خبرگزاری شبستان: با توجه به فصل بازگشایی مدارس و حضور دانش آموزان در فضای تحصیل، آسیب شناسی فضای تعلیم و تربیت و بررسی راه هایی که جنبش های نوپدید معنوی و عرفان های کاذب برای نفوذ در فضای مدارس ضرورت می یابد. از این رو، در گفتگو با محمدحسین کیانی، مدیر گروه جنبش های پژوهشکده باقرالعلوم(ع) و کارشناس فلسفه و عرفان به بررسی این موضوع پرداخته ایم که در ذیل می آید:
عرفان های نوظهور و جنبش های نوپدید از چه روزنه ای به مدارس وارد شده و در میان دانش آموزان جای باز می کنند؟
جنبش های نوپدید نه تنها در ایران بلکه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه مشتری های خود را در میان جوانان پیدا می کنند؛ ضمن اینکه باید توجه داشت تجمع جوان ها و نوجوان ها بیشتر در مدارس و دانشگاه هاست و از این رو معرکه و میدان خوبی برای آنهاست که نیروی خود را جذب کرده و میان دانش آموزان رخنه کنند. بنابراین همزمان با بازگشایی مدارس آنها هم فعالیت های ویژه خود را آغاز می کنند.
ابزارهایی که از طریق آن عرفان های نوظهور ورود در مدارس پیدا می کنند، چه مواردی است که دانش آموزان، مربیان و والدین باید نسبت به شناخت آنها هوشیاری پیدا کنند؟
در واقع مهمترین و متداول ترین این ابزار کتاب ها و سایت ها و پایگاه های اطلاع رسانی است؛ کتاب ها ممکن است دست به دست میان دانش آموزان بگردد و آنها به یکدیگر معرفی کنند یا اینکه دانش آموزی به واسطه رجوع به این منابع به صورت چهره به چهره برای دوستان خود از این مکاتب تعریف کند یا از طریق مباحثه و بحث درباره این عرفان های کاذب، دانش آموز به شناختی مختصر دست یافته و تشویق شود شناخت خود را در این راستا ارتقاء بخشد.
برای مقابله با این پدیده چه راهکارها و تدابیری باید اتخاذ کرد و بکار گرفت؟
در این زمینه مربیان پرورشی و معلمان دینی باید سطح علم و معرفت خود را نسبت به این جنبش ها و ویژگی ها و نحوه ورود آنها به عقاید و افکار، بالا برده و این افراد در راستای آگاهی بخشیدن به دانش آموزان و اینکه این تعالیم پوچ و توخالی چه پیامده ها و آثار منفی در زندگی آنها خواهد داشت، توجه و اقدام کنند. از سوی دیگر مربیان و معلمان دانش آموزان را با عرفان ناب اسلامی آشنا کرده و تعالیم آن را در برنامه های خود بگنجانند و جایگزین کنند.
دانش آموزان چطور؟ آنها چگونه در برابر این جنبش ها می توانند واکسینه شوند؟
دانش آموان باید توجه کنند منبع معرفتی خود را از انسان های معتبر کسب کنند؛ همان طور که در تحقیق به کتاب های معتبر باید مراجعه کنیم، به همان میزان برای کسب معرفت اصیل باید به منابع اصیل رجوع کرد. بهترین افراد در این زمینه معلمان و مربیان دینی و پرورشی هستند که قابل اطمینان و اعتمادند و دانش آموزان می توانند برای رفع شبهات و سوالات ذهنی خود و کسب معرفت به آنها مراجعه کنند.
آموزش و پروش چه اقداماتی را باید در سیستم آموزشی خود به کار بندد تا حضور این عرفان ها میان دانش آموزان کمرنگ شده و حتی از بین برود؟
در این سیستم متداول، معمولا ارودهای معرفتی و معنوی کم داریم؛ آنچه که در دین ما رواج دارد توصیه به سیر آفاق و انفس است که جای آن در میان مدارس ما خالی است. باید در دانشگاه ها و مدارس اردوهایی به صورت سمینار یا حضور در طبیعت طراحی شود تا از قِبَل آن دانش پژوه با این جریانات آشنا شده و از سویی دیگر در قالب همین اردوها، کتاب ها، بروشورها، روزنامه دیواری ها، مسائل معرفت زای اصیل اسلامی شکل گرفته و ترویج شود.
همچنین معلمان دینی و مربیان پرورشی باید اطلاعات خود را به صورت دائم و مستمر بروز کرده و با آخرین تغییر و تحولات دنیا از نظر همین عرفان ها و جنبش های نوپدید مطلع و آشنا شوند که متاسفانه ما در این زمینه بسیار ضعیف عمل کرده ایم.
سیستم آموزش و پرورش چه پاشنه آشیل هایی دارد و چطور بهائیت از طریق مدارس میان دانش آموزان نفوذ می کند؟
این فرقه بسیار قوی تر از جریان ها نوپدید عمل کرده و جوانان را جذب می کند. جذب شدن یک جوان نسبت به جریان های کاذب خیلی اصیل نیست و شاید علاقه ای است که در دل یک دانش آموز ایجاد شده و نسبت به آن تعصب دارد اما عمیق نیست. اما بهاییت عمیق عمل می کند و معمولا این جریان توسط دانش آموزانی ترویج می شود که پدر و مادر آنها بهایی هستند. این فرقه ضاله ساپورت و حمایت مالی قوی می شود و می تواند نفوذ بیشتری داشته باشد.
چطور می توان با شیوع فعالیت های این فرقه ضاله در میان دانش آموزان مبارزه و مقابله کرد؟
باید تلاش فرهنگی گسترده ای کنیم تا دانش آموزان را متنبه و آگاه کرده و به تعالیم ناب اسلام بازگردانیم. این نیاز به برنامه ریزی طولانی مدت دارد. عملکردهای امروز معمولا موضعی است که اگر هم جواب دهد، زودگذر است و تاثیر عمیق ندارد.
پایان پیام/
نظر شما