چرا محرم را دوست دارم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان در تبریز، محرم را به خاطر تکثرش دوست دارم؛ میتوانی تا حدود زیادی خودت باشی و همراه با همه ، عزادار حسین. دیگر نه معیار حجاب است نه شراب، میتوانی مسلمان هم نباشی و در کنار متشرعان و دینداران، در مناسک و آیین‌های محرم شرکت کنی. قضاوتت نخواهند کرد شاید به حالت غبطه هم بخورند و ازینکه با همه‌ی تفاوت‌هایت، سوگواری خالص‌تری می‌کنی در دل تمجیدت کنند.

در حاشیه‌ی دسته‌های عزاداری دختران آرایش کرده را میتوان در کنار دختران چادری دید که هردو در گریه برای حسین اشتراک دارند. این‌ماه، از قهر خدا و عذاب جهنم نمی‌گویند، یا کمتر میگویند. همه چیز بخشش است و بهشت. میتوان با هر سبک زندگی، ‌جانب مظلوم بود و مورد عنایت خدا قرار گرفت. 

شاید موافق نباشید، شاید به نظر شما معنا ندارد عزاداری با آرایش غلیظ یا مدل‌های عجیب و غریب مو. اما متاسفانه باید عرض کنم معیارشما نیستید. اگر قرار باشد آیین‌های محرم محدود به سبک خاصی از زندگی باشد، آنوقت باید پلیس بگمارید تا جلوی عزاداری مجرمان در زندان را بگیرد و دهان سینه‌زنان را ببوید و در کنار هر دسته‌ی عزا، گشت ارشاد حرکت کند که مبادا زنی آرایش کرده باشد.

آن وقت است که همان‌ها در خفا، یعنی جایی که دست شما نمی‌رسد، نوحه بر حسین خواهند خواند و از ظلمی که شما با تحمیل سبک و سلیقه‌خود می‌کنید خواهند گریست و باز محرم عزاداران متکثر خود را خواهد داشت. یعنی شما شکست خواهید خورد. اگر به نظرمان سبک زندگی کسی، مناسب نیست، محرم فرصت خوبی است که فاصله‌ها را کاهش داده و گفت‌وگو را افزایش دهیم، باشد که تاثیر گذاشتیم و البته تاثیر گرفتیم. 

محرم فرصت تمرین همزیستی برای ماست. در این ماه از زبان‌های دیگر لذت میبریم و تعصب‌های قومی و ملی و زبانی را کنار می‌گذاریم. نوحه‌ترکی به دل فارس‌ها می‌نشیند، نوحه عربی من ترک را به وجد می‌آورد. فارسی، ترکی یا عربی، هرکس به هر زبانی که وصف حسین میکند، برایمان زیباست. در محرم، زبان مادری ما از شبکه‌های ملی پخش شود بی‌آنکه به تجزیه طلبی متهم شویم یا وحدت سرزمینی ایران به خطربیفتد. تصاویر عزاداری شیعیان در شهر سنی نشین با افتخار پخش میشود و از ارادت اهل سنت به حسین حرف میزنند.

در این ماه، یادمان می‌افتد مسیحی و زرتشتی هم با ما هستند و شریک غم و شادیمان. تضادها کمتر میشود و تولورانس‌ها بیشتر. محرم اگرچه ماه سیاه پوشی ماست، اما دنیایمان سیاه و سفید نیست، عینکی دیگر بر چشممان قرار میگیرد، یا شاید، عینک ها از چشممان می‌رود و میتوانیم دنیا را همچون سپاه حسین، در تفاوت و تنوع ببینیم. محبت حسین، ما را گرد هم می‌آورد...

محسن هادی