خبرگزاری شبستان: ذهن آدمی همواره دغدغه مند و کنجکاو در شناخت ناشناخته ها است، از این رو است که در سراسر زندگی سوالات بیشمار ذهن او را به خود درگیر می کند؛ در این میان پاسخ برخی سوالات به صورت تجربی برای او قابل یافتن است اما هستند بسیاری از سوالات که خارج از میدان تجربه انسان بوده و پاسخ آنها به آسانی بدست نمی آید. از این رو در سلسله مباحث نسیم اندیشه از لسان آیت الله جوادی آملی، مرجع شیعیان و مولف تفسیر تسنیم به برخی از این سوالات پاسخ داده می شود.
در نظر شیعه خلیفه رسول الله باید از طرف خدا تعیین شود. در این صورت کلام عباس عموی پیامبر که خطاب به حضرت علی(ع) گفت: دستت را دراز کن تا با تو بیعت کنم، چه معنایی خواهد داشت؟ آیا این کلام نشان نمی دهد که آنها با بیعت خویش، خلیفه تعیین می کردند؟
اساسا بیعت از ریشه بیع به معنای فروش است و در علوم اجتماعی به معنای پیمان بر یاری رسانی و اطاعت پذیری است. بنابراین پیشنهاد بیعت از طرف افراد مختلف، با تعیین امام از جانب خدا منافاتی ندارد.
با توجه به اینکه تعیین امامت از سوی خدا صورت می پذیرید، چرا امیرمومنان علی(ع) در شورای منتخب شرکت کرده، خلیفه آن را پذیرفتند؟
شرکت امیرمومنان (ع) در آن شورا، به جهت حفظ جامعه اسلامی است، چنانچه که ایشان می فرماید: " إنَّهُ لابُدَّ لِلنّاسِ مِن أمیرٍ بَرٍّ أو فاجِرٍ"(1)، مردم ناچار از داشتن امیر هستن؛ خواه نیک باشد یا فاجر.
حفظ وحدت و ثبات جامعه اسلامی، برای امیرمومنان (ع)، آن گونه که همه می دانند، بسیار اهمیت داشت و وجود خلیفه، بهتر از نبود او و رواج هرج و مرج در جامعه است و شخصی مانند ایشان نمی تواند نسبت به تعیین رهبر جامعه اسلامی به هر صورت که باشد، بی تفاوت باشد.
پی نوشت:
1.نهج البلاغه، خطبه 40
پایان پیام/
نظر شما