خبرگزاری شبستان- گرگان، ربابه کابلی؛ ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد گلستان در «سه شنبه های تکریم» این هفته به مناسبت سالگرد ورود آزادگان به میهن به دیدار یکی از آزادگان نامدار و سرافراز کشور رفت.
استاد «حاج داود میقانی» چهره نام آشنای ورزش جودوی کشور که به مدت هشت سال در زندان های مخوف عراق اسیر بود، شخصیتی که در دوران نوجوانی برای دفاع از سرزمین این کشور به جبهه ها رفت و در منطقه کردستان و در کنار فرماندهان بزرگی همچون؛ شهید بروجردی و احمد متوسلیان در عملیات شرکت کرد و سپس به جبهه جنوب اعزام شد و در منطقه شلمچه مجروح شد و به اسارت دشمن درآمد.
او جوانی پر شور و ورزیده بود و یکی از آر پی جی زنان ماهر به حساب می آمد.
استاد حاج داود میقانی امروز به عنوان یکی از مربیان طراز اول ورزش جودوی کشور مطرح است و مربی گری برخی از تیم های ملی کشورهای عربی، نظیر یمن و عراق را نیز در کارنامه کاری خود دارد و به عنوان مربی بین المللی جهت آموزش به کشورهای سوریه، لبنان، مصر، جیبوتی، اربیل مسافرت کرده است.
او اگرچه یک مربی بین المللی است و شاگردان بسیاری در سطح ملی و بین المللی دارد اما در کنار این مسئله ایشان یک شخصیت معتمد اجتماعی و فرهنگی نیز است و شخصیت های فرهنگی و دینی علاقه وافری به ایشان دارند.
استاد میقانی پس از اسارت با یک نگاه ارزشی مسیر زندگی خودش را ترسیم کرد و پس ازدواج با یکی از همسران شهدا صاحب سه فرزند موفق نیز شد که هر سه آنها در رشته های پزشکی مشغول تحصیل هستند.
منش متواضعانه، خلوص نیت و نگاه سخاوتمندانه او زبانزد است، او در کنار آموزش تکنیک های ورزشی جودو توانسته است شاگردان زیادی را تربیت کند و این کار بزرگ فرهنگی ورزشی خدمت شایسته ای است که او را از دیگر مربیان ورزشی متمایز می کند.
ایشان آنقدر به ورزش جودو علاقمند است که به جهت همین علاقه زیاد، سفرهای متعدد زیادی را به مهد جودوی دنیا (کشور ژاپن) داشته است تا جایی که چندین ماه به صورت روزانه و فشرده در آکادمی های ورزشی جودوی ژاپن حضور یافتند و از مربیان طراز اول جودوی دنیا آموزش های دقیقی را گرفتند.
استاد میقانی پس از این همه تلاش توانست در سال 1998 جایزه بهترین کاتاکای جودو را از آن خود کند.
ویژگی مهم دیگری که در چهره این شخصیت علمی، انقلابی و ورزشی می توان مشاهده کرد، ایمان و روحیه مقاومت و خستگی ناپذیری ایشان است.
وی توانسته است با همه این رنج ها و مرارت هایی که در دوران اسارت و چه بعد از آن کشیده است مسیر پیشرفت را به خوبی طی کند و بر پایه تخصص و توانمندی هایی که در خود به وجود آورده است به جامعه ورزشی کمک شایانی کند.
ایشان که یک شخصیت صمیمی و متواضعی دارد زمانی که از دوران اسارت و فضای آنجا از او می پرسی با لبخند و متواضعانه پاسخ می دهد. این روحیه نشان می دهد که او توانسته است نفس خود را مهار کند و از بند اسارت آن خود را رها کند و اسیر نام و نشان ها نباشد.
علاقمندی ایشان به سید آزادگان مثال زدنی است و مدام از بزرگی و منش حکیمانه ایشان می گوید و رابطه خودش را با ایشان مرید و مرادی می داند و خودش را شاگرد مکتب ابوترابی قلمداد می کند.
از او که می پرسی ورزش جودو را چگونه و در کجا شروع کرده است؟ با تعجب می شنوی که به صورت بسیار مخفیانه و سری در اردوگاه های مخوف صدام جودو را آغاز کرده است و چه فعالیت خطرناکی! که اگر عراقی ها متوجه می شدند یقینا سرنوشت آن مساوی با مرگ بود.
زندگی ساده ایشان نشان می دهد که نه از رانتی استفاده کرده است و نه به دنبال موافقت اصولی اقتصادی رفته است بلکه افتخارش این است که در راه این انقلاب مجاهده می کند و شعارش این است که با تعهد و تخصص تا آخر سرباز ولایت هستم.
نظر شما