کلید خزائن الهی و فرصت طلایی بشر

به گزارش خبرگزاری شبستان، دعا وسیله ای است برای تغییر سرنوشت و سعادت انسان، از این رو کارکرد و مفهوم این واژه را از کتاب "دعا" نوشته آیت الله سیدعلی خامنه ای، رهبر معظم انقلاب مرور می کنیم:
دعا محتوای ذهن دعاکننده را برای مخاطب و مستمع واضح و آشکار می کند. وقتی شما دعای کسی را گوش می دهید که با خدا حرف می زند می توانید از دعای او، خواهش او را کشف کنید که این چگونه انسانی است. حقیر است یا عظیم، کوتاه بین است یا بلندنظر و بلند همت، مومن است یا مردد است، دعا چیز عجیبی است.
کلامی از حضرت امیرالمومنین (ع) نقل شده است که ایشان – بنا بر نقل – فرموده اند:"ثُمَّ جَعَلَ فی یَدِکَ مَفاتیحَ خَزائنِهِ بِما أذِنَ فیهِ مِن مَسألَتِهِ "؛ "خدای متعال به این که به تو اذن داد از او بخواهی کلید همه گنجینه های خود را دست تو قرار داد." پس، اذنی که خداوند متعال داد تا هر چه می خواهی از او بخواهی، کلید همه خزائن الهی است. اگر انسان این کلید را به شکل درست به کار ببرد – از خدا بخواهد – مسلما آن را در اختیار انسان می گذارد. "«فمتى شئت استفتحت الدّعا ابواب خزائنه" (الکافی، ج 2، ص 468) هر وقت بخواهی به وسیله دعا، در خزائن الهی را باز می کنی. می بینید! این مساله بسیار مهمی است. چرا انسان خود را از این وسیله مهم محروم کند؟!
 

دعا دارای نقش موثر در سازندگی
کسی خیال نکند در زندگی ملتی که در حال سازندگی است دعا و تضرع نقش زیادی ندارد. به عکس ملتی که راه دشواری را در پیش روی خود دارد و می خواهد کار بزرگی را انجام دهد، در کنار کار و تلاش و مجاهدت لازم است که باب گشاده ای برای دعا و توجه به پروردگار و استمداد از خداوند قرار دهد.

شما در طول تاریخ اسلام مشاهده می کنید که معصومین (ع) از جمله خود نبی اکرم (ص) و امیرالمومنین (ع) در میدان های جنگ در صحنه های پرخطر و در هنگام کارهای بزرگ، دست توسل و دعا باز می کردند. کسی نمی تواند بگوید که پیغمبر (ص) و مسلمانان صدر اسلام تلاش و کار نمی کردند. بالاتر از تلاش آنها دیگر تلاش وجود ندارد. در آن ده سال که پیغمبر (ص) حاکمیت جامعه اسلامی آن روز را در اختیار داشت، سال هایی یکسره توام با کار و تلاش بود. اما در عین حال با وجود آن کار و تلاش و در کنار آن تضرع و انابه و استغفار و طلب مسئلت از پروردگار عالم هم جای خود را داشت.
لذا دعا یک نعمت است و فرصت دعا کردن یک نعمت است. در وصیت امیرالمومنین (ع) به امام حسن مجتبی (ع) این معنا وارد شده است:"إِعلَم أَنَّ الَّذی بِیَدِه خَزائِنَ الملکوتِ الدنیا و الاخرةَ قَد أَذِنَ لِدُعائِک و تَکَفَل لِإجابَتِک"؛ "خدای متعال که همه قدرت آسمان و زمین در قبضه توانایی اوست، به تو اجازه داده که با او دعا کنی و حرف بزنی و از او بخواهی" این رابطه ی درخواست کردن و گرفتن از خدای مایه تعالی روح انسان است و همان تقویت کننده روح عبودیت است.
خدای متعال بین خودش و تو واسطه ای، فاصله ای و حجابی قرار نداده است. هر وقت با خدا شروع کنید به سخن گفتن و عرض نیاز کردن خدای متعال صدا و درخواست شما را می شنود. با خدا همیشه می شود هم زبان شد، می شود گفتگو کرد، می شود مانوس شد و می شود از او درخواست کرد. این برای بشر، فرصت و نعمت خیلی بزرگی است.

پایان پیام/