به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان در مراسم سوگواری ابا عبدالله الحسین (ع) که جمعه 24 آبان از ساعت 20 تا 23 برگزار شد با اشاره به ادامه سلسله‌مباحث خود پیرامون اهمیت شکر گفت: شکر هم از بدایات بوده و هم از نهایات است و فطرت آن را به‌خوبی می‌فهمد و می‌پذیرد و آسان‌ترین فضایلی است که انسان می‌تواند آن را کسب کند اما به گفته پروردگار عالم در قرآن بندگانی که شاکر باشند بسیار اندک هستند و ناسپاسی بندگان در مقابل آسودگی نعمت شکر یکی از عجایب این فضیلت است.
وی افزود: شکر شادی‌آفرین بوده و ارزش آن از فضیلت صبر نیز بالاتر است، ابلیس با شکر انسان‌ها بازی می‌کند و آنها را از راه خدا به انحراف می‌کشد. غفلت از شکر نعمت، دام ابلیس برای گمراهی انسان‌هاست.
حجت‌الاسلام پناهیان با اشاره به آیات قرآن کریم در خصوص گمراهی و ذلت انسان‌ها به‌‌دست ابلیس گفت: شیطان در قرآن به خداوند گفت به‌خاطر گمراهی من کاری خواهم کرد که بندگان تو از راهت منحرف شوند؛ من از مقابل، چپ، راست و پشت سر آنها را محاصره می‌کنم تا اکثرشان شاکر نباشند.
وی افزود: انسانی که نماز را با کراهت می‌خواند آغاز راه ناسپاسی و ناشکری است که ارتباط خود را با خدا منقطع کرده و این روحیه باید در خون افراد افزایش یابد، همان‌طور که خداوند متعال می‌فرماید هر کس شکر نعمت برای خودش منفعت دارد.
حجت‌الاسلام پناهیان تصریح کرد: روحیه شکرداشتن در چهره افراد مشخص است و معلمان از طرز رفتار فرزندان در مدرسه به‌خوبی می‌توانند بفهمند که پدر و مادرشان شاکر نیست.
شکر یک بازتاب علت و معلولی در نظام خلقت است
حجت‌الاسلام پناهیان با اشاره به نظم دقیق جهان خلقت و جایگاه شکر تصریح کرد: این جهان بر اساس اراده الهی بنا شده و با نظم دقیق و منظم حرکت می‌کند. شکر نعمت نیز همچون یکی از اجزای این نظام منظم جهان بوده و آدمی هر چیزی را که به عنوان نعمت دریافت می‌کند باید بازخورد آن را که شکر است، ادا کند. خداوند عالم را طوری آفریده که هیچ چیز در آن نابود نمی‌شود، حتی گناهان البته خداوند ممکن است گناهان را نادیده بگیرد اما نابود نمی‌شود.
حجت‌الاسلام پناهیان افزود: هر کس اهل شکر باشد اخلاق و شخصیت‌اش را نشان می‌دهد و در کائنات می‌تواند راه را پیدا کند. آدم با شکر نعمت بیشتر به سعادت می‌رسد و باید از خدا خواست که نعمت به او عطا کند تا شکرش را بجا آورد. انسان شاکر چهره‌اش تغییر می‌کند زیرا بیشترین اعصاب در صورت انسان قرار گرفته و بیشترین آنها در اطراف چشم است که تمام حالت آدمی را نمایان می‌کند. انسان شاکر از حالت صورت‌اش مشخص است که اهل لطف و مرحمت است.
حجت‌الاسلام پناهیان با بیان این مطلب که انسان‌ها باید از لباس ظاهر افراد فراتر روند و با روح آنان زندگی کنند، عنوان کرد: یکی از شاخصه‌های انسان‌های شاکر این است که ظاهربین نبوده و با روح انسان‌ها زندگی می‌کنند و همین دنیا گویی به بهشت دیگران پا می‌گذارند و این از شاخصه‌های انسان‌های شاکر بوده که می‌توان گفت روح آدم شاکر با غیر شاکر همچون مقایسه گل با آهن است.
روضه یعنی شکر نعمت اهل بیت (ع)
حجت‌الاسلام پناهیان با اشاره به نمونه‌هایی از چگونگی شکر نعمت‌های بزرگ همچون ولایت عنوان کرد: خواندن روضه اهل بیت (ع) یکی از راهکارهای شکر نعمت‌شان است. همچنین در خصوص ابراز محبت به امام علی (ع) دوستی کافی نیست بلکه باید این حس ارادت همراه با شکر نعمت ولایت باشد. حضرت علی (ع) امامی است که خداوند به‌خاطر او به ما انسان‌ها نگاه می‌کند و در قرآن کریم که بارها سفارش به احترام پدر و مادر شده است در روایات به پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) اشاره شده است. همچنین امام علی (ع) می‌فرمایند من نعمتی هستم که خداوند به خلق عطا کرد.
چگونه باید نعمت‌های الهی را شکر کرد؟
پناهیان با اشاره به روش‌های شکر نعمت‌های الهی تصریح کرد: یکی از راه‌های شکر نعمت زبانی بود و انسان با گفتن کلمه الحمدالله رب العالمین، شکر نعمت را بجا آورده است. روزی امام صادق (ع) مرکب‌شان را گم کردند و از خداوند خواستند اگر مرکب‌شان پیدا شود حق شکرش را بجا آورند. وقتی که مرکب پیدا شد امام صادق (ع) گفتند الحمدالله رب العالمین. شخصی که این حکایت را نقل می‌کند، می‌گوید من از امام پرسیدم شما قرار بود حق شکر پیداشدن مرکب‌تان را بجا آورید، فرمودند گفتن الحمدالله حق شکرش بود.
حجت‌الاسلام پناهیان عنوان کرد: برخی از انسان‌ها فکر می‌کنند که در ابتدای کار باید شکر عملی داشته باشیم و شکر زبانی قبول نیست اما راه بسیار آسان‌تر بوده و گویی خداوند متعال دنبال بهانه می‌گردد تا آدمی را به بهشت ببرد.
وی با اشاره به روایتی اظهار کرد: شخصی نزد امام صادق (ع) آمد و گفت من از خدا مال، خانه، فرزند خواستم که پروردگار عالم نیز عطا کرد، من می‌ترسم که به استدراج مبتلا شده باشم، امام صادق (ع) فرمودند به خدا قسم اگر شکر نعمت را بجا آوری این‌طور نیست.
وی تصریح کرد: در روایت از ائمه معصومین (ع) نقل شده که اگر انسان در قلب‌اش بفهمد چیزی که به او عطا شده نعمت خداست، شکرش را بجا آورده و قبل از اینکه به زبان آورد و از خدا سپاسگزاری کند پروردگار عالم نعمت‌اش را زیاد می‌کند. اصل شکر معرفت قلبی و نگاه متواضع به منعم بوده و با زبان محقق می‌شود اما اگر این شکر در عمل نیز ظاهر گردد به درجه اکمال خود رسیده و شکر عملی نعمت یعنی مصرف‌کردن آنها در راه خداست.
وی خاطرنشان کرد: اگر انسان نعمت‌های الهی را عملا شکر کند، بسیار عالی است ولی شکر قلبی و زبانی نعمت مقدم بوده که نورانیتی را در قلب انسان به وجود می‌آورد و آدمی را به شکر عملی یعنی اجتناب از گناه سوق می‌دهد. همچنین در روایات نقل است که شکر انسان منافق از زبان‌اش بالاتر نمی‌رود.
پایان پیام/
نظر شما