خبرگزاری شبستان: شادی و نشاط گمشده ای است که در زندگی فردی و اجتماعی امروز جای کمرنگ یا شاید بی رنگ آن بوضوح احساس می شود، از این رو درباره جرایی فقدان این حلقه اصلی در سبک زندگی امروز بشر با حجت الاسلام جواد جلالی، مدرس علوم معارف اسلامی به گفتگو نسشته ایم که از در ذیل می آید:
شادی و نشاطی که در سبک زندگی اسلامی وجود دارد و به آن توصیه شده دارای چه ویژگی هایی است و آیا این شادی و نشاط امروز با شادی و نشاط اصیل اسلامی تفاوت یا شباهتی هایی دارد؟
باید بازتعریفی از شادی و نشاط و آنچه بهجت به آن می گوییم در سبک زندگی داشته باشیم، باید در تربیت اسلامی خود این مساله را به درستی جا بیندازیم و ذائقه مردم را اصلاح کنیم. باید دید مردم با چه مسائلی شاد یا نارحت می شوند و این شادی و نشاط را منطبق بر مبانی صحیح دینی کنیم. البته این مساله به صورت بخشنامه و دستوری قابل اجرا نیست باید در باور مردم جای گیرد.
تغییر ذائقه به چه معنا است و چرا باید صورت گیرد؟
مردم جامعه ما هر یک به گونه ای متفاوت شاد می شوند و این روند و تعریف خاصی ندارد؛ به طور مثال فردی که از بچگی چشم باز کرده است شادی های اطرافش را موارد آلوده ای دیده – مانند سیگار و قلیان کشیدن - که با فطرت الهی سازگاری ندارد؛ بنابراین ذائقه این فرد با همان اعمال آلوده در غالب موارد تناسب پیدا کرده و با همان مسائل شاد می شود. از طرفی فرد دیگری ممکن است با دیدن عارف بالله و مومن، شادی و نشاط در درون خود احساس کند و حالت بهجت و سرور به او دست دهد که این موضوع حالتی عکس برای آن فرد آلوده داشته باشد. یا ممکن است فردی جنبه مادی روح او بر معنویتش بچربد و با خرید خانه، ماشین و وسایل لوکس زندگی شاد شود و با از دست دادن آنها غم عالم بر دلش بنشیند و افسرده شود و سبک زندگی او دچار تحول منفی شود. در صورتی که خداوند در قرآن می فرماید:" لِکَیْلا تَحْزَنُوا عَلى ما فاتَکُمْ؛ هیچ گاه به آنچه از دستتان رفته غمگین نشوید"( آیه 153 سوره آل عمران)
در مقابل افرادی هستند که شاید درآمد آنها کم باشد اما دل شادی دارند و با از دست دادن مال دنیا غمگین نمی شوند. بنابراین باید در راستای نهادینه کردن شادی و نشاط صحیح و منطبق بر موازین اسلامی فعالیتی عمیق و گسترده انجام داد و این را به باورها و لایه های درونی افراد تزریق کرد.
اکنون شهرداری سامانه نشاط راه می اندازد اما باید دید همه ابعاد این سامانه جنبه دینی و شرعی دارد؟ آیا با یک سر و صدا و یکی دو ساعت خندیدن شادی در جامعه نهادینه می شود؟ با کمی دقت می توان دریافت برپایی این قبیل مسائل، مُسکِّن و تزریق مخدر به جامعه است و اتفاقا کمک می کنیم شادی منفی در اجتماع جا بیفتد. باید بررسی کرد ایا این شیوه ها صحیح است و راه درستی را در پیش گرفته است؟ آیا حوزه های علمیه، سازمان تبلیغات اسلامی، در این زمینه درست عمل کرده و آیا راه های تفریحی جوانان را شناسایی کرده اند؟
شیوه های جدید باید شناسایی شود. نهادها و مراکز ذیربط به وظیفه اصلی خود در این زمینه عمل نمی کنند. ما اصل مخاطب را گم کرده و به دنبال برنامه های کلیشه ای هستیم. حوزه هم علیرغم زحماتی که می کشد، بروزرسانی ندارد. این سازمان طلبگی سالانه مبلغانی به سراسر کشور اعزام می کند اما آنها معمولا با همان فضای سنتی گذشته به سراغ مخاطب می روند و به بازبینی تفنن ها و تفریحات سالم و شادی آفرین جوان امروز به شیوه ای نو نمی پردازند. باید در این زمینه بازبینی داشته و انفعالی عمل نکنیم.
برای رسیدن به این هدف باید چه کرد، نقطه عزیمت کجا است؟
بعد اساسی تربیت خانوادگی است. پدران و مادران باید به فرزندان خود آموزش دهند و بایدها و نبایدهای لازم را تذکر داده و البته تنها به این کار را بکن و نکن بسنده نکنند و برای آن فعل یا ترک، جایگزین داشته باشند.
مشکل اینجاست که خود والدین وقتی در این زمینه آموزش صحیح ندیده اند و آن شادی و نشاط اصیل و مورد تاکید اسلام به درستی برای آنها تبیین نشده، چطور می توانند این انتقال مفاهیم را برای فرزندان خود داشته باشند؟ آیا این توقع نابجایی نیست؟
بله، آموزش و پرورش رسالت مهمی را در این زمینه به عهده دارد. این نهاد باید با دعوت از کارشناسانی زبده و متخصص جلساتی آموزشی برای والدین در مدارس برگزار کرده و آنها را با شادی و نشاط صحیح در سبک زندگی آشنا کنند. باید ارزش ها و ضد ارزش ها، دلخوشی و ناخوشی ها مشخص شوند و از همان دوران کودکی در باور فرزند جای گیرد. البته این امری دشوار است و جذب کردن مخاطب کاری سخت. اما مدارس با این اجرای این برنامه می توانند نقش بسزایی در این زمینه ایفا کنند. حوزه نیز با پرورش مبلغانی متخصص می تواند در این عرصه راهگشا باشد. ما برای همه چیز در فروشگاه ها بسته های آماده داریم؛ مثلا پنیر با طعم های مختلف برای ذائقه های مختلف در هر فروشگاهی به چشم می خورد اما هیچ کجا بسته ای فرهنگی متشکل از کتاب، لوح فشرده، بروشور و ... برای موزش سبک زندگی نداریم که در این زمینه کار ساز باشد. باید پژوهش های اساسی در این راستا انجام و نتیجه ان در قالب بسته های فرهنگی به جامعه ارائه شود.
پایان پیام/
نظر شما