چرا خدا در عین کمال موجودات را خلق می کند؟

هر فاعل برای رسیدن به کمال تلاش می کند، اگر فاعلی که خود عین کمال نامتناهی است، کاری انجام داد برای رسیدن به کمال نیست، بلکه چون او کمال نامحدود است و جود و سخا نیز از کمال او است، فیض از او ظاهر می شود.

خبرگزاری شبستان: بی تردید سوال یکی از پدیده هایی است که از بدو تولد با بشر همراه است و همین سوالاتی که ذهن او را درگیر کرده زمینه تجربه بسیاری از امرو را برای او فراهم می آورد. البته گاه این سوال به امور مادی زندگی و قابل تجربه شخصی باز می گردد و گاه نیز از اموری است که جز خدای متعال و اولیای او کسی از پاسخ آنها مطلع نیست.
در این میان علما و بزرگان نیز به دلیل سرمایه گذاری عمر خود در مسیر تعلیم و تعلم می توانند پاسخ بسیاری از این سوالات را برای عموم مردم ارائه کنند. از این رو است که مقرر است پاسخ های آیت الله جوادی آملی در پرسش های مرتبط با فلسفه به مخاطبان ارائه شود.

 

اگر خدای سبحان کمال مطلق و غنی محض است، به آفرینش موجودات چه نیازی داشت؟
یکم. هر فاعل برای رسیدن به کمال تلاش می کند، اگر فاعلی که خود عین کمال نامتناهی است، کاری انجام داد، برای رسیدن به کمال نیست، بلکه چون او عین کمال نامحدود است و جود و سخا نیز از کمال های او است، فیض از او ظاهر می شود.
دوم. خدای سبحان چون صمد و غنی محض است، ذاتا هدف بوده و مقصودی خارج از ذات بسیط او نیست و چون حکیم مطلق است و هرگز از حکیم، یاوه سر نمی زند پس سراسر خلقت آدم و عالم با حکمت همراه است، بنابراین هدف فاعل عین ذات او است و هدف فعل تکامل مخلوق؛ حتما باید بین این دو عنصر محوری بحث فرق نهاد.

 

آیا خلقت حوا از زوائد بدن حضرت آدم (ع) صورت گرفته است؟
ظواهر آیات مربوط به اصل آفرینش انسان، و برخی احادیث نشان می دهد که آدم و حوا (ع) هر دو از یک گوهرند و از نظر گوهر وجودی هیچ امتیازی میان آنها نیست. خدای سبحان در قرآن کریم فرمود:"یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا کَثِیرًا وَنِسَاء وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِی تَسَاءلُونَ بِهِ وَالأَرْحَامَ إِنَّ اللّهَ کَانَ عَلَیْکُمْ رَقِیبًا "؛ ای مردم از پروردگارتان که شما را از نفس واحده آفرید و جفتش را نیز از او(همان نفس واحده) آفرید و از آن دو، مردان و زنان بسیاری پراکند، پروا دارید.(نساء، آیه 1)
منظور از نفس در این آیه همانا گوهرف ذات، اصل و واقعیت عینی شی ء است، نه روحف جان و ...، بر این اساس، اولا همه انسان ها(زن و مرد، زیرا کلمه ناس شامل همگان می شود) از یک ذات و گوهر خلق شده اند و مبداء قابلی آفرینش همه انسان ها یک چیز است و ثانیا نخستین زن (حضرت حوا) که همسر نخستین مرد (حضرت آدم (ع)) ست، از همان ذات و گوهر عینی آفریده شده است؛ نه از گوهر دیگر یا فرع بر مرد و زائد و طفیلی وی، بلکه خدای سبحان نخستین زن را از همان ذات و اصلی آفرید که همه مردها را از آن خلق کرد، بنابراین در این زمینه مردها هیچ مزیتی بر زنان ندارند.
پایان پیام/
 

کد خبر 182887

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha