به گزارش خبرنگار شبستان، حجت الاسلام سیدمجتبی حسینی، روانشناس در پاسخ به این سوال که فیلم هایی که در مورد روحانیون ساخته شده چه ضعف هایی دارند به خبرنگار شبستان گفت: فیلم ها و سریال هایی که تاکنون در مورد روحانیون ساخته شده است به دو بخش تاریخی و اجتماعی قابل تقسیم هستند. من با فیلم هایی که تاریخی هستند، کاری ندارم چون آنها مستنداتی دارند. فیلم هایی که با بعد اجتماعی ساخته شده و روحانیون را نشان داده است، مدنظرم است.
حجت الاسلام حسینی با اشاره به اینکه فیلم ها و سریال هایی همچون "رسوایی"، "فرشته ها با هم می آیند"، "زیر نور ماه" و "پرده نشین" را دیده ام، عنوان کرد: آنهایی که می خواهند، چهره واقعی از روحانیون را در قالب فیلم و سریال نشان دهند با روحانیون آشنایی ندارند. یک سری هم نسبت به روحانیون و زندگی آنها آگاه بودند و می خواستند بگویند که روحانیون اهل قرون وسطی نیستند، شهروند عادی هستند، با مدرنیته بیگانه نیستند و به مخاطب تفهیم کنند که روحانیون با مدرنیته مشکلی ندارد اما این تفهیم را از راه و شیوه درست انجام ندادند.این عده خواستند در حق روحانیون خوبی کنند اما بدی در آمد چون دچار افراط شدند و برای مردم باور پذیر نبود.
وی ادامه داد: باید خطای فکری و شناختی مردم نسبت به روحانیون را اصلاح کرد اما نه به شکل ضایع و تابلویی که در فیلم ها و سریال ها نشان داده می شود. در سریال "پرده نشین" اینطور بود. ما می توانیم از روش های بهتر و غیرمستقیم تر استفاده کنیم که واقعیت زندگی روحانیون را نشان دهیم و در تصویرسازی زندگی آنها دچار افراط و تفریط نشویم.
این روانشناس با بیان اینکه نقش روحانی فقط موعظه گری نیست، اظهار داشت: منبر و موعظه کردن فقط بخش کوچکی از نقش روحانیون است. خیلی از روحانیون واعظ نیستند، پزشک، استاد دانشگاه، جامعه شناس، روانشناس و فیلمساز هستند. بر این اساس سینماگران نباید تنها نقش روحانی را به واعظه گری محدود کنند.
حجت الاسلام حسینی با بیان اینکه ابعاد بیشتری از زندگی روحانیون باید به تصویر کشیده شود، تصریح کرد: روحانیون با علم روز مشکل ندارند و علم را با دین در منافات نمی بینند. سینماگران می توانند به زندگی روحانیونی بپردازند که همیشه ملبس نیستند و به مشاغل دیگری مشغول اند.
وی با بیان اینکه فیلمسازی که در مورد روحانیون فیلم می سازد باید متوجه حساسیت ها و خط قرمزهایی باشد، عنوان کرد: به عنوان مثال در "معمای شاه" نقش روحانی را کسی بازی کرد که بازی آن در سایر فیلم ها خارج از چهارچوب بود. فیلمسازان حداقل بازیگرانی را برای نقش روحانی انتخاب کنند که سایر نقش های آنها دور از نرم جامعه نباشد.
این روانشناس با اشاره به فیلم سینمایی "رسوایی" خاطرنشان کرد: در این فیلم نشان داده شد که دایره دید روحانی محدود نیست و روحانی سعه صدر دارد، روحانیون مشکل ارتباط ندارند و می توانند با اقشار مختلف ارتباط برقرار کنند. این یک واقعیت گه در این فیلم نشان داده شد. امروز گرایش روانشناسی توانسته است، طلبه ها را تغییر دهد و دید آنها را باز کند.
وی با اشاره به فیلم سینمایی " زیر نور ماه" یادآور شد: در این فیلم به مشکلات صنفی روحانیت پرداخته شده است که این مسایل و مشکلات به درد مردم نمی خورد. اگر هدف این است که مردم این صنف را بشناسند و خطاهای شناختی آنها رفع شود باید ارتباط روحانی با مردم جامعه را در فیلم نشان دهیم. اینکه روحانیون و طلبه ها چه مشکلاتی دارند، مشکلی از مردم حل نمی کند.
