خبرگزاری شبستان- گرگان، چقدر زیبا بود تا صدای زمزمه های پیاده روی اربعین به گوش می‌رسید، یک دل که نه، صد دل روانه جاده می‌شد، کوله بار سفر بر دوش می گرفتیم و با شوق رسیدن به معشوق پای در مسیر جاده عشق می گذاشتیم، هیچ وادع و هیچ وصالی در آن لحظه شیرین تر از وادع با اهل خانه و وصال رسیدن به قبله عشق نبود، چقدر صحنه های زیبایی خلق می شد، از کودک، پیر و جوان گرفته تا زن و مرد، مسیحی و سنی همه می آمدند تا در این سعی صفا و مروه هروله کنان حرکت کنند.
انگار آسمان و زمین همراه زائران حرکت می کردند، هیچ کس، کس نبود همه ما بودند تا این اجتماع بزرگ رقم بخورد، همه می‌آمدند تا در دریای بیکران حسینی غرق شوند، در هیچ ناسیه ای سودای منیت نمی دیدی، فقط جلوه ای از جمال دلربای یار را می‌دیدی.
به حقیقت می توان گفت هیچ لذتی را نمی توان بالاتر از لذت های معنوی پیدا کرد، کودکی را می‌دیدی که طبق خرما بر سر گذاشته و تمام داشته هایش را بذل حسین علیه السلام کرده، پیرزنی را می بینی که به تو التماس می‌کند تا میزبانت باشد و جوانی را مشاهده می کنی که خاضعانه می‌خواهد پاهای تو را با نوازش آرام کند. در هیچ کجای جهان این تبلور و شور را نمی‌توانی پیدا کنی.
اما امسال ما از تو دوریم، پاهایمان در اینجاست اما دلهایمان را روانه زیارت کرده ایم، با یاد تو فکر می‌کنیم، با یاد تو سخن می گوییم و با یاد تو می گرییم، هیچ سبب و وسیله ای نمی تواند بین ما و تو فاصله بیاندازد.
کرونا آزمایشی است بین من و تو تا درد فراق را تجربه کنیم، آزمایشی است که تابع دستور ولایت باشیم، آزمایشی است تا قدر تو را بدانیم و از دور با تو صحبت کنیم، تو بدان کربلا معیاد ماست و محرم معیاد عشق است و ما تمام وجودمان رابا تو پیوند داده ایم...
گرچه دوریم به یاد تو سخن می‌گوییم؛ بعد منزل نبود در سفر روحانی
نظر شما