خبرگزاری شبستان: ذهن آدمی همواره دغدغه مند و کنجکاو در شناخت ناشناخته ها است، از این رو است که در سراسر زندگی سوالات بیشمار ذهن او را به خود درگیر می کند؛ در این میان پاسخ برخی سوالات به صورت تجربی برای او قابل یافتن است اما هستند بسیاری از سوالات که خارج از میدان تجربه انسان بوده و پاسخ آنها به آسانی بدست نمی آید. از این رو در سلسله مباحث نسیم اندیشه از لسان آیت الله جوادی آملی، مرجع شیعیان و مولف تفسیر تسنیم به برخی از این سوالات پاسخ داده می شود.
آیا وارد شدن عالمان و فقیهان در امر سیاست و حکومت، به وظیفه هدایت علمی و معنوی آنان آسیبی نمی رساند؟
فقیه جامع الشرایط، به تبع امامان معصوم (ع) وظایفی را بر عهده دارد که بارزترین و شاخص ترین آنها، تببین و تحلیل احکام، و حمایت از سلامت، صلابت و متانت احکام با پاسخ دادن به شبهات و نقدها، و اجرای احکام است.
برای تحقق این اهداف، وی عده ای را بر تببین احکام، جمعی را برای تعلیل، برخی را برای حمایت و بعضی دیگر را برای اجرای احکام دینی معین می کند و لازم نیست که خود، به صورت مستقیم، در همه امروز وارد شود، ولی زعامت، مدیریت و تدبیر کل را شخصا به عهده دارد.
همه عالمان دین مشغول کارهای اجرایی نمی شوند تا کار هدایت علمی و معنوی امت اسلامی تعطیل بماند.
وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) آنگونه که ابن هشام در سیره خود نقل کرده، پس از فتح مکه، به دو نفر، دو سمت جداگانه داد: به یکی سمت فرهنگی و به دیگری سمت سیاسی – اجتماعی، و به اصطلاح ، یکی را وزیر آموزش و پرورش و دیگری را وزیر کشور (1) معرفی کرد.
بنابراین، برخی فقیهان و عالمان بخش قضا را به عهده می گیرند؛ برخی به امور اجرایی می پردازند، و بعضی در امور فرهنگی، علمی و تربیتی فعالت می کنند. البته ضرورتی ندارد که امور اجرایی را عالمان و فقیهان خود به عهده بگیرند، بلکه تصدی افراد متدین، امین و آشنا به کار کافی است، چنان که در زمان تصدی معصومان(ع) نیز چنین بوده است؛ یعنی نه کار تعلیم کتاب و حکمت، و تزکیه نفوس تعطیل می شد، و نه مباشرت کارهای اجرایی به عهده خود آنان بود.
پی نوشت:
1.سیره ابن هشام، ج4، ص143.معاذ بن جبل را سمت فرهنگی داد و عتاب بن أسید را سمت سیاسی بخشید.
پایان پیام/
نظر شما