرف متوجه می شوند که طرف روبه رویی دشمن است. و در همین حین فرد داعشی که به صورت آماده پشت توپ 23 بوده با فشار دادن پدال آتش افرادی که پشت سر فرمانده بودند را به رگبار می بندد و نیروهای حاضر هم با سلاح کلاش به سمت آنها شلیک کردند و خودرو متوقف و افراد آن پس از فرار کشته شدند و بعد از درگیری که در زمان کوتاهی اتفاق افتاد و آتش توپ 23 قطع شد و باعث شهادت چهار شهید و مجروح شدن پنج نفر گردید که اگر این اتفاق یک دقیقه دیرتر می افتاد حداقل صد نفر توسط دشمن کشته می شدند که با ایثار و از جان گذشتگی این چهار شهید بزرگوار از این فاجعه بزرگ جلوگیری شد. مسعود پائین تنش، دو دستش و چشم چپش را از دست می دهد، شهید موسوی هم تیر به گلویش می خورد و احمد اعطایی تیر به گهلویش می خورد و محمد رضا دهقان هم شهید می شود و عمر این چهار شهید در تاریکی شب اول ماه صفر در زندگی این دنیا تمام می‌شود.