به گزارش خبرگزاری شبستان، در روزهاي اخیر موج جدیدی از توهین و هتک حرمت مقدسات مسلمانان در اروپا آغاز شد. این اقدامات با توهین و آتش زدن قرآن مجید(کتاب آسمانی مسلمانان) و تکرار اقدام سخیف یک نشریه فرانسوی در بازنشر محتوای موهن علیه پیامبر اعظم (ص) شروع شد. سپس با مهر تایید «امانوئل ماكرون» رئیس جمهور این کشور، خشم مسلمانان جهان شعله ور شد. برای تحلیل رخدادهای اخیر و بررسی ابعاد مختلف آن با «سیدمحمدحسن شفیعی» رئیس اداره ارتباطات علمی و گفت و گوی ادیان پژوهشگاه بین المللی المصطفی به گفت و گو نشسته ایم:
اقدامات موهن اخیر در اروپا و به خصوص فرانسه باید از چه زوایایی مورد بررسی قرار گیرد؟
علل و اهداف نهان و آشکار ارتکاب این گونه کژرفتاری ها، بازیگران اصلی و برنامه های مقامات غربی تا پشتیبانی رسانه ای و بهره برداری های سیاسی، از زوایای مختلفی قابل تامل و تحلیل است كه يكي از آنها استاندارد دوگانه اي است كه توسط غرب تبليغ مي شود و اگر رسانه هایی در سطح جهان همچون شبکه های برون مرزی صدا و سیما حضور نداشته باشد تا با آن برخورد كند آنها مي توانند بر این اقدامات شرم آور و به دور از تمدن خود بيافزايند.
ورود رئیس جمهور فرانسه به این فضاسازی چه معنایی دارد؟
ماکرون در 4 سپتامبر 2020 در تایید این اقدام، کفرگویی را ذیل عنوان آزادی بیان مجاز و امری غیر قابل تعرض در کشور فرانسه عنوان کرد. حال آنکه نمونه های متعددی از قوانین محدود کننده انواع آزادی های فردی و اجتماعی به ویژه در حوزه مطبوعات در نظام حقوقی فرانسه به چشم می خورد. این واقعیت ملهم از یک نوع استاندارد و رفتار دوگانه این کشور در برخورد با آزادی بیان است. چرا که به اعتراف بسیاری از نویسندگان منصف و اندیشمندان رادمرد، این آزادی بیان در مقام توهین به مقدسات ادیان بدون قید و شرط اعمال می شود و یا نقد صهیونیسم با کمال تعصب محدود و محکوم شده و به تیغ سانسور سپرده می شود.
از منظر حقوقی، استناد توهین کنندگان به چه مواد قانونی است؟
ماده 11 اعلامیه حقوق بشر و شهروندان انقلاب کبیر فرانسه مصوب 26 اوت 1789 چنین مقرر می کند که «مبادله آزاد افکار و عقاید از ارزشمند ترین حقوق انسان است و بنابراین شهروندان می توانند آزادانه گفت و گو کنند، بنویسند و منتشر کنند، مگر در صورت سوءاستفاده از این آزادی در مواردی که به وسیله قانون معین شده است». این قانون توسط شورای قانون اساسی فرانسه با تفسیر موسع اعمال می شود و هرگونه آزادی نشر و ترویج افکار و عقاید مذهبی بدون تبعیض در این کشور آزاد تلقی می شود.
اما در همین فرانسه نمی توان درباره موضوعاتی همچون هولوکاست گفتگوی انتقادی داشت.
بله، در مقابل ماده 11 اعلامیه حقوق بشر و شهروندان انقلاب کبیر فرانسه، بر اساس قانون گیسو (Gayssot Act) مصوب 13 جولای 1990، هرگونه زیر سوال بردن وجود یا ابعاد حکم جنایت علیه بشریت که در منشور لندن در سال 1945 علیه سران نازی در دادگاه نظامی بین المللی نورنبرگ صادر شده، جرم تلقی می شود .قانون گیسو را در واقع باید اعدام آزادی اندیشه در فرانسه دانست.
قانون Gayssot مشخصا چه موضوعاتی را دربرمی گیرد؟
بر این اساس هر مطلبی که در حمایت از حقوق مردم فلسطین نسبت به خاکشان، یا نفی هولوکاست و کشتار یهودیان توسط نازی ها و ... نوشته شود یهود ستیزی و جرم تلقی شده و مجازات سختی خواهد داشت. از منظر علم حقوق این قانون حاکم بر قانون آزادی بیان بوده و به طور مطلق محدود کننده آن است و این نمونه بارز برخورد دوگانه نسبت به مسایل مختلف است. به این معنا که توهین، تمسخر، انتشار مطالب نادرست و موهن در خصوص اعتقادات مذهبی در سراسر جهان مجاز و هرگونه نقد و بررسی ادعاهای صهیونیست ها ممنوع است.
نظر شما