«حمیدرضا آذرنگ» نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر و بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در پاسخ به سوال خبرنگار سینمایی شبستان در مورد اینکه چرا در فیلم‌های ما حرکات بدنی و فعالیت های ورزشی بازیگران نقش کمرنگی دارند؟ آیا این موضوع به فیلمنامه یا عامل دیگری برمی‌گردد؟ گفت: به نظر من این موضوع خیلی خطرناک است و به مرحله هشدار رسیده و رسالتهای هنر و هنرمند این است که باید این هشدارها را جدی بگیرد و در کارش لحاظ کند.
وی تشریح کرد: مطمئنا این رسالت هنرمند است که شاخکهایش در مقابل کهولت، کم کاری، منزوی شدن و افسردگی تیز باشد و به شکل هنری و در قالب دراماتیکش هشدار دهد.
بازیگر سریال «شاه‌گوش» تصریح کرد: اما وقتی شاهد این هستیم که هنرمند ما برای اینکه ذائقه مخاطبش را سرپا نگاه دارد و بتواند تحملش کند تا در این چرخه شکست نخورد، هنرمند مجبور می شود خودش را همسطح سلیقه مخاطب پایین بکشد، وضعیت بهتر از این نمی شود.
وقتی ورزش دغدغه مردم نیست در فیلم تبدیل به شعار می‌شود
بازیگر فیلم سینمایی «آااادت نمی‌کنیم» با طرح این سوال که آیا دغدغه فرهنگی هنری مردم ما طوری تعریف شده است که نیاز به ورزش صبحگاهی در آن احساس شود؟ تاکید کرد: مطمئناً وقتی این نیاز در سبد فرهنگی خانواده تعریف نشده باشد، به هر قسم و شکلی از آن تعریف شود به شعار نزدیک می شود و دیگر شعر نیست!
وی در پاسخ به اینکه پس چرا در آثار خارجی از این تصاویر تعبیر به شعار نمی شود، بیان کرد: برای اینکه قبل از آثارشان، بسترسازی فرهنگی در زمینه ورزش داشته اند.
هنوز «هنر» در جامعه ما حرفه نشده است
بازیگر فیلم سینمایی «قاتل اهلی» در ادامه در پاسخ به شبستان درباره اینکه برخی فیلمسازان فیلمنامه های اکشن و ورزشی را به عنوان مانعی برای فیلمسازی می دانند چراکه بازیگری که در حد و اندازه نقش آنها باشند پیدا نمی شود، گفت: اگر در این گفت‌وگو بخواهیم بر لزوم آمادگی جسمانی بازیگران تاکید کنیم باید بگویم که بازیگر باید در کنار پرورش کلامش، بتواند بدن خود را نیز آماده نگاه دارد.
وی افزود: اگر مطرح می شود که کمتر بازیگری داریم که همزمان هم بتواند بدود و هم دیالوگ را بگوید، موضوعی بسیار دردآور است و اینجاست که باید اشاره کنم به مباحثی از قبیل اینکه ما چه تعریفی از بازیگری داریم و نگاهمان به آن چیست و اینکه چقدر نگاه بازیگری ما در ایران با آنچه در خارج متداول است فاصله دارد؟ که همه اینها را در گفتگوی دیگری با شما درمیان گذاشته ام.
آذرنگ تصریح کرد: به نظر من هنوز هنر در جامعه ما حرفه نشده است. حرفه تنها به این معنی نیست که در یک مسیر حضور داشته باشیم بلکه به عنوان یک صنف باید تعریف و شخصیت و هویت داشته باشد.
وی اضافه کرد: همچنین باید امنیتی داشته باشد که بازیگر در این حرفه برای اینکه سرپا باشد موظف باشد ورزش کرده و به سلامت خودش فکر کند و برای اینکه امنیت اجتماعی و اخلاقی‌اش را حفظ کند خطای کمتری داشته باشد و این، مسیر حرفه ای درستی است که یک صنف درست آن را تعریف می کند و این مسایل ریشه‌ای است.
وقتی دغدغه جامعه اقتصادی است هنرمند هم نیاز اقتصادی‌اش را برآورده می‌کند
آذرنگ در پاسخ به اینکه آیا این موضوع به شرایط اجتماعی و الهام گرفتن از آن هم نیز ارتباطی دارد یا خیر، اظهار داشت: صد در صد تاثیر دارد چرا که جامعه ملتهبی که تمام دغدغه‌اش اقتصادی است و فقط نیاز به انبساط خاطر دارد آن هم به هرشکلش فقط برای اینکه بخنند، شرایط تلخش این است که هنرمند را به سمتی هل می دهد که فقط این نیازهایش را برآورده کند و به نیازهای دیگرش فکر نکند.
هنرمندان وظیفه دارند به ارتقای فرهنگ و سلامت جامعه کمک کنند
بازیگر سریال «دندون طلا» خاطرنشان کرد: اشکال منِ هنرمند از این طرف شروع می شود که من هم همپای مخاطبم به آن نیازهای بدوی فکر می‌کنم؛ که این وظیفه من نیست بلکه وظیفه نظام، دولت و هر کسی که سیاستمدار است و می تواند این شرایط را فراهم کند.
آذرنگ تصریح کرد: وظیفه من به عنوان یک هنرمند این است که در قبال یک اثر هنری و در طول زمانی که در اختیار دارم، کمکی بکنم تا نیازهای فرهنگی جامعه را کمتر کنم و سبب ارتقای سطح فرهنگی و هنری خودم و جامعه بشوم. این امر در هر ژانری امکان پذیر است و حتی اثر می تواند قالب کمدی داشته باشد همانطور که وودی آلن با این سن و سالش فیلم می سازد و با این شرایط، همه جای دنیا آن را با آغوش باز می پذیرند و از تماشای آثارش لذت می برند و رسیدن به این مرحله خیلی نیاز به مراقبه و پیمودن مسیر سختی دارد که ما اصلا سهل می بینیم!
نویسنده نمایش «خنکای ختم خاطره» در پایان تاکید کرد: متاسفانه در جامعه ما، هنرمند شدن یا به عبارت صحیح‌تر لیبل هنرمند بودن را دریافت کردن، بسیار ساده شده است و این بسیار، دردآور است. چراکه هنرمند شدن سخت‌ترین کار دنیاست ولی بازیگر شدن به این معنی که هر کسی را در هرجایی و بگذاریم تا نقشی را بازی کند، کاری ندارد اما در تعریف جهانی بازیگری هم، یکی از سخت ترین کارهای دنیاست.
گفت‌وگو: محمدصالح حجت‌الاسلامی
نظر شما