خبرگزاری شبستان: بی تردید سوال یکی از پدیده هایی است که از بدو تولد با بشر همراه است و همین سوالاتی که ذهن او را درگیر کرده زمینه تجربه بسیاری از امرو را برای او فراهم می آورد. البته گاه این سوال به امور مادی زندگی و قابل تجربه شخصی باز می گردد و گاه نیز از اموری است که جز خدای متعال و اولیای او کسی از پاسخ آنها مطلع نیست.
در این میان علما و بزرگان نیز به دلیل سرمایه گذاری عمر خود در مسیر تعلیم و تعلم می توانند پاسخ بسیاری از این سوالات را برای عموم مردم ارائه کنند. از این رو است که مقرر است پاسخ های آیت الله جوادی آملی در پرسش های مرتبط با فلسفه به مخاطبان ارائه شود.
آیا براهین اثبات وجود خدای سبحان به ابطال دور و تسلسل وابسته است؟
اثبات مبداء هستی به ابطال دور و تسلسل نیاز ندارد، چون موجود محدود، عین ربط و فقر است و تحقق رابط بدون مستقل که قیم او است، امکانپذیر نیست؛ یعنی بر اساس امکان فقری، نخست موجود مستقل و نامحدود ثابت می شود، سپس بطلان دور و تسلسل معلوم می گردد، به گونه ای که علم به وجود واجب، علت علم به امتناع دور و تسلسل خواهد بود.
نظام آفرینش بر اساس تجلی اسمای الهی چگونه تبیین می شود؟
قرآن کریم معارف الهی را با عبارت های متنوع برای همگان طرح کرده است. واژه تجلی که در جریان طور حضرت موسی (ع) به کار رفت، در نهج البلاغه نیز محور اصلی آفرینش معرفی گردید: "الحمدالله المتجلی لخلقه". هر موجودی مظهر اسمی از اسمای حسنای خدا است؛ چنان که حالت های گوناگون انسان نیز تجلی اسمای الهی است. خدای سبحان با تجلی اسم مبارک الظاهر، مائده خلقت را گستراند و با تجلی اسم مبارک الباطن، این خوان خدایی را جمع می کند تا دوباره در قیامت، با وضع نامناسب معاد بسط دهد. البته کنه ذات خدا که باطن محض است، مقابل ندارد و اسم الظاهر مقابل اسم الباطن است که هر دو از تعنیات خدا هستند.
پایان پیام/
نظر شما