خبرگزاری شبستان: بی تردید سوال یکی از پدیده هایی است که از بدو تولد با بشر همراه است و همین سوالاتی که ذهن او را درگیر کرده زمینه تجربه بسیاری از امرو را برای او فراهم می آورد. البته گاه این سوال به امور مادی زندگی و قابل تجربه شخصی باز می گردد و گاه نیز از اموری است که جز خدای متعال و اولیای او کسی از پاسخ آنها مطلع نیست.
در این میان علما و بزرگان نیز به دلیل سرمایه گذاری عمر خود در مسیر تعلیم و تعلم می توانند پاسخ بسیاری از این سوالات را برای عموم مردم ارائه کنند. از این رو است که مقرر است پاسخ های آیت الله جوادی آملی در پرسش های مرتبط با فلسفه به مخاطبان ارائه شود.
آیا با پیشرفت علوم، توسعه تکنولوژی و آگاهی انسان به تمامی ابعاد این جهان، باز هم به احکام الهی نیاز داریم؟ آیا می توان بر عقل انسانی تکیه کرد؟
آشنایی و تسلط بیشتر بر مظاهر طبیعت، نیاز انسان به علوم ماورای طبیعی را افزایش می دهد، زیرا علم در جای فلسفه و الهیات نمی نشیند. بر اساس براهین عقلی و نقلی، هر موجودی که هستی او عین ذاتش نیست، به موجودی نیاز دارد که هستی او عین ذات او است. این اصل با پیشرفت علم از بین نمی رود. با پیشرفت علم، نظم های عمیق مجهول برای انسان معلوم می شود، هر چه آگاهی انسان به اسرار زمین، آسمان، انسان، گیاه، جانور و ... افزایش یابد، شناخت او به آیات الهی بیشتر می شود، در نتیجه وجود ناظم و مدبری که این ها را تدبیر می کند، روشن تر خواهد شد.
همین امور عادی و جزئی روزانه، مثل نوشیدن آب که از بدیهی ترین کارهای روزانه انسان است، دلیل وجود خدا است، زیرا انسان و آبی که برای سیراب کردن او خلق شده، همه ممکن و فقیرند و همه به مبدئی نیاز دارند که هستی، عین ذاتش باشد. ابراهیم خلیل (ع) نیز از ساده ترین کارها برای اثبات توحید استفاده کرد:
" وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ ؛ وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ"(شعراء، 79 و 80)
از این بیان معلوم می شود که علم یاور دین است و هر چه منطقه علم وسیع تر باشد نیاز انسان به دین افزایش می یابد؛ برای مثال علم نظم را مشخص می کند و در نظر عقل، هر جا نظم است ناظمی نیز هست، بنابراین با پیشرفت علوم و توسعه تکنولوژی نه تنها دین رخت نمی بندد، بلکه اهمیت دین و تاثیر آن روشن تر می شود.
هدف و مقصود از خلقت حضرت آدم (ع) و انسان چیست؟
هدف خلقت انسان، به ویژه حضرت آدم (ع) نیل مخلوقف یعنی انسان، به مقام منیع خلافت الهی است. اگ کسی خلیفه و جانشین خدا شد، به مقصد رسید و در غیر این صورت به هدف خویش نائل نشد، در هر دو حال، هدف فاعل عین ذات او است، زیرا وی خود عین کمال نامحدود است که هدف بالذات است. خلافت خدا درجاتی دارد که عالی ترین آنها، هدف انسان کامل و متوسط و نازل آن مقصد انسان متوسط و ضعیف است. اگر کسی وارد محدوده اصیل خلافت نشود با سوط " إِنْ هُمْ إِلَّا کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا"(فرقان،44) یا تازیانه " شَیَاطِینَ الإِنسِ"(انعام،112) و مانند آن طرد خواهد شد.
پایان پیام/
نظر شما