خبرگزاری شبستان: سوال شاه کلیدی است که قفل حقایق را برای آدمی می گشاید و رشد و پیشرفت علمی بشر مرهون همین حس کنجکاوی و سوالات بی پایان او است. در این میان مباحث ماورایی و آنچه به تجربه و حس در نمی آید بیشترین سوالات را در ذهن جستجوگر انسان ایجاد کرده است. از این رو پاسخ برخی از این سوالات مبتلابه از لسان آیت الله جوادی آملی بیان می شود.
آیا زندگی ابدی و پایان پذیر بهشت، خسته کننده نیست؟
اگر معنای ثبات را از معنی سکون تفکیک کنیم و روشن شود که آنجا دارالقرار است، نه دارالسکون، این مشکل حل می شود. سکون با نابودی همراه است؛ مانند درخت یا ساختمان که بالاخره روزی می پوسد و از بین می رود. ثبات مانند معادلات ریاضی است که زمان و مکان ندارد؛ آنچه زمان و مکان ندارد، ثابت است و نه ساکن.
آیا قانون علیت روزی فرو می ریزد؟ آیا 2.2=4 زمانی تبدیل می شود؟ از طرفی خستگی این دنیا به تن مربوط است و روح چون به تن تعلق دارد، احساس خستگی می کند، در آخرت به عکس دنیا، بدن همراه روح است، به همین دلیل دیگر زوال، خستگی و مرگ در آن راه ندارد. به هر حال در قیامت انسان دارای جسم، حس و لذت های جسمانی است، ولی فرسودگی، خستگی و سکون در آن راه ندارد.
آیا انسان بعد از مرگ، سیری تکاملی را طی می کند؟ در این صورت، آیا افراد عادی هم پس از مدتی به کمال مطلقی که ائمه (ع) می رسند، دست می یابند؟
انسان پس از مرگ، کمال علمی می یابد، ولی تکامل عملی ندارد، یعنی بعد از مرگ، بسیاری مسائل برای وی روشن می شود؛ حقیقت حیات و مرگ، وحی و نبوت، بهشت و جهنم، فرشته و جن و ...برای او به صروت شهودی – نه حصولی مشخص می شود؛ البته هرکسی در حد هستی خاصی که دارد.
پایان پیام/
نظر شما