خبرگزاری شبستان؛ حمیدرضا عمادی
خدایا کمی پیشتر از الان ، درست تا همین چند ماه پیش،هر وقت دلمون می گرفت، هر وقت از زمین و زمان خسته می شدیم، هر وقت احساس می کردیم که باید خلوتی داشته باشیم ،اگر چه همه عالم محضر خداست. اما هر کسی یک وقتهایی که غم آدم وعالم روی دلش مینشیند ،یک جایی برای خلوت با معبود دارد که ترجیح میدهد آنجا باشد .یکی روی سجاده گوشه اتاق هنگام عبادت ، یکی در حرم چسبیده به ضریح ، یکی تکیه می کند به گوشه صحن و گلدسته ها را نظاره می کند، یکی رو به قبله می ایستد و السلام علیک یا اباعبدا... می گوید ، یکی هم ...
اما امثال من نوعی وقتی دلمان می گرفت و از زمین و زمان گریزان می شدیم، دیدار پدر و مادر آراممان می کرد، یا می آمدیم گلزار شهدا و با رفقای قدیمی درد دل می کردیم بعضی وقتها هم راهی صحن امام زاده می شدیم تا درکنار ضریح امام زاده واجب التعظیم، راز و نیاز کنیم، اشکی بریزم ، خودی سبک کنیم.
اما این روزها با آمدن این ویروس لعنتی بخاطر رعایت هر چه بیشتر نکات بهداشتی، دیدارها مجازی شده است حتی با پدر و مادر، درهای مساجد و امام زاده ها به روی مردم و عاشقها بسته شده و برای آدمهایی که کنج خلوت دلشان این اماکن متبرکه بود این روزها نشستن در خونه مانده وحسرت آن روزها ی خوبی که دیگر مثل گذشته تجربه نخواهیم کرد .
اما این روزها مراسم های عزاداری هم در فضای باز انجام میشود و جمع شدن زیر خیمه امام حسین (ع) و شنیدن صدای صلوات و دم گرفتن با نوحه خوان و خوردن یک استکان چای در استکانهای شیشه ای توی سینی های کوچک فلزی با چند حبه قند کنار آن دارد تبدیل به حسرتی میشود که هر وقت یاد می آوریم اشک از چشم هایمان جاری میشود.
حتی این روزها اگر کسی از نزدیکان و اقوام به رحمت خدا برود مختصر مراسمی فقط می شود گرفت با حداقل افراد ، یا سازوکار مراسم مجازی را باید برپا کرد .تا مبادا جمع شدن دور هم باعث شود تا این ویروس منحوس بر جان و سلامتی دیگر افراد غلبه کند.
چقدر عزیزان کادر بهداشت و درمان این روزها تلاش کردند تا مردم در آرامش باشند تا صدمات و لطمات ناشی از این وضعیت را به حداقل برسانیم .چقدر گروههای مردمی ماسک و سایر وسایل بهداشتی تولید کردند وبه مراکز مورد نیاز رساندند.چقدر خیرین در این روزها سعی و تلاش کردند تا بسته ای حداقلی از موارد مورد نیاز یک خانواده را تهیه و تدارک ببینند و به اهلش برسانند. چقدر مساجد و پایگاههای محل این روزها رنگ بوی سالهای دفاع مقدس را به خود گرفتند و با احساس مسئولیتی که کردند ،پر تلاش در صحنه حضور پیدا کردند.
چقدر کسبه ، بازاری ، صاحبین کسب وکار خرد ، سینما ، تئاتر ، آرایشگاه ، پیرایشگاه ، رستوران و ... این روزها مجبور شدند تا به اجبار شرایط خاصی که بوجود آمده تعطیل باشند و گرفتار مشکلات اقتصادی و تبعات آن شدند.
چقدر معلم ودانش آموز، استاد و دانشجو این روزها آموزش آنلاین را به جای حضور فیزیکی در کلاسهای درس تجربه کردند تا آموزش تعطیل نشود و امتداد داشته باشد.اگر چه حضور فیزیکی سر کلاس لطف و تاثیر بیشتری برای آموزش دارد اما این ویروس لعنتی راه چاره ای برای یاد دهندگان و یاد گیرندگان باقی نگذاشته است.
چقدر نوعروسان و تازه دامادهایی که مراسم عروسیشان از این هفته به هفته بعد وماه دیگر موکول شد و هنوز در انتظارند تا مراسمی برگزار کنند و زندگی تازه را شروع کنند.
و هزاران فعل دیگری که به سبب شرایط موجود به وقت دیگری موکول شد یا تحت شرایطی ویژه بایستی برگزار کرد که حس و حال گذشته را ندارد .گذشته ای که شاید خیلی از آن گله مند بودیم، لیکن در مقایسه با شرایط بلا تکلیف الان و شرایطی که سلامتی مردم به طور مستقیم تحت الشعاع آن قرار گرفته است خیلی بهتر بود.
خدایا محرم در راهست ، محرم در راه است و هزاران رسم و رسومی که در این روزها رعایت می شود؛ خدایا محرم در راهست و جمعیت مشتاقی که به عشق امام حسین (ع) دور هم جمع می شوند تا یاد و خاطر و مرام و معرفت و راه سرور و سالار شهیدان اهل بهشت را یادآور شوند ، خدایا محرم در راهست و هیات سینه زنی و هزاران حسینیه و تکیه در این شهر جهانی که به حسینه ایران مشهور است چشم انتظار لطف و امداد الهی هستند.خدایا محرم در راهست و نخل امام حسین (ع) که الان گوشه میدان است در انتظار است تا روی دستهای مردمان مشتاق به حرکت در آید تا نشانه ای باشد بر پابیندی به میثاق دلدادگان با ارباب.
خدایا محرم در راهست و این ویروس لعنتی هنوز رهایمان نکرده است و مانده ایم که چگونه شور و شعور حسینی را امسال پاسدار باشیم، خدایا محرم در راهست و دلدادگان حسینی به این امیدند تا لطف تو شامل حالشان شود تا نشود که نتوانیم آن گونه که سالهای سال تاریخمان یادآوری می کند و آن گونه که باید و شایسته است ذکر معرفت کنیم.
خدایا یاریمان کن تا زیر خیمه امام حسین (ع) پاسدار حریم و حرمت ولایت باشیم و آنچنان که در سوگ می نشنیم در این ایام بتوانیم دل را جلوه گاه معرفت الهی سازیم و آن را آینه جمال یار سازیم و چنان گام برداریم تا جسم و جان در مسیر قرب الهی قرار بگیرد.اللهم العجل عواقب امورنا خیرا
نظر شما