به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، رهبر انقلاب در جلسه تفسیر قرآن خود با اشاره به آیه ی شریفه «قاتِلُوا الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَلا بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَلا یُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ اللهُ وَرَسُولُهُ»؛ با آن کسانی که ایمان به خدا و روز قیامت و پاداش ندارند و آنچه را که خدا حرام و ممنوع کرده است، ممنوع نکرده‌اند و از آن اجتناب نمیکنند، مقاتله کنید. گفتند:در جامعه‌ی اسلامی مانند هر جامعه‌ی دیگر، قوانین و حدودی وجود دارد که آحاد افراد جامعه، موظّف به رعایت آن هستند؛ از آن جمله ممنوعیّت بعضی از روابط و رفتارهای اجتماعی است.
شمول آیه نسبت به محرّمات خودِ اهلِ‌کتاب واضح است و لازم است آنان آنچه را که در دینشان ممنوع شده، مراعات کنند؛ امّا در مورد شمول آیه نسبت به محرّمات دین اسلام، برای اهلِ‌کتاب که به اسلام معتقد نیستند و طبعاً محرّمات آن را حرام نمیدانند، باید گفت «هر کاری که در جامعه‌ی اسلامی ممنوع و حرام است، مثل شرب خمر، برای یهودی و نصرانی هم حرام است»، و این ممنوعیّت امری طبیعی است؛ زیرا وقتی جامعه‌ی اسلامی پذیرای بیگانه در درون خود شد و تمام امتیازات آزادی و بهره‌برداری از مزایای آن حکومت را به آنان داد، توقّع رعایت حدود جامعه‌ی اسلامی از آنان، زورگویی نیست، بلکه امری کاملاً عقلایی و برطِبق عرف و صلاح آن کشور است.بنابراین اهلِ‌کتاب نباید خلاف مقرّرات و ممنوعیّت‌های جامعه‌ی اسلامی کاری انجام دهند و باید قوانین کشور اسلامی را محترم بشمارند، و این یکی از شرایط اهلِ‌ذمّه و اهلِ‌کتاب است.
گاهی انسان برای ورود در کاری، آمادگی‌های روحی و جسمی و مالی را دارد و گاهی نه. عذرهایی مثلِ نداشتن نشاط و شوق لازم برای انجام کار، تهی‌دستی و عائله‌مندی، گرفتاری کسبی و شغلی، پیری و از دست رفتن نیروی جوانی، که این‌همه سبب میشود انسان خود را برای انجام کارهای مهمّی چون جهاد، حاضر و آماده نبیند، باعث سنگینی و کُند شدن او در قیام به انجام وظیفه میشود، تا جایی که واقعاً خود را معذور میداند و میگوید: «من سنگین هستم، سبُکها بروند.»؛ ممکن است کودکان من بی‌سرپرست شوند، ولی فلانی عائله ندارد و سبُک است و میتواند در جنگ شرکت کند؛ یا من صبح تا شب گرفتار تجارتم، پس نمیتوانم در جنگ حاضر شوم.
در این دستور همگانی، آیه میفرماید: «در جهاد که آینده‌ی شما و حیات اجتماعی‌تان و نیز پیشرفت فکر و هدف شما و ادامه‌ی راهتان بسته به آن است، چنین بهانه‌های جزئی و کوچک را موردِ نظر قرار ندهید و سبُک و سنگین در این راه قدم بردارید، که این برای شما بهتر است.»اینجا آیه‌ی قرآن روی همین نکته‌ی حسّاس که معمولاً پای همه آنجا لنگ است، دست میگذارد؛ یعنی شما با همین گرفتاری‌هایی که دارید، باید حرکت کنید.
نظر شما