حجت الاسلام حسینی بیان کرد: روحانی یک شهروند عادی با یک سری اطلاعات است. اگر به آنها عمل کند، ارزشمند است و اگر به آنها عمل نکند فرقی با کسی که فاقد این اطلاعات است، ندارد. سینماگران باید متوجه باشند که آرمان سازی نکنند، ماورایی فکر نکنند، روحانی به سینما می رود، صف نان می ایستد، با مدرنیته ارتباط دارد، به این مسایل باید پرداخته شود اما نوع پرداختن مهم است.
این مشاور با بیان اینکه ابعادی از زندگی روحانیون همچون زندگی خانوادگی آنها در قاب سینما و تلویزیون مغفول مانده است، عنوان کرد: سینماگران باید زندگی روحانیون غیرمعمم را نیز پردازش کنند تا مردم با فعالیت های آنها هم آشنا شوند.
وی در پاسخ به این سوال که سینماگران در جامعه ایران تا چه اندازه نسبت به روحانیون و حوزه کاری آنها شناخت دارند به شبستان گفت: متاسفانه کارگردانان با طلاب و روحانیون دمخور نبودند و بر اساس دید خود فیلم می سازند. بازیگری که می خواهد نقش یک معتاد را بازی کند به محله معتادها می رود و آنها را زیر نظر می گیرد تا بتواند نقش خود را خوب درآورد اما بازیگری که می خواهد نقش روحانی را بازی کند با روحانیون نشست و برخاست نمی کند بلکه از دور روحانی را می شناسد، در صورتی که باید با ابعاد مختلف زندگی روحانیون آشنایی پیدا کند.
حجت الاسلام حسینی با بیان اینکه مردم روحانیت را با رفتار روحانیون اشتباه گرفته اند، اظهار داشت: اشتباه کار از اینجا شروع می شود که شان روحانیت همپای رفتار روحانیون در نظر گرفته می شود. روحانی هم اشتباه می کند اما بر اساس اطلاعات و معلوماتی که دارد می توانند کنترل بیشتری بر روی احساسات و هیجانات خود داشته باشد و خوب و بد را بهتر تشخیص دهد، لازمه این امر این است که اطلاعات خود را به کار گیرد.
وی خاطرنشان کرد: اشتباه یک روحانی را نباید پای روحانیت نوشت. گاهی برای مردم این تصور پیش می آید که مگر روحانی اختلاس می کند؟ مگر روحانی عصبانی می شود؟ ما طلبه های پاک و مقدس هم داریم. طلبه ای داریم که برای استادی دعوتش می کنند و می گوید مدرک من این است و روراست است و موقعیت خود را از دست می دهد اما دروغ نمی گوید. ما در قشر روحانی هم مثل سایر اقشار خوب و بد داریم و مردم باید این را بدانند.
این روانشناس با اشاره به اینکه مردم نسبت به روحانیت دچار تعارض هستند، عنوان کرد: گاهی می شنویم که می گویند اگر روحانیون خوبند پس چرا فلان روحانی اینجور عمل کرده است؟ چرا فلانی زن صیغه کرده است؟ جامعه در رفتار نسبت به روحانیت دچار تعارض است و بهترین کاری که سینماگران می توانند انجام دهند، این است که این تعارض را رفع کنند.
وی اظهار داشت: سینماگران می توانند نشان دهند که ما طلبه خوب و بد داریم. روحانی فردی است که اطلاعات دینی دارد اگر به آن اطلاعات عمل کند، می شود آیت الله بهجت و اگر عمل نکند از عوام بیسواد هم پایین تر است، فقط بار اضافی فکری دارد.
این مشاور با بیان اینکه مردم باید هیجانات انسانی را در حق روحانیون روا بدانند، تصریح کرد: روحانی هم خشمگین و عصبانی می شود. نباید سر را زیر برف کنیم. فیلمسازان باید واقعیت را نشان دهند نه افراط کنند و نه تفریط.
حجت الاسلام حسینی با اشاره به اینکه سینماگران شناخت خوب و کافی از روحانیون ندارند، بیان کرد: کارگردانان و هنرمندان یک شناخت دور از روحانی دارند و می شود گفت که روحانیون، سینماگران بر حوزه کاری یکدیگر اشراف ندارند و درک درستی از یکدیگر و کار یکدیگر ندارند. فیلمسازی که می خواهد در مورد روحانی فیلم بسازد، بهتر است ارتباط بهتر و بیشتری با این قشر برقرار کند تا بتواند فیلمی بسازد که دور از ذهن نباشد و قابل باور باشد.
نظر شما