خبرگزاری شبستان: بی تردید سوال یکی از پدیده هایی است که از بدو تولد با بشر همراه است و همین سوالاتی که ذهن او را درگیر کرده زمینه تجربه بسیاری از امرو را برای او فراهم می آورد. البته گاه این سوال به امور مادی زندگی و قابل تجربه شخصی باز می گردد و گاه نیز از اموری است که جز خدای متعال و اولیای او کسی از پاسخ آنها مطلع نیست.
در این میان علما و بزرگان نیز به دلیل سرمایه گذاری عمر خود در مسیر تعلیم و تعلم می توانند پاسخ بسیاری از این سوالات را برایع موم مردم ارائه کنند. از این رو است که مقرر است پاسخ های آیت الله جوادی آملی در پرسش های مرتبط با فلسفه به مخاطبان ارائه شود.
آیا تفکر در نظام هستی و کنه ذات خدای سبحان رواست؟
تفکر در نظام هستی هیچ منعی ندارد، بلکه لازم نیز هست اما تدبر در ذات خدای سبحان ممنوع است که بازگشت آن به امتناع اکتناه است زیرا در این حال خطر تحیر هر متفکری را تهدید می‌کند. خدای سبحان همگان را به تدبر در آیات کتاب تکوینی و تدوینی دعوت کرد و جهان‌بینی الهی و راه‌های نیل به آن در آیات قرآن کریم به صورت کامل ارایه شد.
نظام هستی در چارچوب قانون عمومی علیت، چگونه تبیین می‌شود؟
یکم. نظام علت و معلول، بر این اصل استوار است که اگر موجودی خود هستی محض نبود، به موجودی محض و نامحدود نیاز دارد. چنین موجود نامحدودی نه تنها معلول نیست بلکه علت موجودات محدود دیگر خواهد بود. امیر مؤمنان (ع) درباره نظام علی و معلولی چنین فرموده است: کل قائم فی سواه معلول؛ بر این اساس اگر موجودی حی قیوم بالذات بود به علت نیازی ندارد بلکه قیوم و قیم موجودهای محدود است.
دوم. هر موجود محدودی، گذشته از علت فاعلی به علت غایی هم نیاز دارد؛ به گونه‌ای که تحقق معلول بی‌علت غایی محال است چنانکه تحقق آن بدون علت فاعلی نیز ممتنع است.
سوم. هستی محض، ذاتا از علت فاعلی و غایی بی‌نیاز است و نیز ذاتا علت فاعلی همه اشیاء و علت غایی همه آنها است یعنی علت‌های فاعلی به فاغل بالذات و علت‌های غایی به غایت بالذات پایان می‌پذیرند.
پایان پیام/
نظر شما